Een van mijn medewerkers wordt vijftig en geeft en feest. Wil je mee?
Natuurlijk wil ik dat want voor een avondje in een kroeg ben ik wel te porren. Dus stond ik gisteravond in Midwoud met een biertje in mijn hand gezellig te kletsen. Maar na een tijdje kreeg ik pijn in mijn onderarm. Ik drukte wat op een spier en ja, die voelde wat onprettig. Dat kon toch niet van het vasthouden van een biertje zijn? Het duurde even voordat het kwartje viel en me realiseerde dat het erger had kunnen zijn.
Sinds een paar weken slapen we op zolder. Het is daar namelijk zo prettig dat we het nadeel van een smal bed op de koop toe leken te willen nemen.
Toch slaap ik minder prettig in dit bed, zei Rick op een ochtend.
Tijd voor actie.
Maar het trapgat is te smal om er een breder bed doorheen te persen. Trouwens het té kleine bed moest al naar zolder voordat de trap werd geplaatst. Dus zitten we vast aan de twijfelaar.
Maar ik ben niet voor één trapgat te vangen.
Dus bestelde ik een stuk schuimrubber om tussen bed en muur te zetten en kocht een opdekmatras om de naad weg te werken. Gister kon ik het schuimrubber ophalen.
Ik ga even op de fiets naar Alkmaar hoor, riep ik naar Rick en weg was ik.
Maar dat viel me vies tegen. Een stuk matras van 20 bij 55 bij 200 centimeter is best wel groot, zwaar en onhandig. En vijf kilometer fietsen lijkt dan heeeeeeel lang.
Ik was al drie keer gestopt om het pakket van linker- naar rechterhand te wisselen toen ik achter me de stem van een buurvrouw hoorde. "Maar jongen dat is toch niet te doen zo. Vanavond kan je niet slapen van de pijn in je armen."
Ze haalde twee paar snelbinders uit haar tas een maakte de achterkant van het matras aan mijn fiets vast. "Zo, nu hoef je alleen de voorkant maar te dragen."
En zonder problemen reden we samen naar huis.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten