Nu is het weer ff klaar

Twintig dagen in Nederland leek me wel voldoende maar alleen al het aantal bezoekjes dat we aflegden rechtvaardigde een verblijf van zes weken.

En naar het einde van mijn verblijf, Rick blijft hier nog twee weken, propten we er nog wat extra bezoekjes in. Zo waren we tijdens oud en nieuw bij vrienden, zondag lunchten we bij De Dames op Texel, 

maandag hadden we een pranzo bij blogvriendin Emie en haar wijnboer.

Dinsdag lunchten Rick’s broer en schoonzus bij ons en vandaag deden de dochter van mijn zwager en haar man hetzelfde.

De dochter van mijn zwager, uit een eerder huwelijk van hem, nam dit schilderij mee. 

Na het overlijden van mijn zwager gaf mijn zus het schilderij aan mij maar wilde het na een aantal jaren weer terug. Dat vond ik indertijd wel jammer maar gaf het haar zonder moeite terug. Nadat mijn zus in 2015 ook overleed, erfde ik het schilderij. In een gesprek met de dochter van mijn zwager werd duidelijk dat ze eigenlijk spijt had dat ze niet op het schilderij had ingetekend. Dus gaf ik het opnieuw weg want er waren uiteindelijk nog maar weinig spullen die ooit van haar vader waren geweest dus vond ik dat ze er eigenlijk ook best aanspraak op mocht maken.

Maar ik denk dat het nu wel hier blijft.

Anyway.

Tijdens alle gelegenheden aten we heerlijk en was het zeer genoeglijk. Dit leidde natuurlijk wel tot een, gelukkig niet al te grote, gewichtstoename. 

Nadat we de laatste visite hadden uitgezwaaid,  zeiden we tegen elkaar: en nu weer gewoon. Geen koolhydraten meer. Dus geen koek, wijn, snoep, stol, kerstkransjes, ijs of chocolade. 

Maar wat doen we dan met dat doosje pindarotsjes dat we kregen vroeg Rick.

Dat breng ik bij buurvrouw Annita.

Want tja, het is wel het nadeel dat iedereen weet dat we ontzettende snoeperts zijn: als gasten bij ons komen wordt er altijd wel een of andere zoete delicatesse uit een tas getoverd. Ja het duurt wellicht nog een aantal jaren voordat iedereen weet dat we met dat snoepen gestopt zijn en als het dan zover is doen we waarschijnlijk aan een of andere nieuwe gezondheidsmanie.

Dank je wel hoor, zei buuf maar ik vier vandaag mijn verjaardag en sta eigenlijk net klaar om jullie een gebakje te brengen.

Tja, dan kan ik geen nee zeggen en ruilde zodoende de pindarotsjes om voor twee gebakjes.

Dan beginnen we morgen maar met een schone lei, zei Rick terwijl hij de gebaksvorkjes uit de la haalde.

Met groeten Ton