Camino Mozárabe, dag elf

Van Santa Cruz naar Cordoba, 26 kilometer, 38947 stappen.

Een geweldige kamer, met WIFI, een ruime badkamer, airco en rust. We sliepen als rozen.

Vanmorgen in de bar alleen een koffie, want Rick ging gistermiddag toch nog naar de supermercado voor wat gezondere spullen zoals yoghurt en fruit en namen dat als ontbijt. Ook voor proviand voor onderweg, want tot Cordoba is er niets waar je wat kunt eten of drinken.

Een vraag over hoeveel we tijdens het wandelen drinken? 

Een kort antwoord: te weinig. In de avond hebben we dorst en vullen dan de vochtvoorraad aan. We slepen minimaal 1,5 liter water mee en dat drinken we op. Is er op de route een bar of winkel drinken we wat in de bar en kopen een nieuwe fles water.

We drinken trouwens thuis nooit water uit de kraam omdat het irrigatiewater is. We gebruiken dat wel om te koken of koffie of thee van te zetten. In dorpen en steden drinken we geen kraanwater vanwege veel chloor.

Op de route vandaag lag geen dorp dus namen we extra water mee. Drie liter had ik in de rugzak die daarmee ongeveer 12 kilo was. En gedurende de wandeling wordt die rugzak dus steeds lichter ook al merk ik daar niks van, omdat met elke afgelegde kilometer de rugzak een kilo zwaarder aanvoelt.

Rick had vandaag voor de eerste keer ook 1 liter water mee.

Er hing vanmorgen laaghangende bewolking. Net boven de bergen een randje licht van de opkomende zon.

Omdat in dit deel van Spanje de dorpen ver uit elkaar liggen maakten we gisteren een omweg. De rechtstreekse route van Castro del Rio naar Cordoba is 39 kilometer over onverharde boerenlandwegen. Voor veel wandelars is dat eigenlijk te veel en als het niet hoeft doe ook ik liever wat rustiger aan. 

Een alternatieve route is dan omlopen naar Santa Cruz en daar te overnachten. De volgende dag is het dan zes kilometer extra lopen om weer op de rechtstreekse route te komen.

Het was opnieuw genieten ook al was het wandelen zwaar vanwege klimmen en dalen over slechte wegen.

De olijfgaarden neme in getal af en er zijn meer akkers met tarwe, koolzaad en groenbemester.

De te volgen weg is lang van te voren al te zien.

En dan eindelijk Cordoba. In de verte. En het bleef heel lang ‘in de verte’ omdat we ongeveer 10 km parallel aan de stad bleven lopen.

De weg was vlak en saai en dus waren er twee pauzes nodig.

Zullen we hier rusten? Dan kunnen we tegen die paaltjes leunen.

En dat deden we, maar toen Rick ging zitten en tegen het paaltje ging leunen tuimelde het paaltje van zijn sokkel af. Gelukkig kon Rick zijn evenwicht bewaren, want anders had hij in het poeltje tussen de kikkervisjes gelegen.

In de gele cirkel op de aarde stond het paaltje. In de cirkel in het water is de paal nog net te zien.

Je maakt toch wat mee op zo’n dag.

Uiteindelijk kwam de stad toch dichterbij, maar ook hier moesten we nog wel 5 km wandelen.

Maar dan, eindelijk, de oude brug over de Quadalquivir de stad in. Ons hotel ligt vlak achter de Mezquita.

Een leuk hotel waar we een kamer hebben met zicht op de patio, maar waar we ons wel wat bespied wanen…

Met groeten Ton