Tekstbalon met bloemetjes

Zeer voorspoedige reis gehad gisteren.

Wel zat er een jongeman op de door mij gereserveerde stoel in het vliegtuig. Ik zei hem dat hij op mijn stoel zat.

Maar u kunt ook op mijn stoel gaan zitten.

Uh, ik heb juist de stoel aan het gangpad gereserveerd om naast mijn vriend te zitten. Richard zat aan de ander kant van het gangpad.

Met een bijna onhoorbare zucht ging de jongen naast zijn moeder zitten die aan de raamzijde zat.

Een kwartiertje nadat we waren opgestegen zei de jongeman: Moet u niet daar gaan zitten terwijl hij naar Richard wees waar nog een stoel leeg was gebleven.

Uh, nee, zei ik op de meest aardige toon die ik kon opbrengen: Het voordeel van mijn leeftijd is dat ik niets moet.

Daarna bleef het stil. En bedoel ik stil in de betekenis van onprettig.

Tja, dacht ik later terwijl ik de hele pelgrimstocht naar Rome aan het herlezen was: Tonnie, je zou nog wat kunnen nuanceren want die knul zit daar nu wellicht met wat wrokkige gedachten en zelf zat het me ook niet echt lekker met die onderkoelde ‘aardigheid’ van me.

Toch ben ik er niet op teruggekomen. 

Dus spoken die gedachten al de hele dag door mijn hoofd.

Nou ja. Volgende keer beter, ik ben geen heilige.

Vanmorgen eerst Leo opgehaald. Die was helemaal door het dolle heen toen hij me zag. Kwispelen als een gek, tegen me opspringen en likken. Uh, drie seconden want daarna rende hij weg om met een hondje te gaan spelen.

Geen betekenis aan geven, dacht ik.

Eenmaal aan de riem liep hij vrolijk met me mee en sprong wat later direct in de auto.

Thuis eerst een paar rondjes rennen en toen kwam hij rustig naast me zitten. 

Heerlijk om weer hier te zijn. Het is zo lekker licht en zonnig en misschien nog wel leuker: er zat 34 millimeter regenwater in de meter.

Huis en tuin zagen er goed uit en mijn tijdelijke constructie met de dakgoot heeft goed gewerkt. Kortom: ik ben tevreden.

Toen ik mijn lunch at, klom Leo de trap op om op het boventerrras in de zon te gaan liggen.

Die gaat dus gewoon zijn eigen gangetje.

Later controleerde ik de pijnbomen op processierupsnesten. Ik zag er drie maar een zit te hoog dus die zit er nog.

De andere twee knipte ik uit de boom.

Zo zit het in de boom. De draden stevig om tak en naalden gewikkeld.

Dit is waarschijnlijk de aanzet tot een nest maar is mislukt.

Close up van het nest. De korreltjes die zichtbaar zijn, zijn uitwerpselen.

Hier heb ik het nest opengetrokken zodat de rupsen zichtbaar zijn. Ze zijn hier nog klein en hebben nog geen brandharen.

Zo ziet het nest eruit nadat ik er met mijn schoen op heb rondgedraaid.

Nu we Leo hebben moet ik extra alert zijn op de rupsen omdat als Leo een processie op de grond ziet en er aan gaat snuffelen hij dan brandharen in neus en bek kan krijgen. Dat kan ernstige gevolgen hebben en zelfs tot de dood leiden.

Ik weet het. Jaloers makend.

Kwart over zes gaat de zon onder. En hoe?

Bij de rode pijl Gibraltar en bij de gele de bergen van Marokko.

Inmiddels brandt de haard en hoor ik de uilen roepen in het dal.

Met groeten Ton