Kan die dennenboom hier? Vroeg Rick.
Waar dan precies, vroeg ik, want ik zag de bui al hangen dat ie op precies die plaats moest komen waar ik géén boom wilde.
Nou hier!
Dat dacht ik al.
Met de storm van een paar weken geleden is deze, inmiddels vijf jaar oude dennenboom, omgewaaid.
Bij het weghalen kwam ik hetzelfde probleem tegen als bij de omgewaaide Acacia. Aan de onderkant van de boomstam zat een ronde verdikking. Als een soort knol. Er omheen zaten wortels gedraaid. Mijn verklaring is dat normaal gesproken bomen wortels maken die recht naar beneden gaat of mooi uitwaaieren. In potten gekweekte bomen kunnen dat niet, daar moeten de wortels naarmate ze langer worden in de pot ronddraaien.
Als de boom in de volle grond geplant wordt en zowel de stam als de wortels in dikte groeien knijpen ze elkaar af. Met als gevolg een boom die zich niet goed vast kan zetten in de grond.
Boom er uit, vijf jaar terug in de tijd maar wel op dezelfde plek meteen een nieuw exemplaar geplant. Eentje die ik zelf uit zaad heb opgekweekt. (30 centimeter hoog) Moet goed gaan.
Met groeten Ton
maandag 30 december 2013
zaterdag 28 december 2013
Een mens kan elke dag kijken en niets zien
Gelukkig heb ik een 'haaninruilgarantie'.
Begin oktober heb ik vier Chabo kuikentjes gekocht. Leuke kleine kippetjes die niet zo vreselijk kunnen schrapen, daarom mocht dit ras in de beroemde Japansetuinen loslopen. Een gewone kip zou binnen drie dagen zo'n tuin volledig op de schop hebben genomen.
Anyway, ik wilde vier hennetjes want, wil geen gedoe hebben met mijn buren vanwege een haan. Trouwens ik wil zelf ook niet gestoord worden in mijn nachtrust.
De kipjes waren toen nog zo klein dat de boerin niet met zekerheid kon zeggen of het wel hennetjes waren: "maar je krijgt een haaninruilgarantie."
Elke dag voer ik de beestjes, praat ik tegen ze en pak ze af en toe op om te voelen of ze goed groeien. Ook hoor ik dat ze nog steeds piepen in plaats van tokkelen, een teken dat ze nog niet aan de "jaren des onderscheids" zijn gekomen. Toch zag ik vandaag ineens iets anders aan een van de vier: een duidelijke kam en lellen. Een haantje dus.
Moet op zijn minst al een paar weken te zien zijn geweest.
Sandra, bij deze: ik kom er één ruilen.
Met groeten Ton
Begin oktober heb ik vier Chabo kuikentjes gekocht. Leuke kleine kippetjes die niet zo vreselijk kunnen schrapen, daarom mocht dit ras in de beroemde Japansetuinen loslopen. Een gewone kip zou binnen drie dagen zo'n tuin volledig op de schop hebben genomen.
Anyway, ik wilde vier hennetjes want, wil geen gedoe hebben met mijn buren vanwege een haan. Trouwens ik wil zelf ook niet gestoord worden in mijn nachtrust.
De kipjes waren toen nog zo klein dat de boerin niet met zekerheid kon zeggen of het wel hennetjes waren: "maar je krijgt een haaninruilgarantie."
Elke dag voer ik de beestjes, praat ik tegen ze en pak ze af en toe op om te voelen of ze goed groeien. Ook hoor ik dat ze nog steeds piepen in plaats van tokkelen, een teken dat ze nog niet aan de "jaren des onderscheids" zijn gekomen. Toch zag ik vandaag ineens iets anders aan een van de vier: een duidelijke kam en lellen. Een haantje dus.
Sandra, bij deze: ik kom er één ruilen.
Met groeten Ton
vrijdag 27 december 2013
Flappie
Ik ben nu wel klaar met die kerstliedjes, werd er gisteravond na afloop van het optreden gezegd. Maar een paar minuten later hoorde ik ineens een stukje uit: It's going to look a lot like Christmas".
Klaar hoor nu! riep ik, om vervolgens mezelf te betrappen op zo'n oorwurm.
De beste plaats om het hoofd leeg te maken is het strand en met de heersende wind waren de hersenen met een uurtje volledig gezandstraald, schoon en helder.
En woei zo hard dat de wangen van Egbert opbolden en zijn oren naar achteren waaiden.
Je zou toch denken dat hij last zou hebben van het stuivende zand.
Klaar hoor nu! riep ik, om vervolgens mezelf te betrappen op zo'n oorwurm.
De beste plaats om het hoofd leeg te maken is het strand en met de heersende wind waren de hersenen met een uurtje volledig gezandstraald, schoon en helder.
De wind zorgde voor allerlei mooie effecten.
Van de weeromstuit rende hij een perfect rondje.
Als kind leerde ik om nooit, maar dan ook nooit in de zee duinen te komen omdat deze de eerste kustverdediging vormen. Nu is er een breed pad over de top aangelegd.
Met groeten Ton
donderdag 26 december 2013
Kerstrust
Sta ik maandagochtend in de supermarkt hoor ik een vrouw zeggen: .....net terug van vakantie en dan meteen de kerststress.
Ik keek even om. Aan haar gezicht te zien was het geen grapje. Ze keek zeer gejaagd.
Vinden jullie het nou niet vervelend om niet thuis te zijn met de kerst, vroeg zus.
We zijn toch gewoon thuis.
Niet, jullie zingen toch in dat hotel?
Ja maar dat is pas vanaf vijf uur.
Heerlijke kerst so far. Ik hoefde, op wat broodjes, beleg en de eerder genoemde snoeperijen na, niets anders in huis te halen. We hebben de dagen relaxed doorgebracht. Uitgeslapen, ontbeten met kerststol, de haard aan en luisteren naar de radio. Gistermiddag Egbert bij de man van de alt afgezet, de alt en een sopraan op gehaald en naar Den helder gereden.
Daar, in een prachtig versierde zaal, voor tweehonderdvijftig mensen zingen en tussen onze optredens door, aan schuiven bij een uitgebreid buffet, gezellig kletsen en luisteren naar de andere muzikanten. En vanmiddag gaan we nog een keer. Ik zou bijna zeggen: jammer dat er maar twee kerstdagen zijn.
Met groeten Ton
Ik keek even om. Aan haar gezicht te zien was het geen grapje. Ze keek zeer gejaagd.
Vinden jullie het nou niet vervelend om niet thuis te zijn met de kerst, vroeg zus.
We zijn toch gewoon thuis.
Niet, jullie zingen toch in dat hotel?
Ja maar dat is pas vanaf vijf uur.
Heerlijke kerst so far. Ik hoefde, op wat broodjes, beleg en de eerder genoemde snoeperijen na, niets anders in huis te halen. We hebben de dagen relaxed doorgebracht. Uitgeslapen, ontbeten met kerststol, de haard aan en luisteren naar de radio. Gistermiddag Egbert bij de man van de alt afgezet, de alt en een sopraan op gehaald en naar Den helder gereden.
Daar, in een prachtig versierde zaal, voor tweehonderdvijftig mensen zingen en tussen onze optredens door, aan schuiven bij een uitgebreid buffet, gezellig kletsen en luisteren naar de andere muzikanten. En vanmiddag gaan we nog een keer. Ik zou bijna zeggen: jammer dat er maar twee kerstdagen zijn.
Met groeten Ton
maandag 23 december 2013
Niets
Haal je nog een kerststol?
Da's goed maar dan moet je niet gaan zeuren dat je te dik wordt.
Zaterdagochtend gekocht en zondagochtend het laatste plakje inclusief een half pakje roomboter.
Je hoeft niets extra's meer te halen hoor. We eten het toch op als een stel vreetwolven.
Ok.
Maar ik ken mijn pappenheimer inmiddels dus haalde ik vanmorgen een kerststol een reep chocolade en een pakje met kaas vlindertjes. Bij thuiskomst goed opgeborgen in de kelder. Het is voor de kerst tenslotte.
Gaat om een uur of vijf de telefoon.
Heb je nog iets lekkers gehaald?
Nee dat hoefde toch niet van jou.
Ja maar niets is wel heel erg kaal.
Klopt maar met de kerst eten we twee dagen in hotel Den helder, daar kunnen we genoeg snoepen.
Nou, ik loop op het station nog langs een kiosk dan kan ik nog een Snicker halen als je dat wilt?
Zitten we net op de bank.
Ik heb eigenlijk wel trek in een glaasje gluhwein met een plakje kerststol.
Die wijn heb ik wel maar geen stol.
Ja hoor, in de kelder samen met chocolade en kaasvlinders.
Niets is veilig.
Met groeten Ton
Da's goed maar dan moet je niet gaan zeuren dat je te dik wordt.
Zaterdagochtend gekocht en zondagochtend het laatste plakje inclusief een half pakje roomboter.
Je hoeft niets extra's meer te halen hoor. We eten het toch op als een stel vreetwolven.
Ok.
Maar ik ken mijn pappenheimer inmiddels dus haalde ik vanmorgen een kerststol een reep chocolade en een pakje met kaas vlindertjes. Bij thuiskomst goed opgeborgen in de kelder. Het is voor de kerst tenslotte.
Gaat om een uur of vijf de telefoon.
Heb je nog iets lekkers gehaald?
Nee dat hoefde toch niet van jou.
Ja maar niets is wel heel erg kaal.
Klopt maar met de kerst eten we twee dagen in hotel Den helder, daar kunnen we genoeg snoepen.
Nou, ik loop op het station nog langs een kiosk dan kan ik nog een Snicker halen als je dat wilt?
Zitten we net op de bank.
Ik heb eigenlijk wel trek in een glaasje gluhwein met een plakje kerststol.
Die wijn heb ik wel maar geen stol.
Ja hoor, in de kelder samen met chocolade en kaasvlinders.
Niets is veilig.
Met groeten Ton
vrijdag 20 december 2013
Ventileren: niet altijd een goed idee
Tot tien tellen zou gewerkt hebben want de hele conversatie duurde niet langer.
Hoe gaat het nu, werd er aan A gevraagd.
Nou, ik was wel het hele weekend van slag.
Ik begreep dat het ging om ziekte of dood dus vroeg ik aan A: is zij niet meer of heeft ze slecht nieuws gehad?
Dat laatste bleek het geval. Vriendin had enkele jaren geleden borstkanker gehad en nu was dat uitgezaaid naar de lever " het is einde oefening".
Waarop door enkelen eens diep werd ingeademd om wat te gaan zeggen. Eén deed de uitspraak waarvan ik direct een allergische reactie kreeg tot diep in mijn nek.
"Wat is het toch een K*T ziekte.
Ja, dacht ik: alsof je beter kan doodgaan aan Cystic Fibrosis. Dan heb je vaak het idee dat je stikt in je slijm maar wel met bijkomend voordeel dat je voor je 20 tigste sterft. Of dat je nierfalen hebt. Jarenlang twee of drie keer week urenlang aan een dialyseapparaat ligt. Tot je daar naar verloop van tijd zo ziek van bent dat je besluit er mee te stoppen om binnen een week te sterven.
Dus zeg ik; dat je uiteindelijk toch ergens aan moet doodgaan. Er werd even heel boos naar me gekeken.
Ook A keek me aan en zei: Daar heb je gelijk in maar dat wil ik nu even niet horen.
Dat kan ik voorstellen, was mijn reactie.
En kwartjes vallen altijd als ze zijn gevallen.
Op het ogenblik lees ik het boek 'Outwitting the devil' van Napoleon Hill en hij laat de duivel het volgende zeggen.
'The desire for self-expression is inborn in people. The motive behind the habit is to attract the attention of others and to impress them favorably. Actually it has just the opposite effect. When the self-invited speaker attracts attention, it usually is unfavorable.'
Met groeten Ton
P.S. Volgens de duivel doet hij veel werk in de georganiseerde misdaa uh, religies. Zeer leeswaardig boekje dus.
Hoe gaat het nu, werd er aan A gevraagd.
Nou, ik was wel het hele weekend van slag.
Ik begreep dat het ging om ziekte of dood dus vroeg ik aan A: is zij niet meer of heeft ze slecht nieuws gehad?
Dat laatste bleek het geval. Vriendin had enkele jaren geleden borstkanker gehad en nu was dat uitgezaaid naar de lever " het is einde oefening".
Waarop door enkelen eens diep werd ingeademd om wat te gaan zeggen. Eén deed de uitspraak waarvan ik direct een allergische reactie kreeg tot diep in mijn nek.
"Wat is het toch een K*T ziekte.
Ja, dacht ik: alsof je beter kan doodgaan aan Cystic Fibrosis. Dan heb je vaak het idee dat je stikt in je slijm maar wel met bijkomend voordeel dat je voor je 20 tigste sterft. Of dat je nierfalen hebt. Jarenlang twee of drie keer week urenlang aan een dialyseapparaat ligt. Tot je daar naar verloop van tijd zo ziek van bent dat je besluit er mee te stoppen om binnen een week te sterven.
