Maandag liepen we van Amersfoort naar Rhenen. 31 Kilometer.
De Amersfoortse vrienden wonen aan de voet van de Onze lieve vrouwentoren dus was dit de eerste blik op de buitenwereld na een zeer gezellige avond (daarom kwam de blog ook pas een dag later) en een goede nachtrust.
Net buiten de stad stond dit bouwsel
met deze planten. Ik word wel blij van dit soort initiatieven.
In Leusden stapten we op het voormalig spoor van Amersfoort naar Kesteren. Wat een genot: strak parcours, halfschaduw, bomen, kwetterende vogels,
af en toe wat kalfjes om te aaien,
met uitzicht op de naastgelegen weilanden waar konijnen en zelfs een ree te zien waren.
Maarrrrrrr, ook met een waarschuwing voor agressieve roofvogels en konijnengaten waar Rick zich in verstapte en waar hij het laatste deel van de tocht behoorlijk last van kreeg.
Op sommige plaatsen moesten we het tracé af omdat er dan stukjes door particulieren in gebruik waren genomen en in Woudenberg werd er zelfs een industrieterrein op gebouwd. Voordeel is dan wel dat je in bewoonde wereld komt en wat kan foerageren. In de Hoogvlietsupermarkt kochten we cola en broodjes, de koffie automaten waren buitengebruik vanwege de Corona.
Op de buitenmuren waren verticale tuinen aangebracht. Gelukkig zijn er in de wereld muren genoeg om op te vrolijken.
Ergens halverwege spraken we een man die alles wist van deze in ongebruik geraakte spoorlijn en die had aangekondigd dat het tracé langzaam op zou gaan lopen. En dat deed het.
We liepen ongeveer twaalf kilometer op dit spoorlijntje en zo zag dat er van buitenaf gezien uit. Hier eindigde dan ook het wandelpad maar.....
vervolgens liepen we gewoon over de weg die langs het voormalige spoorwegtracé lag. Gelukkig nog steeds in de schaduw van de eiken.
We werden dan ook regelmatig gewaarschuwd voor de eikenprocessierups en zagen vaak nieuwe nestkastjes voor koolmezen tegen de bomen. De mensen dit kastje ophingen maakten het voor de mezen wel extra aantrekkelijk.
Zo tegen drieën liepen we langs de stuwwal en dan lijkt het al een beetje op het buitenland.
En na een heerlijke kilo kersen snoeppauze liepen we tegen vieren Rhenen in en stonden we opnieuw onder een toren. Die van de Cunerakerk.
Er kwam een reactie op het blog of dit ons alternatief voor de Nijmeegse was.
Nee. Er is wel een alternatief maar we hebben besloten daar niet aan mee te doen. Eerder had Rick al het idee om gewoon samen met mij het Vierdaagse traject te lopen, maar ik vind dat te zwaar. Het vraagt een behoorlijke portie doorzettingsvermogen om vier keer veertig kilometer te doen, zelfs met de stok van aanmoediging, controleposten en een militaire onderscheiding. Zonder deze aanmoedigingen zie ik dat gewoon niet zitten en vind ik 30 kilometer meer dan voldoende.
Deze wandeldagen passen in ons idee om het Nederlandse deel van de route die we vorig jaar naar Rome liepen over te doen. Er gaan dus nog meer van deze mini wandelvakanties komen.
We sliepen in een hotel op de Grebbeberg vlak naast Ouwehands dierenpark en vielen er gisteravond zo rond tien uur in coma.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten