Een verkleed paard

Zondag wandelden we van Station Amsterdam Amstel naar Hilversum. 31 Kilometer en de oudste wandelroute door de ANWB beschreven.

Dat Nederland waterland is weten we maar het wordt heel duidelijk als je gaat wandelen. De Weespertrekvaart en je bent dan ook meteen ‘De stad’ uit. Landelijk, rustig en groen, 

Maar ook al is het rustig, er wordt er op de dijk blijkbaar hard gereden. Ook al heeft het bord een grappige tekst: het is serious stuff. Zeker ook omdat er een kwartiertje verder een monumentje stond van een kind dat overleed na een aanrijding.

Oeps en dan is het pas negen uur in de ochtend.

Driemond is het dorpje en De Gaasp is het water. Hoe pittoresk moet het worden onder de rook van Amsterdam?

Kwart voor tien lopen we langs het Amsterdam Rijnkanaal maar dat vond ik niet zo fotogeniek, deze sloot met waterlelies wel.

Net als deze, met zwanenfamilie. Ach en dan komt Wim Sonneveld bovendrijven.

In Nigtevecht dronken we koffie en gingen we met het pontje de Vecht over.

De rivier de Vecht ligt inmiddels ver boven het het maaiveld. Toch een bijzonder idee dat een rivier, die normaal gesproken laag in het landschap ligt er nu bovenuit steekt.

Ankeveen en de Ankeveense plassen komen hier in zicht. Ik word wel blij van dit landschap, maar Rick vind het ‘gemeentegroen’.

De vogels floten de longen uit hun lijfjes, de kikkers kwaakten, er stond een heerlijke bries en op sommige stukken zorgden de bomen voor voldoende schaduw.

En toch trapte ik er even in.

Hoe mooi moet het worden?

Inmiddels lopen we hier op een smal perceel grond in de veenafgraving 

en was het tijd voor een stop, want het begon zo rond een uur of een wel warm en benauwd te worden.

De wind was sterk genoeg om vat te krijgen op bladeren van de waterlelies.

Na de plassen nog even een schapenweidtje oversteken om aan de rand van Hilversum te komen.

De bessen van het krentenboompje zijn eetbaar maar ‘melig’ zo staat er in de literatuur. Ik probeerde ze wel eens maar nee, ze zijn niet echt lekker. In Hilversum stonden er veel krentenbomen en die hingen vol met grote vruchten. Of het nu komt dat het zoveel zuidelijker was dan bijv. Heiloo waar ik een krentenboompje in de tuin had, maar de vruchtjes waren heerlijk zacht en zoet.

Nog ff door een bosje en een villawijk om om vier uur op het station de trein naar Amersfoort te pakken. Daar wonen vrienden en kregen we een gastvrij onthaal, een heerlijke maaltijd en een bed.

Het leven is goed. 

Morgen naar Rhenen maar dat is voor dinsdag.

Met groeten Ton