Dus zeg ik; dat je uiteindelijk toch ergens aan moet doodgaan. Er werd even heel boos naar me gekeken.
Ook A keek me aan en zei: Daar heb je gelijk in maar dat wil ik nu even niet horen.
Dat kan ik voorstellen, was mijn reactie.
En kwartjes vallen altijd als ze zijn gevallen.
Op het ogenblik lees ik het boek 'Outwitting the devil' van Napoleon Hill en hij laat de duivel het volgende zeggen.
'The desire for self-expression is inborn in people. The motive behind the habit is to attract the attention of others and to impress them favorably. Actually it has just the opposite effect. When the self-invited speaker attracts attention, it usually is unfavorable.'
Met groeten Ton
P.S. Volgens de duivel doet hij veel werk in de georganiseerde misdaa uh, religies. Zeer leeswaardig boekje dus.
woensdag 18 december 2013
87
zou ze vandaag zijn geworden.
Vijf maanden na haar dood begint mijn moeder in mijn gedachten weer mijn moeder te worden. De vepleeghuisdagen zijn gewist, de aftakeling is een boze droom en het grote niets waar ze uiteindelijk uit bestond lijkt makkelijker te vergeten dan ik had gedacht.
Deze foto is gemaakt op mijn verjaardag in 2007 en ze heeft Egbert op schoot die dan net drie maanden oud is. Ze begint hier al wat vergeetachtig te worden en is verwonderd, bijna kinderlijk blij.
De hele dag hoop ik op een teken maar heb niets gezien wat onverklaarbaar is. Wel weet ik dat het haar goedkeuring zou hebben als ze mijn houtopslag zou zien. Ik zeg altijd van mezelf dat ik het ongeduld van mijn vader heb maar met alle uren die ik inmiddels aan die vijf kuub hout heb besteed kan ik alleen maar tot de conclusie komen dat ik toch behoorlijk geduldig ben.
Met groeten Ton
Vijf maanden na haar dood begint mijn moeder in mijn gedachten weer mijn moeder te worden. De vepleeghuisdagen zijn gewist, de aftakeling is een boze droom en het grote niets waar ze uiteindelijk uit bestond lijkt makkelijker te vergeten dan ik had gedacht.
Deze foto is gemaakt op mijn verjaardag in 2007 en ze heeft Egbert op schoot die dan net drie maanden oud is. Ze begint hier al wat vergeetachtig te worden en is verwonderd, bijna kinderlijk blij.
De hele dag hoop ik op een teken maar heb niets gezien wat onverklaarbaar is. Wel weet ik dat het haar goedkeuring zou hebben als ze mijn houtopslag zou zien. Ik zeg altijd van mezelf dat ik het ongeduld van mijn vader heb maar met alle uren die ik inmiddels aan die vijf kuub hout heb besteed kan ik alleen maar tot de conclusie komen dat ik toch behoorlijk geduldig ben.
Met groeten Ton
dinsdag 17 december 2013
Ik?
Ga je morgen mee naar een workshop kerstliederen zingen?
Tja, na het succesvolle concert van afgelopen zaterdag kreeg ik direct last van mijn arrogantie.
Ik? Naar zo'n beginners workshop? Daar ben ik al ver voorbij.
Al na een minuutje hoorde ik dat mezelf denken.
Misschien is het gewoon leuk. Ga je anders hout klieven of zo? Of gewoon op de bank hangen. Wellicht ontmoet je er een goede bas voor Nootzaak.
Dus antwoordde ik zus: Ja, ik ga mee.
Dan kom ik je om tien uur ophalen zei ze. Het begint om half elf maar ik wil wel op tijd zijn want het is misschien wel hartstikke druk.
Vijf over tien stonden we in de muziekschool waar inmiddels een echtpaar stond te wachten.
U komt voor de workshop, vroeg de dame.
Ja,
Dan zijn we in ieder geval in aantal verdubbeld vergeleken met vorig jaar.
Maar daar zou het bij blijven.
Wat jammer dat er zo weinig mensen op afkomen. De prijs - € 3,50 inclusief koffie - hoeft toch geen belemmering te zijn.
Claudia Leek, een 24 jarige frisse enthousiaste meid leerde ons de beginselen van de ademhaling. Daarna wat inzing oefeningen en toen door naar het lied: Jingle bell rock.
Eerst één- maar al ras tweestemmig. Ongedwongen hebben we anderhalf uur met plezier gezongen.
En heb ik wat geleerd? Natuurlijk, o.a dat Jingle bell rock is geschreven door Neil Diamond.
Voor volgend jaar ga ik reclame maken.
Met groet Ton
Tja, na het succesvolle concert van afgelopen zaterdag kreeg ik direct last van mijn arrogantie.
Ik? Naar zo'n beginners workshop? Daar ben ik al ver voorbij.
Al na een minuutje hoorde ik dat mezelf denken.
Misschien is het gewoon leuk. Ga je anders hout klieven of zo? Of gewoon op de bank hangen. Wellicht ontmoet je er een goede bas voor Nootzaak.
Dus antwoordde ik zus: Ja, ik ga mee.
Dan kom ik je om tien uur ophalen zei ze. Het begint om half elf maar ik wil wel op tijd zijn want het is misschien wel hartstikke druk.
Vijf over tien stonden we in de muziekschool waar inmiddels een echtpaar stond te wachten.
U komt voor de workshop, vroeg de dame.
Ja,
Dan zijn we in ieder geval in aantal verdubbeld vergeleken met vorig jaar.
Maar daar zou het bij blijven.
Wat jammer dat er zo weinig mensen op afkomen. De prijs - € 3,50 inclusief koffie - hoeft toch geen belemmering te zijn.
Claudia Leek, een 24 jarige frisse enthousiaste meid leerde ons de beginselen van de ademhaling. Daarna wat inzing oefeningen en toen door naar het lied: Jingle bell rock.
Eerst één- maar al ras tweestemmig. Ongedwongen hebben we anderhalf uur met plezier gezongen.
En heb ik wat geleerd? Natuurlijk, o.a dat Jingle bell rock is geschreven door Neil Diamond.
Voor volgend jaar ga ik reclame maken.
Met groet Ton
zondag 15 december 2013
Mooie schoenen.
Wat is nu het leukste van het geven van een kerstconcert? Er is een uitspraak die zegt dat de weg belangrijker is dan het doel. Tja, ik denk dat dat ook zo is maar.....
Maanden hebben we dezelfde liederen gezongen en ook al hebben we daar plezier aan beleefd. Het geven van een concert geeft toch ook wel veel voldoening.
Het publiek heeft genoten en we kregen mooie complimenten. En wat dan helemaal leuk is dat je die complimenten krijgt van mensen die je bekend zijn. Want het volledige publiek bestond uit familie, vrienden, kennissen, collega's, buren etc.
Ook al is dit de derde keer dat ik de kerstliederen bij Nootzaak zing heb ik tijdens de repetities, ook dit jaar weer, nieuwe dingen geleerd. Opnieuw kwam ik fouten tegen die ik vorig jaar beslist niet heb gemerkt, terwijl ik muzikaal ben en noten kan lezen.
Tijdens het concert gebeurde het volgende.
In het lied Lullabye moet ik als bariton na de tenor inzetten. Maar omdat ik even niet oplette was de tenor reeds begonnen en mis ik mijn inzet. Oeps, dacht ik slechts. Waar kan ik nu het best inzetten zodat het lijkt alsof het zo hoort? Geen paniek maar gewoon een constatering en zonder probleem pak ik de draad op. Maar ook de andere zangers bleven kalm en niemand in het publiek heeft er iets van gemerkt.
Ook daar ben ik/ zijn wij gegroeid.
Tijdens de nabespreking onder het genot van een drankje en hapje konden we onze verhalen en ervaringen van de avond kwijt. Toch kwam pas nadat ik in bed lag en het even helemaal stil werd voor mij het leukste naar boven: dat twee mensen uit Den Haag kwamen rijden om ons te horen zingen.
Met groeten Ton
Maanden hebben we dezelfde liederen gezongen en ook al hebben we daar plezier aan beleefd. Het geven van een concert geeft toch ook wel veel voldoening.
Het publiek heeft genoten en we kregen mooie complimenten. En wat dan helemaal leuk is dat je die complimenten krijgt van mensen die je bekend zijn. Want het volledige publiek bestond uit familie, vrienden, kennissen, collega's, buren etc.
Ook al is dit de derde keer dat ik de kerstliederen bij Nootzaak zing heb ik tijdens de repetities, ook dit jaar weer, nieuwe dingen geleerd. Opnieuw kwam ik fouten tegen die ik vorig jaar beslist niet heb gemerkt, terwijl ik muzikaal ben en noten kan lezen.
Tijdens het concert gebeurde het volgende.
In het lied Lullabye moet ik als bariton na de tenor inzetten. Maar omdat ik even niet oplette was de tenor reeds begonnen en mis ik mijn inzet. Oeps, dacht ik slechts. Waar kan ik nu het best inzetten zodat het lijkt alsof het zo hoort? Geen paniek maar gewoon een constatering en zonder probleem pak ik de draad op. Maar ook de andere zangers bleven kalm en niemand in het publiek heeft er iets van gemerkt.
Ook daar ben ik/ zijn wij gegroeid.
Tijdens de nabespreking onder het genot van een drankje en hapje konden we onze verhalen en ervaringen van de avond kwijt. Toch kwam pas nadat ik in bed lag en het even helemaal stil werd voor mij het leukste naar boven: dat twee mensen uit Den Haag kwamen rijden om ons te horen zingen.
Met groeten Ton
woensdag 11 december 2013
Misschien wel juist omdat het niet elke dag zo is
Met Spanje als tweede land komt het weer in Nederland doorgaans als slechtste uit de bus.
In het zuiden is het in de winter minstens een uur langer licht en schijnt de zon vaker en krachtiger. Kom er maar eens om, hier. De spreekwoordelijke 'donkere dagen voor de kerst' zijn berucht.
Maar vandaag en gisteren was het heerlijk. Weliswaar duurt het maar een paar uur maar dan heb je ook wel wat.
Windstil, frisse lucht, helder blauwe hemel. Dat alles deed mijn pas vertragen en uiteindelijk liep ik een beetje te slenteren met Egbert door een prachtig park terwijl het zonnetje heerlijk op mijn gezicht prikte.
Wonderlijk genoeg; geen mens te zien.
Een meer dan welkome onderbreking van het haardhout zagen en klieven maar dat is met dit weer eigenlijk ook geen straf.
Met groeten Ton
In het zuiden is het in de winter minstens een uur langer licht en schijnt de zon vaker en krachtiger. Kom er maar eens om, hier. De spreekwoordelijke 'donkere dagen voor de kerst' zijn berucht.
Maar vandaag en gisteren was het heerlijk. Weliswaar duurt het maar een paar uur maar dan heb je ook wel wat.
Windstil, frisse lucht, helder blauwe hemel. Dat alles deed mijn pas vertragen en uiteindelijk liep ik een beetje te slenteren met Egbert door een prachtig park terwijl het zonnetje heerlijk op mijn gezicht prikte.
Wonderlijk genoeg; geen mens te zien.
Een meer dan welkome onderbreking van het haardhout zagen en klieven maar dat is met dit weer eigenlijk ook geen straf.
Met groeten Ton
maandag 9 december 2013
Morgen
Zeg, uh, denk je dat je genoeg hout hebt?
Hoezo? Want er zit altijd iets onder een schijnbaar onschuldige vraag.
Zou je dan de auto willen schoonmaken?
Het doet Rick toch een beetje zeer dat onze 13 jaar oude, trouwe Jimny naar vochtig bos ruikt en vol zit met vegen van modder en strepen met groene algen.
En ja, ik ben een beetje klaar met sprokkelen. Op eigen erf ligt inmiddels een kuub of 7 en bij de buren nog eens 5. Genoeg om een flinke winter door te komen.
Maar omdat het vandaag zulk mooi weer was en ik gisteren een stevige zaagbok heb gemaakt, ben ik begonnen met zagen en klieven van het hout dat in de voortuin lag.
En daar is ie ook heel blij mee want dat was zijn tweede wens.
Met groet Ton
Hoezo? Want er zit altijd iets onder een schijnbaar onschuldige vraag.
Zou je dan de auto willen schoonmaken?
Het doet Rick toch een beetje zeer dat onze 13 jaar oude, trouwe Jimny naar vochtig bos ruikt en vol zit met vegen van modder en strepen met groene algen.
En ja, ik ben een beetje klaar met sprokkelen. Op eigen erf ligt inmiddels een kuub of 7 en bij de buren nog eens 5. Genoeg om een flinke winter door te komen.
Maar omdat het vandaag zulk mooi weer was en ik gisteren een stevige zaagbok heb gemaakt, ben ik begonnen met zagen en klieven van het hout dat in de voortuin lag.
En daar is ie ook heel blij mee want dat was zijn tweede wens.
Met groet Ton
donderdag 5 december 2013
En dan moet de Sint nog komen
Da's een tijd geleden. Eindelijk weer eens een dag waarin ik gelukkig was van kleine dingen.
Heerlijk geslapen op ons verbrede bed met traagschuim topmatras.
Vanmorgen een stormachtige wandeling gemaakt met een vriendin en drie honden. Daarna lekker koffie gedronken en een heerlijke grote punt appelkruimeltaart gegeten.
Genoten van de warmte die van het gedroogde haardhout komt dat ik heb gekregen van hoveniersbedrijf Binnen de Hagen.
Rick die vanwege de storm twee uur eerder thuis was.
Van een beker glühwein.
En de inspiratie die ik opdoe van het boek Outwitting the devil van Napoleon Hill.
Van zuurkool met worst.
En als klap op de vuurpijl: vanavond zingen met mannenkoor Blair waar ook de Sint nog schijnt langs te komen.
Met groeten Ton
Heerlijk geslapen op ons verbrede bed met traagschuim topmatras.
Vanmorgen een stormachtige wandeling gemaakt met een vriendin en drie honden. Daarna lekker koffie gedronken en een heerlijke grote punt appelkruimeltaart gegeten.
Genoten van de warmte die van het gedroogde haardhout komt dat ik heb gekregen van hoveniersbedrijf Binnen de Hagen.
Rick die vanwege de storm twee uur eerder thuis was.
Van een beker glühwein.
En de inspiratie die ik opdoe van het boek Outwitting the devil van Napoleon Hill.
Van zuurkool met worst.
En als klap op de vuurpijl: vanavond zingen met mannenkoor Blair waar ook de Sint nog schijnt langs te komen.
Met groeten Ton
zondag 1 december 2013
En gelijk had ze
Een van mijn medewerkers wordt vijftig en geeft en feest. Wil je mee?
Natuurlijk wil ik dat want voor een avondje in een kroeg ben ik wel te porren. Dus stond ik gisteravond in Midwoud met een biertje in mijn hand gezellig te kletsen. Maar na een tijdje kreeg ik pijn in mijn onderarm. Ik drukte wat op een spier en ja, die voelde wat onprettig. Dat kon toch niet van het vasthouden van een biertje zijn? Het duurde even voordat het kwartje viel en me realiseerde dat het erger had kunnen zijn.
Sinds een paar weken slapen we op zolder. Het is daar namelijk zo prettig dat we het nadeel van een smal bed op de koop toe leken te willen nemen.
Toch slaap ik minder prettig in dit bed, zei Rick op een ochtend.
Tijd voor actie.
Maar het trapgat is te smal om er een breder bed doorheen te persen. Trouwens het té kleine bed moest al naar zolder voordat de trap werd geplaatst. Dus zitten we vast aan de twijfelaar.
Maar ik ben niet voor één trapgat te vangen.
Dus bestelde ik een stuk schuimrubber om tussen bed en muur te zetten en kocht een opdekmatras om de naad weg te werken. Gister kon ik het schuimrubber ophalen.
Ik ga even op de fiets naar Alkmaar hoor, riep ik naar Rick en weg was ik.
Maar dat viel me vies tegen. Een stuk matras van 20 bij 55 bij 200 centimeter is best wel groot, zwaar en onhandig. En vijf kilometer fietsen lijkt dan heeeeeeel lang.
Ik was al drie keer gestopt om het pakket van linker- naar rechterhand te wisselen toen ik achter me de stem van een buurvrouw hoorde. "Maar jongen dat is toch niet te doen zo. Vanavond kan je niet slapen van de pijn in je armen."
Ze haalde twee paar snelbinders uit haar tas een maakte de achterkant van het matras aan mijn fiets vast. "Zo, nu hoef je alleen de voorkant maar te dragen."
En zonder problemen reden we samen naar huis.
Met groeten Ton
Natuurlijk wil ik dat want voor een avondje in een kroeg ben ik wel te porren. Dus stond ik gisteravond in Midwoud met een biertje in mijn hand gezellig te kletsen. Maar na een tijdje kreeg ik pijn in mijn onderarm. Ik drukte wat op een spier en ja, die voelde wat onprettig. Dat kon toch niet van het vasthouden van een biertje zijn? Het duurde even voordat het kwartje viel en me realiseerde dat het erger had kunnen zijn.
Sinds een paar weken slapen we op zolder. Het is daar namelijk zo prettig dat we het nadeel van een smal bed op de koop toe leken te willen nemen.
Toch slaap ik minder prettig in dit bed, zei Rick op een ochtend.
Tijd voor actie.
Maar het trapgat is te smal om er een breder bed doorheen te persen. Trouwens het té kleine bed moest al naar zolder voordat de trap werd geplaatst. Dus zitten we vast aan de twijfelaar.
Maar ik ben niet voor één trapgat te vangen.
Dus bestelde ik een stuk schuimrubber om tussen bed en muur te zetten en kocht een opdekmatras om de naad weg te werken. Gister kon ik het schuimrubber ophalen.
Ik ga even op de fiets naar Alkmaar hoor, riep ik naar Rick en weg was ik.
Maar dat viel me vies tegen. Een stuk matras van 20 bij 55 bij 200 centimeter is best wel groot, zwaar en onhandig. En vijf kilometer fietsen lijkt dan heeeeeeel lang.
Ik was al drie keer gestopt om het pakket van linker- naar rechterhand te wisselen toen ik achter me de stem van een buurvrouw hoorde. "Maar jongen dat is toch niet te doen zo. Vanavond kan je niet slapen van de pijn in je armen."
Ze haalde twee paar snelbinders uit haar tas een maakte de achterkant van het matras aan mijn fiets vast. "Zo, nu hoef je alleen de voorkant maar te dragen."
En zonder problemen reden we samen naar huis.
Met groeten Ton
donderdag 28 november 2013
Snackbar
Oei, die verdeeldoos zit toch in de weg.
Dat was wel zo ongeveer het eerste dat de monteur vanmorgen zei nadat hij eens goed had gekeken waar de kachel moest komen.
Gelukkig hebben we een aardige elektrisch onderlegde buurman die meteen kwam om een en ander aan te passen.
Iedereen ging voortvarend aan de slag. Toch duurde het nog tot een uur of drie voordat de schoorsteen klaar was.
Maar toen die boven de nok uitstak kwam dan ook direct een buurvrouw met de vraag:
"Gaan jullie ook patat verkopen?"
Om vier uur uur werd de kachel aangesloten en om vijf uur kwam er zwarte rook uit de schoorsteen.
Geen nieuwe paus maar die hebben we ook niet nodig. Wel lekkere warmte.
En voor mij stond het het al vast: als we naar Spanje gaan gaat deze kachel mee. Niet alleen omdat ie zo mooi is maar omdat hij is gekocht van de erfenis van mijn moedertje.
Met groeten Ton
Dat was wel zo ongeveer het eerste dat de monteur vanmorgen zei nadat hij eens goed had gekeken waar de kachel moest komen.
Iedereen ging voortvarend aan de slag. Toch duurde het nog tot een uur of drie voordat de schoorsteen klaar was.
"Gaan jullie ook patat verkopen?"
Geen nieuwe paus maar die hebben we ook niet nodig. Wel lekkere warmte.
Met groeten Ton
woensdag 27 november 2013
Met je handtas slaan
"Volgens psychiaters wordt de angst om voor publiek te spreken veroorzaakt door de angst om buiten de groep te staan, de angst om alleen te staan, de angst voor kritiek, de angst om belachelijk gemaakt te worden, de angst om een buitenbeentje te zijn." Uit het boek: Rijke pa, Arme pa, van Robert T Kiyosaki.
Volgens mij is die angst niet alleen bij spreken in het openbaar maar doet die zich in veel gebieden voor. Om uit de kast te komen heb je ook wel wat van die angsten te overwinnen.
Is het juist daarom dat die twee jongens in het filmpje als enige een poging doen om Chucky te verjagen?
Voor het hilarische filmpje van Prankster Hier klikken.
Met groeten Ton
Volgens mij is die angst niet alleen bij spreken in het openbaar maar doet die zich in veel gebieden voor. Om uit de kast te komen heb je ook wel wat van die angsten te overwinnen.
Is het juist daarom dat die twee jongens in het filmpje als enige een poging doen om Chucky te verjagen?
Voor het hilarische filmpje van Prankster Hier klikken.
Met groeten Ton
dinsdag 19 november 2013
Luguber
Nu heb ik bijna altijd mijn fototoestel mee maar toen ik vanmiddag en meisje foto's zag maken van bomen werd ik net even wat alerter op interessante onderwerpen.
Dus toen ik een minuutje later een bijzondere groep zwammen zag staan liep er direct heen om een foto te maken.
Eigenlijk schrok ik na een milliseconde al van de lugubere vorm om pas na twee seconden te beseffen dat wat ik zag, niet kon zijn waar ik zo van schrok.
Dus toen ik een minuutje later een bijzondere groep zwammen zag staan liep er direct heen om een foto te maken.
Met groeten van Ton
maandag 18 november 2013
Dat wordt zweten
Wat heb je al een berg hout, zei Rick zaterdag enigszins onder de indruk.
En nu? Waar ga je het opslaan?
In de steeg, antwoordde ik.
Wanneer ga je daar aan beginnen?
Leuke vraag.
Dan moet ik eerst toestemming aan buurman vragen daarna moet de bamboe d'r uit en dan kan ik aan het hok beginnen.
Vandaag de eerste stappen gezet.
Buurman gaat akkoord met de plaatsing van het hok en de bamboe is naar de groentetuin verhuist zodat ik die in het voorjaar kan verkopen.
Inmiddels heb ik vijf kuub hout naar mijn hol gesleept en ik denk dat ik zo ongeveer alles binnen een straal van een kilometer heb weggehaald.
En als ik de hoop hout zie liggen heb ik hetzelfde gevoel als na het maken van jam: wat een rijkdom.
Nu alleen nog even in handzame stukken zagen en kloven.
Met groeten Ton
En nu? Waar ga je het opslaan?
In de steeg, antwoordde ik.
Wanneer ga je daar aan beginnen?
Leuke vraag.
Dan moet ik eerst toestemming aan buurman vragen daarna moet de bamboe d'r uit en dan kan ik aan het hok beginnen.
Vandaag de eerste stappen gezet.
Buurman gaat akkoord met de plaatsing van het hok en de bamboe is naar de groentetuin verhuist zodat ik die in het voorjaar kan verkopen.
Inmiddels heb ik vijf kuub hout naar mijn hol gesleept en ik denk dat ik zo ongeveer alles binnen een straal van een kilometer heb weggehaald.
En als ik de hoop hout zie liggen heb ik hetzelfde gevoel als na het maken van jam: wat een rijkdom.
Nu alleen nog even in handzame stukken zagen en kloven.
Met groeten Ton
zaterdag 16 november 2013
Met open ogen
"Probeer deze pinda's eens op te eten zonder dat je ze proeft" zei mijn moeder.
Een paar dagen later moesten we hetzelfde doen met een levertraan pil of iets dergelijks. En ondanks dat we mopperden begreep ik de bedoeling van de pinda proef.
Mijn slaapkamer moet helemaal donker zijn. Streepjes licht onder een deur of tussen gordijnen door zorgen dat ik niet kan slapen. Ook stand-by lampjes van airco of tv( hotelkamer) irriteren me.
Doe je ogen dan ook dicht, net als normale mensen is Rick's reactie inmiddels als ie mijn gezeur zat is. Maar ik lig altijd met mijn ogen open tot ik in slaap val.
Tijdens mijn rit in de Vogelrok van de Efteling, die in het pikkedonker plaatsvindt, deed ik steeds mijn ogen dicht maar op die momenten ervoer ik niet de bedoeling van die attractie. Angst moet je voelen. Waakzaam moet je zijn en met ogen dicht sluit je je af.
In zo'n attractie is dat bedoeling maar in je eigen bedje hoeft dat natuurlijk niet. Zal wel met angst en vertrouwen te maken hebben.
Sinds onze vorige vakantie in Los Zuecos slapen we permanent boven.
'Maar hoe kan het dat je hier niet zeurt over streepjes licht? Vannacht scheen zelfs de maan dwars op je gezicht en je snurkte lekker door.
Tja, als je iets leuk vindt kan je je over alles heen zetten.
Met groet Ton
Een paar dagen later moesten we hetzelfde doen met een levertraan pil of iets dergelijks. En ondanks dat we mopperden begreep ik de bedoeling van de pinda proef.
Mijn slaapkamer moet helemaal donker zijn. Streepjes licht onder een deur of tussen gordijnen door zorgen dat ik niet kan slapen. Ook stand-by lampjes van airco of tv( hotelkamer) irriteren me.
Doe je ogen dan ook dicht, net als normale mensen is Rick's reactie inmiddels als ie mijn gezeur zat is. Maar ik lig altijd met mijn ogen open tot ik in slaap val.
