Decorum verlies

Van Nijmegen via Cuijk naar Nijmegen, 42 kilometer. 56330 Stappen.

Wat een geweldige vierdaagse was dit. Nauwelijks klachten, goede conditie, leuke ontmoetingen, perfect wandelweer, een heerlijk logeeradres en vandaag kwamen er vrienden om ons in te halen.

Ach je kletst wat af zo’n dag.

Wat hebben jullie fleurige hoedjes op, zei Rick tegen de dames die naast ons liepen.

Dank je. En wat vind je van onze gehaakte hesjes?

Zo ontstond er een gesprek waarin gezegd werd dat ze de Fjoertour in Egmond zouden gaan lopen.

Hebben jullie daar dan al een slaapplek, vroeg ik, want ik kom uit Egmond en kan misschien wel wat regelen.

Maar ze hadden al een adres en al verder wandelend kregen we een slaapplek aangeboden in Swalmen.

Dan kan de dag al niet meer stuk en is het pas half negen.

Onze vaste stop is op de dijk net na Overasselt. Je kunt er heerlijke zelfgebakken koek, cake en pannenkoeken eten. Het is gratis maar wel met een donatie voor het goede doel.

En het regende niet eens. Ook een pluspunt is de sfeervolle live muziek. 

Op de brug over de Maas heb je zicht op 4 kilometer wandelaars.

Bij de DIXI plekken staat een rij van minstens 15 minuten.

Er zijn veel spreuken te lezen op T shirts. En er zit wel een kern van waarheid in: geen Nijmeegse zonder pijntje.

Er zouden twee vrienden komen om ons in te halen maar waar spreek je dan af?

Vlak voor Cuijk. En daar zaten we dan ook te wachten en hadden we vanachter de berm met wilde planten een idyllische blik op het peloton.

Na wat heen en weer Whattsappen vonden we elkaar een paarhonderd meter verder.

Vriend bleef met de hond achter en vriendin liep een stuk mee. Ook over het hoogtepunt van de hele tocht: de pontonbrug over de Maas bij Cuijk

En na 8 uur komen we aan het begin van de Via Gladiola. We gaan het halen.

Daar maakte vriendin een actie foto van The Boys. Oei, schouders vooruit Ton, niet de buik. 

Na 160 kilometers verlies je je decorum en het kan me niet eens schelen.

Inmiddels zijn we hier de eretribune gepasseerd waar we verschillende gladiolen in ontvangst namen van een Amerikaanse militaire bobo en van een, geen idee welke rang, Nederlandse marine man. Het blijft een officiele militaire mars tenslotte. Derhalve is de medaille ook een officiële. 

Na vier dagen opletten kwamen we oud marinier Henk op de valreep nog tegen. De Caldeser groeten zijn overgebracht.

En waar gaat het allemaal om?

Rick is helemaal trots op zijn tiende medaille: een gouden.

Ik trouwens niet minder trots op mijn kleine achtste. Maar heb in ieder geval nog twee jaar te gaan voor mijn gouden.

Na een gezamenlijke maaltijd met de vrienden zitten we inmiddels helemaal tevreden in onze herberg.

Hulde en dank aan lijf en leden en aan de leuke reacties op het blog.

We kunnen morgen meteen verder met de pelgrimstocht. Wel een korte etappe van 20 kilometer.

Met groeten Ton