Tijdens mijn rit in de Vogelrok van de Efteling, die in het pikkedonker plaatsvindt, deed ik steeds mijn ogen dicht maar op die momenten ervoer ik niet de bedoeling van die attractie. Angst moet je voelen. Waakzaam moet je zijn en met ogen dicht sluit je je af.
In zo'n attractie is dat bedoeling maar in je eigen bedje hoeft dat natuurlijk niet. Zal wel met angst en vertrouwen te maken hebben.
Sinds onze vorige vakantie in Los Zuecos slapen we permanent boven.
'Maar hoe kan het dat je hier niet zeurt over streepjes licht? Vannacht scheen zelfs de maan dwars op je gezicht en je snurkte lekker door.
Tja, als je iets leuk vindt kan je je over alles heen zetten.
Met groet Ton
woensdag 13 november 2013
Illegaal
Wat gebeurt daar? U doet toch geen illegale dingen? U stort daar toch geen vuil?
De dame die mij ongezien aanriep toen ik met mijn kruiwagen door het bos liep was nogal overtuigend.
Nee, riep ik terug, ik stort geen vuil maar doe wel iets wat net zo illegaal is: ik sprokkel hout. Vervolgens liep ik het bos uit zodat we elkaar konden zien.
O wat goed van u. Het is toch zonde, al dat hout dat maar ligt te rotten.
We zaten helemaal op één lijn en hebben wel een kwartier staan praten.
'En mocht u niet genoeg hout hebben heb ik een tip voor een adres waar ze goed hout verkopen.'
Ik ben weer helemaal terug.
Met groet Ton.
De dame die mij ongezien aanriep toen ik met mijn kruiwagen door het bos liep was nogal overtuigend.
Nee, riep ik terug, ik stort geen vuil maar doe wel iets wat net zo illegaal is: ik sprokkel hout. Vervolgens liep ik het bos uit zodat we elkaar konden zien.
O wat goed van u. Het is toch zonde, al dat hout dat maar ligt te rotten.
We zaten helemaal op één lijn en hebben wel een kwartier staan praten.
'En mocht u niet genoeg hout hebben heb ik een tip voor een adres waar ze goed hout verkopen.'
Ik ben weer helemaal terug.
Met groet Ton.
dinsdag 12 november 2013
En toen doofde het licht
Woorden die met te binnen schoten toen we onder de wolken doken bij Schiphol.
Toch mocht ik niet klagen van de buurman. "Dit is de eerste keer dat ik dat de zon zie deze week" zei hij.
Ik heb er meteen een foto van gemaakt.
Maar zeg nou zelf: wat een verschil met de zonsondergang van gisteren.
Met groeten Ton
Toch mocht ik niet klagen van de buurman. "Dit is de eerste keer dat ik dat de zon zie deze week" zei hij.
Ik heb er meteen een foto van gemaakt.
Maar zeg nou zelf: wat een verschil met de zonsondergang van gisteren.
Met groeten Ton
zaterdag 9 november 2013
Bollen
Als zandhaas, geboren op een oude strandwal, valt het niet altijd mee om te tuinieren op stenige kleiachtige grond.
In de tuin staan hoofdzakelijk bomen en struiken. Dat heb ik bewust gedaan, zij vormen de ruggengraat en zorgen (inmiddels al een beetje) voor luwte en schaduw. Vaste planten vragen te veel aandacht en die kan ik, zolang we hier niet permanent wonen, niet geven. Dus bestaat het grootste deel uit onkruid, dat groeit zonder hulp.
In het voorjaar is dat prachtig, zij het wat eentonig en in de zomer, als alles verdroogt is een troosteloos geheel. Om op eenvoudige wijze wat meer variatie aan te brengen heb ik bloembollen gekocht. Botanische tulpen en narcissen, die kunnen jarenlang op dezelfde plaats blijven staan en groeien uit tot pollen. Ook heb ik Alliums meegenomen want die bloeien niet alleen mooi maar de uitgebloeide bloemen blijven ook nog eens heel lang decoratief.
Nou heb je aan tien stuk niet veel dus heb ik er 150 meegenomen en dat zijn er heel veel als je ze met een pikhouweel moet planten.
Eerst een gaatje hakken in keiharde droge grond. (Dat van die droge grond is geen klacht maar het gevolg van een geweldig najaar waar we op het ogenblik van genieten) Vervolgens het kuiltje vol water gieten zodat de grond zacht wordt, de bol er in leggen en het gat dicht gooien. Opnieuw water geven en de vochtige aarde aandrukken. De rest doet de natuur.
Hopelijk.
Met groeten Ton.
In de tuin staan hoofdzakelijk bomen en struiken. Dat heb ik bewust gedaan, zij vormen de ruggengraat en zorgen (inmiddels al een beetje) voor luwte en schaduw. Vaste planten vragen te veel aandacht en die kan ik, zolang we hier niet permanent wonen, niet geven. Dus bestaat het grootste deel uit onkruid, dat groeit zonder hulp.
In het voorjaar is dat prachtig, zij het wat eentonig en in de zomer, als alles verdroogt is een troosteloos geheel. Om op eenvoudige wijze wat meer variatie aan te brengen heb ik bloembollen gekocht. Botanische tulpen en narcissen, die kunnen jarenlang op dezelfde plaats blijven staan en groeien uit tot pollen. Ook heb ik Alliums meegenomen want die bloeien niet alleen mooi maar de uitgebloeide bloemen blijven ook nog eens heel lang decoratief.
Nou heb je aan tien stuk niet veel dus heb ik er 150 meegenomen en dat zijn er heel veel als je ze met een pikhouweel moet planten.
Eerst een gaatje hakken in keiharde droge grond. (Dat van die droge grond is geen klacht maar het gevolg van een geweldig najaar waar we op het ogenblik van genieten) Vervolgens het kuiltje vol water gieten zodat de grond zacht wordt, de bol er in leggen en het gat dicht gooien. Opnieuw water geven en de vochtige aarde aandrukken. De rest doet de natuur.
Hopelijk.
Met groeten Ton.
dinsdag 5 november 2013
Oordoppen
Een auto die kapot is, een snurk onderzoek en morgen op vakantie.
Er was nogal wat te regelen maar alles is gelukt.
Zus bracht me naar de garage om een reserve sleutel af te leveren om me vervolgens af te zetten in het ziekenhuis. Egbert mocht een dagje bij de buren en buurman zorgt voor de kippen.
Wat een weelde al die mensen die klaar staan.
Zo'n snurkscopie is eigenlijk te leuk. Zenuwachtig hoef je er niet voor te zijn. Nou ja, de teerhartigen zien op tegen het ene prikje voor het infuus. Omdat je voor de rest zo gezond bent als een vis heb je leuke gesprekken met verpleegkundigen, artsen en patiënten want die mankeren ook niets.
Onderzoekje zelf duurt tien minuten maar wel onder narcose. Dat is alleen maar nodig zodat je gaat snurken en ik kan zien wat er dan gebeurt, volgens dokter.
Ze waren niet onder de indruk van het aantal decibels dat ik produceer en meende ik daarin iets te bespeuren van 'uw partner moet niet zo zeuren.'?
Het is aan mij de keus of ik het zachte deel van mijn verhemelte wil laten laseren zodat er littekenweefsel ontstaat en ik minder snurk of...... dat Rick oordoppen in gaat doen. De laser behandeling wordt niet vergoed door het ziekenfonds dus die doppen zijn goedkoper en met een auto reparatie van € 600 weet ik wel wat mijn keuze gaat worden.
Rij voorzichtig en snurk lekker.
Met groeten Ton
Er was nogal wat te regelen maar alles is gelukt.
Zus bracht me naar de garage om een reserve sleutel af te leveren om me vervolgens af te zetten in het ziekenhuis. Egbert mocht een dagje bij de buren en buurman zorgt voor de kippen.
Wat een weelde al die mensen die klaar staan.
Zo'n snurkscopie is eigenlijk te leuk. Zenuwachtig hoef je er niet voor te zijn. Nou ja, de teerhartigen zien op tegen het ene prikje voor het infuus. Omdat je voor de rest zo gezond bent als een vis heb je leuke gesprekken met verpleegkundigen, artsen en patiënten want die mankeren ook niets.
Onderzoekje zelf duurt tien minuten maar wel onder narcose. Dat is alleen maar nodig zodat je gaat snurken en ik kan zien wat er dan gebeurt, volgens dokter.
Ze waren niet onder de indruk van het aantal decibels dat ik produceer en meende ik daarin iets te bespeuren van 'uw partner moet niet zo zeuren.'?
Het is aan mij de keus of ik het zachte deel van mijn verhemelte wil laten laseren zodat er littekenweefsel ontstaat en ik minder snurk of...... dat Rick oordoppen in gaat doen. De laser behandeling wordt niet vergoed door het ziekenfonds dus die doppen zijn goedkoper en met een auto reparatie van € 600 weet ik wel wat mijn keuze gaat worden.
Rij voorzichtig en snurk lekker.
Met groeten Ton
maandag 4 november 2013
Bastard
Laatst bij een vriend.
Maar Ton, jij kan iemand volledig in de hoek zetten en dat op zo'n manier dat ie er niet uit kan.
Moi? Was mijn snedig verweer.
Tijdens het verdere gesprek kwamen we er niet echt achter hoe ik dat dan precies doe.
Een paar maanden geleden zijn we bij nieuwe kennissen op viste geweest en dat was zo leuk dat afgelopen weekend het tegenbezoek werd afgelegd.
Na het uitwisselen van koeien en kalveren vond ik het tijd voor het echte werk.
De dame heeft een bedrijf dat zaken doet met instanties in de publieke sector en lijkt meer te verdienen dan ik vind passen. (Maar.....Andermans boeken laten zich duister lezen, zei mijn vader altijd)
Het is misschien een wat directe vraag en je hoeft ook niet te antwoorden maar.... uh... Is het dan niet zo dat de artikelen die je verhandelt dan eigenlijk te duur zijn?
Misschien wel maar als je het verschil ziet tussen de instanties. De een gaat akkoord met de prijs die ik vraag maar een ander gaat...... Etc.
Ik bedoel ook niet dat jij iets doet wat niet kan maar......
Zo ging het gesprek nog even door.
Je durfde wel, zei Rick nadat de gasten waren vertrokken.
Hoezo, was mijn retorische vraag.
Je werd een beetje tricky.
Was het te erg dan?
Nou eh, je komt er mee weg omdat je het zo charmant inkleed maar ondertussen heb je een behoorlijk vooringenomen standpunt en daar laat je je niet vanaf brengen. Ze kreeg daarin geen enkele ruimte. Volgens mij wil jij horen dat je gelijk hebt? En als je dat niet krijgt begin je moralistische en suggestieve vragen te stellen.
Oei. Denk je dat ik er tegen haar nog iets over moet zeggen dan?
Nee, ik denk het niet. Het is een volwassen vrouw die daar wel tegen is opgewassen maar het is misschien wat je vriend een paar maanden geleden bedoelde.
Met groeten Ton
Maar Ton, jij kan iemand volledig in de hoek zetten en dat op zo'n manier dat ie er niet uit kan.
Moi? Was mijn snedig verweer.
Tijdens het verdere gesprek kwamen we er niet echt achter hoe ik dat dan precies doe.
Een paar maanden geleden zijn we bij nieuwe kennissen op viste geweest en dat was zo leuk dat afgelopen weekend het tegenbezoek werd afgelegd.
Na het uitwisselen van koeien en kalveren vond ik het tijd voor het echte werk.
De dame heeft een bedrijf dat zaken doet met instanties in de publieke sector en lijkt meer te verdienen dan ik vind passen. (Maar.....Andermans boeken laten zich duister lezen, zei mijn vader altijd)
Het is misschien een wat directe vraag en je hoeft ook niet te antwoorden maar.... uh... Is het dan niet zo dat de artikelen die je verhandelt dan eigenlijk te duur zijn?
Misschien wel maar als je het verschil ziet tussen de instanties. De een gaat akkoord met de prijs die ik vraag maar een ander gaat...... Etc.
Ik bedoel ook niet dat jij iets doet wat niet kan maar......
Zo ging het gesprek nog even door.
Je durfde wel, zei Rick nadat de gasten waren vertrokken.
Hoezo, was mijn retorische vraag.
Je werd een beetje tricky.
Was het te erg dan?
Nou eh, je komt er mee weg omdat je het zo charmant inkleed maar ondertussen heb je een behoorlijk vooringenomen standpunt en daar laat je je niet vanaf brengen. Ze kreeg daarin geen enkele ruimte. Volgens mij wil jij horen dat je gelijk hebt? En als je dat niet krijgt begin je moralistische en suggestieve vragen te stellen.
Oei. Denk je dat ik er tegen haar nog iets over moet zeggen dan?
Nee, ik denk het niet. Het is een volwassen vrouw die daar wel tegen is opgewassen maar het is misschien wat je vriend een paar maanden geleden bedoelde.
Met groeten Ton
zondag 3 november 2013
Autoloze zondag.
Heerlijk een auto die al wat ouder is. Ik kan hem zonder probleem gebruiken als vrachtwagentje zonder dat Rick begint te klagen over slijtage van de bekleding.
De hele week (behalve woensdag vanwege een pijnlijke schouder en vrijdag vanwege onophoudelijke regen) rijd ik af en aan met gesprokkeld hout van afgewaaide takken en omgewaaide bomen.
Langs de openbare weg vind ik het toch wat ongemakkelijk maar dat komt ook omdat ik werd aangesproken door een plantsoen medewerker: weet u wel dat u gemeente eigendommen steelt? Maar ik mocht wel gewoon doorgaan.
In de parken ga ik helemaal los. Er ligt nog zoveel ondanks dat ik echt de enige niet ben. Ik zie mensen met hout achter op de fiets en zag zelfs iemand met een kettingzaag en een aanhangwagen rondrijden. De meesten gebruiken trouwens een handzaag.
Anyway.
Zaterdag ochtend was ik al om 8 uur op pad om een mooie dikke eiken tak te scoren die langs de doorgaande weg lag. Lekker in stukken gezaagd, de auto in en naar huis. Parkeer de auto, haal hem leeg en wil weer verder. Is het stuur in het slot gevallen en met geen mogelijkheid kreeg ik hem eraf.
Tja en we hebben de ANWB wegbezuinigd omdat Suzuki een eigen servicedienst heeft. Konden we meteen zien of die goed werkte. Dat deed ie en binnen een half uur was er een takelwagen met monteur. De man kreeg het stuur ook niet van het slot dus staat de auto inmiddels in de garage.
Maar wat nu met al dat hout dat nog ligt te wachten? Ik word er gewoon onrustig van. Zeker ook omdat ik dinsdag mijn snurk onderzoek heb en woensdag afreis naar sunny Spain. Is er nog wat te halen als ik weer terug ben?
Gelukkig heeft de buurman een grote kruiwagen en kon ik vandaag, weliswaar in kleine porties, toch mooi wat hout naar mijn hol slepen.
Morgen maar eens zien hoe het met Jimny afloopt . Misschien moet ik morgen ook nog met de kruiwagen sprokkelen.
Met groeten Ton
De hele week (behalve woensdag vanwege een pijnlijke schouder en vrijdag vanwege onophoudelijke regen) rijd ik af en aan met gesprokkeld hout van afgewaaide takken en omgewaaide bomen.
Langs de openbare weg vind ik het toch wat ongemakkelijk maar dat komt ook omdat ik werd aangesproken door een plantsoen medewerker: weet u wel dat u gemeente eigendommen steelt? Maar ik mocht wel gewoon doorgaan.
In de parken ga ik helemaal los. Er ligt nog zoveel ondanks dat ik echt de enige niet ben. Ik zie mensen met hout achter op de fiets en zag zelfs iemand met een kettingzaag en een aanhangwagen rondrijden. De meesten gebruiken trouwens een handzaag.
Anyway.
Zaterdag ochtend was ik al om 8 uur op pad om een mooie dikke eiken tak te scoren die langs de doorgaande weg lag. Lekker in stukken gezaagd, de auto in en naar huis. Parkeer de auto, haal hem leeg en wil weer verder. Is het stuur in het slot gevallen en met geen mogelijkheid kreeg ik hem eraf.
Tja en we hebben de ANWB wegbezuinigd omdat Suzuki een eigen servicedienst heeft. Konden we meteen zien of die goed werkte. Dat deed ie en binnen een half uur was er een takelwagen met monteur. De man kreeg het stuur ook niet van het slot dus staat de auto inmiddels in de garage.
Maar wat nu met al dat hout dat nog ligt te wachten? Ik word er gewoon onrustig van. Zeker ook omdat ik dinsdag mijn snurk onderzoek heb en woensdag afreis naar sunny Spain. Is er nog wat te halen als ik weer terug ben?
Gelukkig heeft de buurman een grote kruiwagen en kon ik vandaag, weliswaar in kleine porties, toch mooi wat hout naar mijn hol slepen.
Morgen maar eens zien hoe het met Jimny afloopt . Misschien moet ik morgen ook nog met de kruiwagen sprokkelen.
Met groeten Ton
zaterdag 2 november 2013
Ze zijn niet gek
Ach, denk ik geregeld, er kan toch ook niet veel in zo'n kippekoppie zitten.
Een paar maanden geleden las ik een artikel over multinationals die zaden genetisch manipuleren, produceren en verhandelen. Het zou om het volgende gaan. Als je uit de gekochte zaden planten hebt opgekweekt wil je als boer juist van die planten zaden bewaren om te planten voor het volgende jaar. Maar die zaden zouden steriel zijn waardoor de boer zich verplicht ziet om nieuw zaad te kopen. Als de informatie in het artikel klopt is er wel het een en ander aan de hand in die business.
Heb ik deze zomer een rij met zonnebloempitten gezaaid, niet alleen voor de mooi maar ook als voer voor de kippen. Nadat ze begonnen af te sterven heb ik de uitgebloeide bloemen afgeknipt en laten drogen.
Kom, dacht ik gister nadat de zondvloed was gestopt, laat ik zo'n bloemhoofd aan de kippen geven vinden ze lekker. Gooi zo'n ding in de tuin, kippen rennen erop af, pikken er wat aan en lopen weg.
Da's raar.
Vanmorgen lag de bloem er nog, slechts een paar pitjes waren er uitgepikt. Ik pak hem op, bekijk hem even en wrijf er wat pitten uit. Inmiddels staan de dames verwachtingsvol om me heen en beginnen naar de zaden te pikken die op de grond liggen maar eten ze niet op.
Ik pak er eentje op en bijt hem open: er zit geen zaadje in. In niet één. Inmiddels enigszins achterdochtig loop ik naar de schuur en haal de zak met de andere zonnebloemen. Begin wat pitjes los te halen maar ook die zijn leeg. Na een stuk of zien bloemen te hebben nagekeken ben ik er maar mee gestopt.
Er blijkt meer in zo'n koppie te zitten dan ik denk.
Met groeten Ton
Een paar maanden geleden las ik een artikel over multinationals die zaden genetisch manipuleren, produceren en verhandelen. Het zou om het volgende gaan. Als je uit de gekochte zaden planten hebt opgekweekt wil je als boer juist van die planten zaden bewaren om te planten voor het volgende jaar. Maar die zaden zouden steriel zijn waardoor de boer zich verplicht ziet om nieuw zaad te kopen. Als de informatie in het artikel klopt is er wel het een en ander aan de hand in die business.
Heb ik deze zomer een rij met zonnebloempitten gezaaid, niet alleen voor de mooi maar ook als voer voor de kippen. Nadat ze begonnen af te sterven heb ik de uitgebloeide bloemen afgeknipt en laten drogen.
Kom, dacht ik gister nadat de zondvloed was gestopt, laat ik zo'n bloemhoofd aan de kippen geven vinden ze lekker. Gooi zo'n ding in de tuin, kippen rennen erop af, pikken er wat aan en lopen weg.
Da's raar.
Vanmorgen lag de bloem er nog, slechts een paar pitjes waren er uitgepikt. Ik pak hem op, bekijk hem even en wrijf er wat pitten uit. Inmiddels staan de dames verwachtingsvol om me heen en beginnen naar de zaden te pikken die op de grond liggen maar eten ze niet op.
Ik pak er eentje op en bijt hem open: er zit geen zaadje in. In niet één. Inmiddels enigszins achterdochtig loop ik naar de schuur en haal de zak met de andere zonnebloemen. Begin wat pitjes los te halen maar ook die zijn leeg. Na een stuk of zien bloemen te hebben nagekeken ben ik er maar mee gestopt.
Er blijkt meer in zo'n koppie te zitten dan ik denk.
Met groeten Ton
dinsdag 29 oktober 2013
Haastige spoed
Laats een boek gelezen over Heiloo in oorlogstijd. Een verhaal dat me nu te binnen schiet is dat van het illegaal kappen van hout in de laatste winter.
Na de storm van gisteren bulkt het van de afgebroken eiken-, beuken-, berken-, elzen- en essentakken. Allemaal soorten die geschikt zijn voor de haard. Helemaal onrustig werd ik ervan. Maar hoe krijg je dat spul thuis? Niet met de fiets en niet beslist niet als hele takken. Maar met een kettingzaag zie ik mezelf toch geen hout in brandzame stukken zagen in de Heilooër parken.
Handzaag dan? Ik ken maar één soort waarmee dat goed zou kunnen en dat is een zaag van het Japanse merk Silky. Dus stond ik om 8 uur op de stoep van de agrarischewinkel en om half negen in het park een dikke tak in stukken te zagen.
Ook al is het nu crisis en worden mensen vindingrijk in alternatieven voel ik me niet helemaal op mijn gemak tijdens het sprokkelen. Het zagen gaat geweldig maar ik doe wel een beetje besmuikt en werk iets te gejaagd. Zaag schiet uit de snede en snijdt door mijn handschoen in mijn duim.
In ieder geval kan ik van het hout, als het over twee jaar goed droog is, drie avonden stoken.
Voor morgen heb ik een paar takken die wat minder in het zicht liggen.
Met groet Ton
Na de storm van gisteren bulkt het van de afgebroken eiken-, beuken-, berken-, elzen- en essentakken. Allemaal soorten die geschikt zijn voor de haard. Helemaal onrustig werd ik ervan. Maar hoe krijg je dat spul thuis? Niet met de fiets en niet beslist niet als hele takken. Maar met een kettingzaag zie ik mezelf toch geen hout in brandzame stukken zagen in de Heilooër parken.
Handzaag dan? Ik ken maar één soort waarmee dat goed zou kunnen en dat is een zaag van het Japanse merk Silky. Dus stond ik om 8 uur op de stoep van de agrarischewinkel en om half negen in het park een dikke tak in stukken te zagen.
Ook al is het nu crisis en worden mensen vindingrijk in alternatieven voel ik me niet helemaal op mijn gemak tijdens het sprokkelen. Het zagen gaat geweldig maar ik doe wel een beetje besmuikt en werk iets te gejaagd. Zaag schiet uit de snede en snijdt door mijn handschoen in mijn duim.
In ieder geval kan ik van het hout, als het over twee jaar goed droog is, drie avonden stoken.
Voor morgen heb ik een paar takken die wat minder in het zicht liggen.
Met groet Ton
maandag 28 oktober 2013
Winderig
Mijn vader had een hekel aan wind en ik lijk op mijn vader.
Ga je nog wat leuks doen, vroeg Rick me terwijl ik vanmorgen met hem naar het station wandelde.
Uh, ik denk dat ik met Egbert naar het strand ga als de storm op zijn hevigst is.
Toen ik rond tien uur door de straat reed stond een van de buurvrouwen in de tuin te werken.
Ga je naar het strand?
Ja, antwoordde ik. Ga je mee?
Tja, ik heb nog wel wat te doen eigenlijk maar ik ga lekker toch mee.
De weg naar Egmond was al gedeeltelijk versperd door omgevallen bomen, we konden er nog net langs door via het fietspad te gaan.
Op de boulevard aangekomen stoof het zo hard dat het zand gewoon pijn deed aan onze gezichten. Toch zijn we het strand opgegaan. En wat een geweld, je kon letterlijk tegen de wind leunen.
Kijk en dit vind ik nu wel leuk. Dit is niet dat zeurderige, pesterige windje waar ik als kind doorheen moest fietsen. Hier voel je de kracht van de natuur. Hier word ik niet alleen deemoedig van maar ook kinderlijk blij, zeker als ik me herinner dat mijn vader ons meenam naar het strand als het stormde want ook voor hem was storm iets anders dan wind.
Na de wandeling nog een heerlijke cappuccino- met beperkt zicht - en toen met een kilo zand in ogen, oren, neus en haar naar huis.
Nog een paar ramptoerisme foto's
Ga je nog wat leuks doen, vroeg Rick me terwijl ik vanmorgen met hem naar het station wandelde.
Uh, ik denk dat ik met Egbert naar het strand ga als de storm op zijn hevigst is.
Toen ik rond tien uur door de straat reed stond een van de buurvrouwen in de tuin te werken.
Ga je naar het strand?
Ja, antwoordde ik. Ga je mee?
Tja, ik heb nog wel wat te doen eigenlijk maar ik ga lekker toch mee.
De weg naar Egmond was al gedeeltelijk versperd door omgevallen bomen, we konden er nog net langs door via het fietspad te gaan.
Op de boulevard aangekomen stoof het zo hard dat het zand gewoon pijn deed aan onze gezichten. Toch zijn we het strand opgegaan. En wat een geweld, je kon letterlijk tegen de wind leunen.
Kijk en dit vind ik nu wel leuk. Dit is niet dat zeurderige, pesterige windje waar ik als kind doorheen moest fietsen. Hier voel je de kracht van de natuur. Hier word ik niet alleen deemoedig van maar ook kinderlijk blij, zeker als ik me herinner dat mijn vader ons meenam naar het strand als het stormde want ook voor hem was storm iets anders dan wind.
Na de wandeling nog een heerlijke cappuccino- met beperkt zicht - en toen met een kilo zand in ogen, oren, neus en haar naar huis.
Met groeten Ton
zondag 27 oktober 2013
Verwend
En dan is het heerlijk als de klok een uurtje terug gaat en de nacht langer duurt.
Zal ik met mijn verjaardag een maaltijd maken voor de gasten, opperde ik vorig jaar aan Rick.
Goed idee, dan nodigen we ze vanaf een uur of vijf uit en na de koffie met likeur is het feest afgelopen. Tja en toen gingen de laatsten ongeveer om drie uur 's nachts naar huis ook al was die likeur inmiddels al lang op.
Dit jaar wilde ik hetzelfde doen alleen stelde ik geen eindtijd en serveerde ik na de koffie met gebak gewoon weer een drankje. Nu vertrokken de laatsten al om 12 uur. Dat soort dingen laten zich ook niet dwingen.
Ik kreeg kado's, werd gezoend, er werd voor me gezongen en na de maaltijd zelfs afgewassen.
Er is heerlijk gegeten, al bleef er wel wat van de Chorizo schotel over - niet zo gek als je voor 30 man kookt terwijl je er maar 23 verwacht - maar gelukkig wilden enkele gasten graag een portie mee naar huis.
Vandaag lekker nagenieten en omdat er nog een stukje appeltaart overbleef, een stuk of 10 van die heerlijke cappuccino koekjes van de Lidl en wat chocolade magnums hebben we het fruitontbijt maar overgeslagen en zaten we om half tien al te snoepen, hebben inmiddels het meeste op en zitten met sugarblues op de bank.
Morgen fruit en slade voor de balans want anders ga ik die 95 jaren niet halen.
Met groeten Ton
Zal ik met mijn verjaardag een maaltijd maken voor de gasten, opperde ik vorig jaar aan Rick.
Goed idee, dan nodigen we ze vanaf een uur of vijf uit en na de koffie met likeur is het feest afgelopen. Tja en toen gingen de laatsten ongeveer om drie uur 's nachts naar huis ook al was die likeur inmiddels al lang op.
Dit jaar wilde ik hetzelfde doen alleen stelde ik geen eindtijd en serveerde ik na de koffie met gebak gewoon weer een drankje. Nu vertrokken de laatsten al om 12 uur. Dat soort dingen laten zich ook niet dwingen.
Ik kreeg kado's, werd gezoend, er werd voor me gezongen en na de maaltijd zelfs afgewassen.
Er is heerlijk gegeten, al bleef er wel wat van de Chorizo schotel over - niet zo gek als je voor 30 man kookt terwijl je er maar 23 verwacht - maar gelukkig wilden enkele gasten graag een portie mee naar huis.
Vandaag lekker nagenieten en omdat er nog een stukje appeltaart overbleef, een stuk of 10 van die heerlijke cappuccino koekjes van de Lidl en wat chocolade magnums hebben we het fruitontbijt maar overgeslagen en zaten we om half tien al te snoepen, hebben inmiddels het meeste op en zitten met sugarblues op de bank.
Morgen fruit en slade voor de balans want anders ga ik die 95 jaren niet halen.
Met groeten Ton
vrijdag 25 oktober 2013
Onaangekondigd bezoek
Gistermiddag in de bibliotheek een boek bekeken, geschreven door een buitenlander, over de eigenaardigheden van de Nederlanders. We zouden elkaar niet willen lastig vallen en staan nooit onaangekondigd op de stoep. Zelfs met onze beste vrienden moeten we een afspraak maken om elkaar te zien.
Vanmorgen om 4.55 wakker voor een sanitaire onderbreking van de nachtrust.
Ik lig daarna nog even wakker in bed en zie dat er opeens licht door de ramen schijnt. Niet ongewoon want soms gaat het licht in de poort aan doordat er een kat langs de bewegingsmelder loopt. Maar dat gaat naar een paar minuten weer uit. Vanmorgen bleef het branden en ik wakker.
Wat zou er zijn? Toch maar even kijken.
Ik zie dat de lampen branden van de auto van de buren. Niemand te zien.
Inmiddels is Rick ook wakker.
Wat is er?
De autolampen van de buren branden.
Dan moet je ze waarschuwen.
Om vijf uur in de ochtend? Ze zien me aankomen. Ze zullen wel denken "Maak je me daarvoor wakker".
Dus ging ik weer liggen.
"Stel dat het mijn auto zou zijn? Zou ik dan gewaarschuwd willen worden?"
Na vijf minuten toch maar wat kledingstukken aangeschoten en naar de buren gelopen.
"Tje wat goed dat je dat hebt gezien en komt waarschuwen."
Vanmiddag kwam buurman even melden "Gister heb ik de auto een tijdje open gelaten om de boodschappen in huis te brengen. Toen is de poes in de auto gaan liggen en ik kan alleen maar bedenken dat zij tegen het hendeltje is aangelopen."
Met groeten Ton
Vanmorgen om 4.55 wakker voor een sanitaire onderbreking van de nachtrust.
Ik lig daarna nog even wakker in bed en zie dat er opeens licht door de ramen schijnt. Niet ongewoon want soms gaat het licht in de poort aan doordat er een kat langs de bewegingsmelder loopt. Maar dat gaat naar een paar minuten weer uit. Vanmorgen bleef het branden en ik wakker.
Wat zou er zijn? Toch maar even kijken.
Ik zie dat de lampen branden van de auto van de buren. Niemand te zien.
Inmiddels is Rick ook wakker.
Wat is er?
De autolampen van de buren branden.
Dan moet je ze waarschuwen.
Om vijf uur in de ochtend? Ze zien me aankomen. Ze zullen wel denken "Maak je me daarvoor wakker".
Dus ging ik weer liggen.
"Stel dat het mijn auto zou zijn? Zou ik dan gewaarschuwd willen worden?"
Na vijf minuten toch maar wat kledingstukken aangeschoten en naar de buren gelopen.
"Tje wat goed dat je dat hebt gezien en komt waarschuwen."
Vanmiddag kwam buurman even melden "Gister heb ik de auto een tijdje open gelaten om de boodschappen in huis te brengen. Toen is de poes in de auto gaan liggen en ik kan alleen maar bedenken dat zij tegen het hendeltje is aangelopen."
Met groeten Ton
donderdag 24 oktober 2013
Genieten
Eind juli vroeg buurman of ik gestopt was met het onkruid wieden in de groentetuin.
Klopt, antwoordde ik, dat laat ik staan voor de kippen.
En ik moet eerlijk bekennen dat ik na een paar weken dacht dat dat misschien toch niet zo verstandig was. Er stonden zoveel dikke pollen gras dat het wel een gazon begon te lijken.
Dat krijgen ze nooit weggewerkt, maar ik onderschatte de dames. Vanaf begin oktober mogen ze elke middag om een uur of vier uit de ren en na een paar dagen was het meeste groen al weg. Inclusief de onderste bladeren van de late klimbonen.(links achterin)
En nu lijkt het wel een slagveld. Kuilen zo groot dat de ze er bijna geheel in verdwijnen.
Hoe klein een kippekopje ook is: ze weten precies hoe laat het is want vanaf een uur of drie beginnen ze al extra lawaai te maken en lopen ze te ijsberen langs het hek. Zo gauw ik dan aan kom lopen staan ze allemaal bij de deur en hoppen direct naar buiten als ik die open doe en rennen de tuin in naar favoriete plekjes zoals de composthoop.
Het mooie weer van afgelopen dagen heb ik heerlijk lui ondergaan juist ook in de wetenschap dat de kippetjes het werk voor me doen. Ze halen niet alleen het onkruid weg maar eten de slakken en insecten op, maken de grond lekker los, mengen de compost door de aarde en als bonus bemesten ze die ook nog.
Met groeten Ton
Klopt, antwoordde ik, dat laat ik staan voor de kippen.
En ik moet eerlijk bekennen dat ik na een paar weken dacht dat dat misschien toch niet zo verstandig was. Er stonden zoveel dikke pollen gras dat het wel een gazon begon te lijken.
Dat krijgen ze nooit weggewerkt, maar ik onderschatte de dames. Vanaf begin oktober mogen ze elke middag om een uur of vier uit de ren en na een paar dagen was het meeste groen al weg. Inclusief de onderste bladeren van de late klimbonen.(links achterin)
En nu lijkt het wel een slagveld. Kuilen zo groot dat de ze er bijna geheel in verdwijnen.
Hoe klein een kippekopje ook is: ze weten precies hoe laat het is want vanaf een uur of drie beginnen ze al extra lawaai te maken en lopen ze te ijsberen langs het hek. Zo gauw ik dan aan kom lopen staan ze allemaal bij de deur en hoppen direct naar buiten als ik die open doe en rennen de tuin in naar favoriete plekjes zoals de composthoop.
De dames zijn verzot op de asperge planten. Die hadden ze na een uur al bijna allemaal uitgegraven. Daarom ligt daar nu een stuk gaas over. Toch is de aantrekking zo sterk dat ze zelfs door het gaas blijven pikken.
Ik weet niet of ik ze, na de zwartepiet perikelen, nog zo mag noemen maar de Afrikaantjes laten ze staan.
Het mooie weer van afgelopen dagen heb ik heerlijk lui ondergaan juist ook in de wetenschap dat de kippetjes het werk voor me doen. Ze halen niet alleen het onkruid weg maar eten de slakken en insecten op, maken de grond lekker los, mengen de compost door de aarde en als bonus bemesten ze die ook nog.
Met groeten Ton
zaterdag 19 oktober 2013
Dummy
Vanmorgen in de kachelshop.
Na uitgebreid rondneuzen is er nog de keus uit twee modellen die nogal verschillen in hoogte.
Tja, zegt Rick, ik kan moeilijk inschatten of dat hoge model wel mooi staat in ons huis. Hier in de showroom staat alles prachtig.
Joh, ik maak vanmiddag wel een soort dummy om dat in te schatten.
Verkoper moet dit onderonsje hebben opgevangen want op het moment van vertrek stond dit bord inmiddels klaar.
Bespaart u veel werk en hij is op ware grootte.
En nu, terwijl de regen op het dak klettert en we lekker op de bank zitten is het net of er warmte vanaf komt.
Met groeten Ton
Na uitgebreid rondneuzen is er nog de keus uit twee modellen die nogal verschillen in hoogte.
Tja, zegt Rick, ik kan moeilijk inschatten of dat hoge model wel mooi staat in ons huis. Hier in de showroom staat alles prachtig.
Joh, ik maak vanmiddag wel een soort dummy om dat in te schatten.
Verkoper moet dit onderonsje hebben opgevangen want op het moment van vertrek stond dit bord inmiddels klaar.
Bespaart u veel werk en hij is op ware grootte.
En nu, terwijl de regen op het dak klettert en we lekker op de bank zitten is het net of er warmte vanaf komt.
Met groeten Ton
donderdag 17 oktober 2013
We zitten er zo direct warmpjes bij
Omdat we na onze pensionering in Los Zuecos gaan wonen en ons Nederlandse huis gaan verkopen hebben we jarenlang gedacht om er niets meer in te investeren anders dan goed onderhoud.
Maar nu de grootste investeringen in Spanje zijn gedaan begon het hier een beetje te kriebelen.
Nu ben ik opgevoed met de volgende uitspraken: doe maar gewoon dan doe je gek genoeg; je kan wel dansen al is het niet met de bruid; iets minder kan ook wel.
Dus toen Rick het idee opperde om de zolder op te knappen schoot ik meteen in mijn 'armoede waan'. Het moge duidelijk zijn dat hij mij dan over de streep moet trekken om dat geld uit geven. Maar nu het klaar is ben ik er heel blij mee.
Zitten we vorige week in de serre.
Wat ga je met die kapotte buitenhaard doen?
Uh, hoezo.
Nou, hij zit vol met scheuren en als je hem niet meer kan gebruiken moet je hem gewoon weg doen en wat nieuws kopen.
Mwha.
Stilte.
Als we eens een open haard in de serre laten plaatsen. Dan kan dat ouwe ding weg, kan jij lekker stoken en besparen we meteen gas.( dat laatste was een strategische toevoeging)
En.... in plaats van denken aan geld zag ik mezelf zitten in een luie stoel bij een modern vormgegeven haard af en toe een stukje hout verleggen.
Lijkt me een goed plan, antwoordde ik na mijn dagdroompje.
Rick keek helemaal verbaasd 'ik dacht dat ik er meer moeite voor zou moeten doen'.
Met groeten Ton
Maar nu de grootste investeringen in Spanje zijn gedaan begon het hier een beetje te kriebelen.
Nu ben ik opgevoed met de volgende uitspraken: doe maar gewoon dan doe je gek genoeg; je kan wel dansen al is het niet met de bruid; iets minder kan ook wel.
Dus toen Rick het idee opperde om de zolder op te knappen schoot ik meteen in mijn 'armoede waan'. Het moge duidelijk zijn dat hij mij dan over de streep moet trekken om dat geld uit geven. Maar nu het klaar is ben ik er heel blij mee.
Zitten we vorige week in de serre.
Wat ga je met die kapotte buitenhaard doen?
Uh, hoezo.
Nou, hij zit vol met scheuren en als je hem niet meer kan gebruiken moet je hem gewoon weg doen en wat nieuws kopen.
Stilte.
Als we eens een open haard in de serre laten plaatsen. Dan kan dat ouwe ding weg, kan jij lekker stoken en besparen we meteen gas.( dat laatste was een strategische toevoeging)
En.... in plaats van denken aan geld zag ik mezelf zitten in een luie stoel bij een modern vormgegeven haard af en toe een stukje hout verleggen.
Lijkt me een goed plan, antwoordde ik na mijn dagdroompje.
Rick keek helemaal verbaasd 'ik dacht dat ik er meer moeite voor zou moeten doen'.
Met groeten Ton
woensdag 16 oktober 2013
Eigenlijk kan ik niet zonder
Bijna elke dag begon ik te typen maar er kwam gewoon geen 'ziel' in en dan delete-uh ik het maar weer.
Het lijkt er op dat alle seinen op groen staan zodat we in april en mei 2014 van Valencia naar Santiago de Compostela gaan wandelen. Dat was eigenlijk dit voorjaar al de planning maar omdat Rick in december een zeer aantrekkelijke opdracht kreeg en het toch crisistijd is hebben we de opdracht voor laten gaan. De opdracht zou tot juli dit jaar lopen maar werd steeds verlengd en eindigt eind maart. Mooier kunnen we het niet hebben.
1300 Kilometer of ongeveer 45 dagen wandelen.
Kan je wel zolang zonder Ipad vroeg Rick me laatst. Ik antwoordde dat dat geen probleem zou zijn.
Maar dat geknoei met computers in dorpshuizen, bibliotheken of herbergen vond jij toch ook niet ideaal, kaatste ik enigszins vals terug. Om het jou makkelijker te maken wil ik daarom toch mijn ipad mee.
Tijdens de pelgrims bijeenkomst begin oktober werd op hilarische wijze verteld over wachttijden die in herbergen ontstaan voor de stopcontacten om de diverse mobiele apparaten op te laden. De moderne pelgrim neemt nogal wat mee.
Om dat te omzeilen wil ik een zonnecollector meenemen. Maar die zijn duur en zwaar. En dat terwijl elke gram in de rugzak telt. Ik breek er al een paar dagen mijn hersenen op. Toen ik dit gisteravond vertelde na de repetitie van Nootzaak kwam er een heel eenvoudige, goedkope en lichte oplossing voorbij: een driewegstekker.
Dan help je in ieder geval ook nog een andere pelgrim.
Met groeten Ton
Het lijkt er op dat alle seinen op groen staan zodat we in april en mei 2014 van Valencia naar Santiago de Compostela gaan wandelen. Dat was eigenlijk dit voorjaar al de planning maar omdat Rick in december een zeer aantrekkelijke opdracht kreeg en het toch crisistijd is hebben we de opdracht voor laten gaan. De opdracht zou tot juli dit jaar lopen maar werd steeds verlengd en eindigt eind maart. Mooier kunnen we het niet hebben.
1300 Kilometer of ongeveer 45 dagen wandelen.
Kan je wel zolang zonder Ipad vroeg Rick me laatst. Ik antwoordde dat dat geen probleem zou zijn.
Maar dat geknoei met computers in dorpshuizen, bibliotheken of herbergen vond jij toch ook niet ideaal, kaatste ik enigszins vals terug. Om het jou makkelijker te maken wil ik daarom toch mijn ipad mee.
Tijdens de pelgrims bijeenkomst begin oktober werd op hilarische wijze verteld over wachttijden die in herbergen ontstaan voor de stopcontacten om de diverse mobiele apparaten op te laden. De moderne pelgrim neemt nogal wat mee.
Om dat te omzeilen wil ik een zonnecollector meenemen. Maar die zijn duur en zwaar. En dat terwijl elke gram in de rugzak telt. Ik breek er al een paar dagen mijn hersenen op. Toen ik dit gisteravond vertelde na de repetitie van Nootzaak kwam er een heel eenvoudige, goedkope en lichte oplossing voorbij: een driewegstekker.
Dan help je in ieder geval ook nog een andere pelgrim.
Met groeten Ton
zondag 6 oktober 2013
Zijden draadjes
Dit lindenblad hing vanmorgen aan een spindraadje rustig rondjes te draaien.
Na mijn wandeling met Egbert scheen de zon de kamer in en bracht niet alleen het stof op de pianokruk genadeloos in zicht.
Met groeten Ton
zondag 29 september 2013
Windmolens
Twee weken geleden werd het afgelast vanwege te hoge golven maar gisteren over een spiegelgladde zee naar het windmolenpark voor de kust. Prachtig zonnig weer, een beetje fris maar daardoor wel heel helder.
75 Mensen hadden zich ingeschreven voor de NUON klantendag excursie. Met de ms Koningin Emma in een uur naar de windmolens gevaren terwijl Marijn allerlei informatie verstrekte over grootte, aantal, wijze van verankering, verscheping, onderhoud etc, van de molens.
Ook al ligt het park voor de kust bij Egmond en is het vandaar te zien vanaf IJmuiden leek het wel beter zichtbaar.
De combinatie zon, zee, varen is al goed maar een kopje koffie onderweg en een haring aan wal maakte het helemaal af.
Met groeten Ton
Het zeegat uit bij IJmuiden
Ook al ligt het park voor de kust bij Egmond en is het vandaar te zien vanaf IJmuiden leek het wel beter zichtbaar.
Maar op een afstand van 500 meter is het echt een indrukwekkend gezicht om al die molens keurig in het gelid midden in het water te zien staan.
Het windpark Prinses Amalia lijkt klein maar ligt 10 km verder weg
Op de weg terug leek het net of Zandvoort in het water ligt.
Met groeten Ton
donderdag 26 september 2013
2 minutes of fame
Het is een beetje saai op het moment.
Fietsend door het park met Egbert zag ik een groep grote paddenstoelen. Dat is waarschijnlijk het enig vermeldenswaardige vandaag dacht ik in het voorbij fietsen. Ik keerde om en maakte een paar foto's.
Eenmaal thuis vond ik de afbeeldingen niet bepaald veelzeggend en besloot ze niet te gebruiken.
Wat later, op de bank met mijn middag borrel, luisterde ik naar Radio Nostalgia, gepresenteerd door Tineke de Nooij.
Wie heeft er wel eens een lange wandeling gemaakt en wil daar iets over delen, was de vraag.
Kom, laat ik eens bellen. En ja ik was twee minuten op de nationale radio te horen. Nu geloof ik dat er gemiddeld zo'n honderdduizend mensen per dag naar luisteren, maar voor mij zijn dat er beduidend meer dan op een normale dag.
Ik moest ongeveer twee minuten wachten voordat ik in de uitzending kwam en het enige dat ik in die tijd hoorde was het bonken van mijn hart. Ik was gewoon nerveus. Maar zo gauw het gesprek begon was dat weg want toen had ik 'gewoon' een gesprek.
Klik hier, mijn gesprek zit tussen de 45 en 50 minuten van het eerste uur van de Tineke show.
Met groet Ton
Fietsend door het park met Egbert zag ik een groep grote paddenstoelen. Dat is waarschijnlijk het enig vermeldenswaardige vandaag dacht ik in het voorbij fietsen. Ik keerde om en maakte een paar foto's.
Eenmaal thuis vond ik de afbeeldingen niet bepaald veelzeggend en besloot ze niet te gebruiken.
Wat later, op de bank met mijn middag borrel, luisterde ik naar Radio Nostalgia, gepresenteerd door Tineke de Nooij.
Wie heeft er wel eens een lange wandeling gemaakt en wil daar iets over delen, was de vraag.
Kom, laat ik eens bellen. En ja ik was twee minuten op de nationale radio te horen. Nu geloof ik dat er gemiddeld zo'n honderdduizend mensen per dag naar luisteren, maar voor mij zijn dat er beduidend meer dan op een normale dag.
Ik moest ongeveer twee minuten wachten voordat ik in de uitzending kwam en het enige dat ik in die tijd hoorde was het bonken van mijn hart. Ik was gewoon nerveus. Maar zo gauw het gesprek begon was dat weg want toen had ik 'gewoon' een gesprek.
Klik hier, mijn gesprek zit tussen de 45 en 50 minuten van het eerste uur van de Tineke show.
Met groet Ton
maandag 23 september 2013
Shit
Mijn moeder vond dat we veel te streng waren voor Egbert. Hij mag ook niet veel van jou he, zei ze dan.
Dat we besloten hadden om een Beagle te nemen werd dat van alle kanten afgeraden." Ze luisteren niet, ze kunnen niet alleen zijn, het zijn slopers en vreten aan aan je meubilair en ze zijn eigenwijs".
Op dat laatste antwoordde ik dan dat ie dan zou lijken op zijn baasjes.
Zelfs aan het begin van de puppytraining kregen we van de trainster te horen dat "een Beagle niet te trainen is". Dat was niet zo heel inspirerend. Toch kreeg ik aan het eind van de tweede cursus, weliswaar een beetje zuinig, het compliment dat "je zo ver met Egbert bent gekomen".
We hebben een hond die luistert, niet wegloopt, gewoon een uur of zes alleen kan blijven, nog niets heeft vernield- behalve zijn speeltjes- en nog nooit een dier heeft doodgebeten. ( dat zou ook zo'n Beagle ding zijn)
Om hem zover te krijgen zijn we wel heel consequent geweest met opvoeden en misschien zijn we juist door al die waarschuwingen wel te streng geweest. En zelfs nu hij al zes jaar is slaapt hij 's nachts nog altijd in de bench met het deurtje op slot
Maar omdat het zo'n goed opgevoede hond is, is het nooit een probleem om Egbert ergens te laten logeren. Er zijn meerdere mensen die op hem willen passen. Zo is hij vaak bij de overburen en daar mag hij 's nachts in zijn mand slapen. Dat gaat helemaal goed. Nadat we we vorige week thuiskwamen vonden we dan ook beiden dat we de bench niet meer op slot zouden doen maar Egbert moest daar blijkbaar nog wel aan wennen.
Toen ik de volgende morgen de woonkamer binnenkwam rook het namelijk verdacht veel naar poep. Ja, hoor een grote hoop midden in de kamer. Boos worden heeft dan geen zin meer maar de lol was er wel een beetje vanaf. Misschien is ie bang omdat hij nu het hele huis moet bewaken, kwam Rick hem te hulp.
Hij kreeg het voordeel van de twijfel en de bench ging ook de volgende nacht niet op slot met ....... hetzelfde resultaat. Omdat het nu een beetje een slappe hoop was dacht Rick dat Egbert zich misschien niet helemaal lekker had gevoeld.
Hij krijgt nog één kans maar als er morgen weer een keutel ligt gaat het hok weer op slot, riep ik ferm.
Dus toen ik de derde morgen beneden kwam was ik heel opgelucht dat er niets op de vloer lag en alle volgende nachten zijn probleemloos verlopen.
Met groeten Ton
Dat we besloten hadden om een Beagle te nemen werd dat van alle kanten afgeraden." Ze luisteren niet, ze kunnen niet alleen zijn, het zijn slopers en vreten aan aan je meubilair en ze zijn eigenwijs".
Op dat laatste antwoordde ik dan dat ie dan zou lijken op zijn baasjes.
Zelfs aan het begin van de puppytraining kregen we van de trainster te horen dat "een Beagle niet te trainen is". Dat was niet zo heel inspirerend. Toch kreeg ik aan het eind van de tweede cursus, weliswaar een beetje zuinig, het compliment dat "je zo ver met Egbert bent gekomen".
We hebben een hond die luistert, niet wegloopt, gewoon een uur of zes alleen kan blijven, nog niets heeft vernield- behalve zijn speeltjes- en nog nooit een dier heeft doodgebeten. ( dat zou ook zo'n Beagle ding zijn)
Om hem zover te krijgen zijn we wel heel consequent geweest met opvoeden en misschien zijn we juist door al die waarschuwingen wel te streng geweest. En zelfs nu hij al zes jaar is slaapt hij 's nachts nog altijd in de bench met het deurtje op slot
Maar omdat het zo'n goed opgevoede hond is, is het nooit een probleem om Egbert ergens te laten logeren. Er zijn meerdere mensen die op hem willen passen. Zo is hij vaak bij de overburen en daar mag hij 's nachts in zijn mand slapen. Dat gaat helemaal goed. Nadat we we vorige week thuiskwamen vonden we dan ook beiden dat we de bench niet meer op slot zouden doen maar Egbert moest daar blijkbaar nog wel aan wennen.
Toen ik de volgende morgen de woonkamer binnenkwam rook het namelijk verdacht veel naar poep. Ja, hoor een grote hoop midden in de kamer. Boos worden heeft dan geen zin meer maar de lol was er wel een beetje vanaf. Misschien is ie bang omdat hij nu het hele huis moet bewaken, kwam Rick hem te hulp.
Hij kreeg het voordeel van de twijfel en de bench ging ook de volgende nacht niet op slot met ....... hetzelfde resultaat. Omdat het nu een beetje een slappe hoop was dacht Rick dat Egbert zich misschien niet helemaal lekker had gevoeld.
Hij krijgt nog één kans maar als er morgen weer een keutel ligt gaat het hok weer op slot, riep ik ferm.
Dus toen ik de derde morgen beneden kwam was ik heel opgelucht dat er niets op de vloer lag en alle volgende nachten zijn probleemloos verlopen.
Met groeten Ton
vrijdag 20 september 2013
Sirene
Het klonk wat bevreemdend om zeven uur in de ochtend in het park maar ik kreeg er rillingen van, zo mooi.
Toen ik gisterochtend Egbert uitliet hoorde ik een prachtige vrouwenstem. ,Maar omdat in het dorp ook een psychiatrisch centrum staat was mijn eerste gedachte: die is gek of heeft volledig vrije expressie.
Vanmiddag opnieuw gezang. Een hoge stem die heel helder klonk af en toe wat weg ijlde tussen de bomen. Ik sleurde Egbert mee, die eindeloos stond te snuffen aan een bepist struikje en zag een jonge vrouw lopen waar het gezang uit vandaan kwam.
Ik sprak haar aan en kwam al heel snel tot de conclusie dat ze tot de tweede categorie hoorde. We hebben wel een half uur staan praten over zingen in het algemeen en over vrij zingen in het bijzonder. En ik blijf het verbazend vinden hoe dingen op mijn pad komen. Want niet alleen de nieuwe zangjuf leert me de emotie van een lied over te brengen, ook de workshop podium presentatie ging over hetzelfde onderwerp.
En met al mijn openheid moet ik zeggen dat het nog helemaal niet zo eenvoudig is om dat te doen. Bij de zangjuf ben ik al een paar weken bezig om The winner takes it all, van ABBA te zingen. En dan bedoel ik de tekst zo te zingen dat een ander geboeid blijft luisteren en begrijpt waar het lied over gaat.
Begin maar, zei ze woensdag. Ik begin te zingen, ze begeleidt me op de piano en na een paar maten moest ik stoppen.
Lees de tekst eerst eens.
Dus begin ik hardop te lezen.
Is dat hoe je dat zou zeggen?
Nou eh.
Ik begin opnieuw en als ik het eerste couplet heb gelezen mag ik het zingen.
Ze zingt nu zachtjes mee en opeens kijkt ze om en zegt'je moet wel door zingen' maar ik zit met een dichte keel en natte ogen.
Goed zo, dat is wat ik bedoel. Nu alleen nog leren doseren.
Met groeten Ton
Toen ik gisterochtend Egbert uitliet hoorde ik een prachtige vrouwenstem. ,Maar omdat in het dorp ook een psychiatrisch centrum staat was mijn eerste gedachte: die is gek of heeft volledig vrije expressie.
Vanmiddag opnieuw gezang. Een hoge stem die heel helder klonk af en toe wat weg ijlde tussen de bomen. Ik sleurde Egbert mee, die eindeloos stond te snuffen aan een bepist struikje en zag een jonge vrouw lopen waar het gezang uit vandaan kwam.
Ik sprak haar aan en kwam al heel snel tot de conclusie dat ze tot de tweede categorie hoorde. We hebben wel een half uur staan praten over zingen in het algemeen en over vrij zingen in het bijzonder. En ik blijf het verbazend vinden hoe dingen op mijn pad komen. Want niet alleen de nieuwe zangjuf leert me de emotie van een lied over te brengen, ook de workshop podium presentatie ging over hetzelfde onderwerp.
En met al mijn openheid moet ik zeggen dat het nog helemaal niet zo eenvoudig is om dat te doen. Bij de zangjuf ben ik al een paar weken bezig om The winner takes it all, van ABBA te zingen. En dan bedoel ik de tekst zo te zingen dat een ander geboeid blijft luisteren en begrijpt waar het lied over gaat.
Begin maar, zei ze woensdag. Ik begin te zingen, ze begeleidt me op de piano en na een paar maten moest ik stoppen.
Lees de tekst eerst eens.
Dus begin ik hardop te lezen.
Is dat hoe je dat zou zeggen?
Nou eh.
Ik begin opnieuw en als ik het eerste couplet heb gelezen mag ik het zingen.
Ze zingt nu zachtjes mee en opeens kijkt ze om en zegt'je moet wel door zingen' maar ik zit met een dichte keel en natte ogen.
Goed zo, dat is wat ik bedoel. Nu alleen nog leren doseren.
Met groeten Ton
woensdag 18 september 2013
Een kijkje in de psyche van de hond
Oei, zei ik gisteren tegen de buren toen ik Egbert ophaalde, ik ben vergeten te vertellen dat hij geen kip eet.
De vorige vakantie logeerde Egbert bij Bea en toen ik hem ophaalde zei ze dat ze hem had willen vertroetelen met een portie kipvlees. 'Maar hij at er niets van, zelfs niet nadat ik het had gemengd met ander vlees' en ik heb nog twee pakjes ervan in de vriezer'.
Nee klopt. Onze hond is kieskeurig. We hebben hem een paar jaar geleden allerlei soorten vlees te eten gegeven maar paard, eend en kip at hij niet. Zelfs niet na drie dagen hongeren. In die zin lijkt hij helemaal niet op een Beagle want die staan bekend om hun vraatzucht.
Toen de buurvrouw vertelde dat hij met smaak het kippenvlees had gegeten en dat ze voor morgen opnieuw kip had ontdooid, was ik een beetje verbaasd. Uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat hij het had opgegeten omdat wellicht één ding voor Egbert nog onverteerbaarder is en dat is als een andere hond het wel eet.
Vanmiddag moment surpreme: ik trek de koelkast open. Egbert is volledig alert. Ik haal het vlees uit de verpakking en loop naar buiten. Ik roep: hier en zit. Als Egbert dan keurig zit zeg ik zachtjes: ja. Hij vliegt op het vlees af en als hij vlakbij is lijkt hij terug te deinzen. Snuft er toch een keer aan, neemt een likje maar loopt dan weg. Ik begin hard te lachten, pak mijn fototoestel en film nog een eetpoging. Dan loop ik naar de buren, laat het filmpje zien en vraag of ik hun hond even mag lenen in de veronderstelling dat als er een andere hond in de buurt is Egbert het voedsel wel zal verdedigen en opeten.
Maar toen ik na een minuut of twee weer thuis was, was het eten toch verzwolgen.
Met groeten Ton
De vorige vakantie logeerde Egbert bij Bea en toen ik hem ophaalde zei ze dat ze hem had willen vertroetelen met een portie kipvlees. 'Maar hij at er niets van, zelfs niet nadat ik het had gemengd met ander vlees' en ik heb nog twee pakjes ervan in de vriezer'.
Nee klopt. Onze hond is kieskeurig. We hebben hem een paar jaar geleden allerlei soorten vlees te eten gegeven maar paard, eend en kip at hij niet. Zelfs niet na drie dagen hongeren. In die zin lijkt hij helemaal niet op een Beagle want die staan bekend om hun vraatzucht.
Toen de buurvrouw vertelde dat hij met smaak het kippenvlees had gegeten en dat ze voor morgen opnieuw kip had ontdooid, was ik een beetje verbaasd. Uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat hij het had opgegeten omdat wellicht één ding voor Egbert nog onverteerbaarder is en dat is als een andere hond het wel eet.
Vanmiddag moment surpreme: ik trek de koelkast open. Egbert is volledig alert. Ik haal het vlees uit de verpakking en loop naar buiten. Ik roep: hier en zit. Als Egbert dan keurig zit zeg ik zachtjes: ja. Hij vliegt op het vlees af en als hij vlakbij is lijkt hij terug te deinzen. Snuft er toch een keer aan, neemt een likje maar loopt dan weg. Ik begin hard te lachten, pak mijn fototoestel en film nog een eetpoging. Dan loop ik naar de buren, laat het filmpje zien en vraag of ik hun hond even mag lenen in de veronderstelling dat als er een andere hond in de buurt is Egbert het voedsel wel zal verdedigen en opeten.
Maar toen ik na een minuut of twee weer thuis was, was het eten toch verzwolgen.
Met groeten Ton
Overdracht
Geen van ons drieën wilde naar huis. Het was heerlijk.
Toch was de vertrek dag bijzonder omdat we Los Zuecos konden overdragen aan de nieuwe gasten. Die mogelijkheid hebben we eigenlijk nooit maar omdat er maandag avond een "spoed" boeking werd gedaan voor dinsdagochtend konden we zelf de gasten welkom heten.
Normaal gesproken maken we het huis schoon, sluiten we het af en vertrekken. En altijd is er een gevoel van 'jammer dat het leeg staat'.
Nu maakte het schoonmaken voor- en overdragen aan gasten het voor ons makkelijker om te vertrekken.
Maar goed, het was dus heerlijk. De eerste dagen met zus waren rustig gevuld met het maken van poezenfoto's van de zonsopgang:
lezen, badderen een paar shopsessies en eindeloze braintraining met de app BrainHQ. Toen Rick na een paar dagen aankwam werd ie enigszins gestoord van het gebliep van de Ipads.
Voordat we vorig jaar het stuk land naast ons huis kochten ging de meeste tijd van het tuinieren op aan de berghelling aan de westzijde. Ik heb daar veel yucca stekken, cactussen, rozemarijn, en coniferen geplant. Maar nieuw trekt meer dan het oude dus het nieuw aangekochte grondstuk slokte alle aandacht op. Toen ik deze week weer eens op de westzijde ging kijken was ik zeer aangenaam verrast: wat was het allemaal goed gegroeid. Het plan van een Yuccapaadje werd al goed zichtbaar.
Ook de twee 'slingers' van coniferen beginnen al vorm te krijgen ook al is dat op de foto nog niet te zien.
Een vast onderdeel van ons verblijf in Spanje is niet alleen het eten bij de Chinees maar ook in een geweldig restaurant in Acebuchal. Elke keer trappen we er weer in: we bestellen te veel. Op de kaart leest het toch gewoon als twee gerechten maar eenmaal op tafel verschenen ziet het er uit als vier. Alleen de salade is al een volledige maaltijd, zeker met het huisgebakken walnootbrood met heerlijk gekruide olijfolie waarmee het wordt geserveerd.
Toch was de vertrek dag bijzonder omdat we Los Zuecos konden overdragen aan de nieuwe gasten. Die mogelijkheid hebben we eigenlijk nooit maar omdat er maandag avond een "spoed" boeking werd gedaan voor dinsdagochtend konden we zelf de gasten welkom heten.
Normaal gesproken maken we het huis schoon, sluiten we het af en vertrekken. En altijd is er een gevoel van 'jammer dat het leeg staat'.
Nu maakte het schoonmaken voor- en overdragen aan gasten het voor ons makkelijker om te vertrekken.
Maar goed, het was dus heerlijk. De eerste dagen met zus waren rustig gevuld met het maken van poezenfoto's van de zonsopgang:
lezen, badderen een paar shopsessies en eindeloze braintraining met de app BrainHQ. Toen Rick na een paar dagen aankwam werd ie enigszins gestoord van het gebliep van de Ipads.
Voordat we vorig jaar het stuk land naast ons huis kochten ging de meeste tijd van het tuinieren op aan de berghelling aan de westzijde. Ik heb daar veel yucca stekken, cactussen, rozemarijn, en coniferen geplant. Maar nieuw trekt meer dan het oude dus het nieuw aangekochte grondstuk slokte alle aandacht op. Toen ik deze week weer eens op de westzijde ging kijken was ik zeer aangenaam verrast: wat was het allemaal goed gegroeid. Het plan van een Yuccapaadje werd al goed zichtbaar.
Ook de twee 'slingers' van coniferen beginnen al vorm te krijgen ook al is dat op de foto nog niet te zien.
Wij huren onze auto altijd bij Marbesol en omdat we vaste klant zijn krijgen we altijd een auto die minimaal een klasse groter is dan waarvoor we betalen. Deze keer kregen we een Citroen Berlingo. Lekker groot en hoog op de wielen, daarom durfde ik het wel aan om met de auto de rivier de Torrox over te steken. Zelfs aan het eind van de zomer stroomt hier altijd nog behoorlijk wat water in.
Een vast onderdeel van ons verblijf in Spanje is niet alleen het eten bij de Chinees maar ook in een geweldig restaurant in Acebuchal. Elke keer trappen we er weer in: we bestellen te veel. Op de kaart leest het toch gewoon als twee gerechten maar eenmaal op tafel verschenen ziet het er uit als vier. Alleen de salade is al een volledige maaltijd, zeker met het huisgebakken walnootbrood met heerlijk gekruide olijfolie waarmee het wordt geserveerd.
En nu? Nu zijn we weer lekker thuis, hebben we Egbert uitgebreid geknuffeld, heb ik de zonnebloemen geoogst en zit de was in de droger.
Met groeten Ton