Sound of music

Van Nijmegen via Milsbeek naar Nijmegen, 39,5 kilometer. 54234 Stappen.

Hoe is het toch mogelijk? Loop ik samen met 45000 mensen een wandeling te maken en dan spreek ik met iemand waarmee ik een gezamenlijke kennis heb.

Ik kom uit Made, vertelde ze. Bij Breda.

Ik ken iemand via een Spaans blog die uit Made ko..

O, das Monique. Dat is de buurvrouw van mijn tante Lenie.

Als bewijs gingen we samen op de foto met Marlene.

Het scheenbeen houdt zich koest nu we langzamer lopen en vaker pauzeren. Heerlijk gelopen trouwens want het is nog steeds perfect wandelweer ook al wordt het wel warmer maar vergeleken met vorig jaar is het koel.

Om half negen liepen we op de dijk richting Malden.

De jonge koetjes waren aan het dollen maar dat zie je niet op een foto.

Verder naar Plasmolen. Veel militairen op een kluitje: Franse, Nederlandse en Zweedse. Spanjaarden en Noren liepen er ook maar die droegen geen vlaggen met zich mee.

Met het verstrijken van de vierdaagse liggen er meer en meer doordrukstrips van paracetamolletjes op de weg en het aantal mensen dat met onregelmatige tred loopt, neemt toe. Die twee zaken hebben beslist met elkaar te maken.

Er is een berg aan muziek langs de route en alhoewel dat de sleur van het wandelen doorbreekt is het beslist niet allemaal onze smaak of qua decibels nog gezond voor het menselijk oor. Het duo op de foto zingt elk jaar alle vier dagen tijdens de Nijmeegse en heeft nog de menselijke maat.

In Milsbeek leek het ons leuk om even langs de SPAR te lopen om de eigenaresse te begroeten en haar nogmaals te bedanken voor de gratis koffie die we vorige week van haar kregen. Ze was zichtbaar verrast. De dagmars ging daardoor van de officiele 39,5 kilometer naar 40,5.

Na vijf uur wandelen komen de heuveltjes in zicht.

En wordt de meute door het groen verzwolgen. 

In Groesbeek zaten we langs de weg te rusten en dan trekt er een massa mensen voorbij.

Dit is de zeven heuvelenweg. Vergeleken met onze Spaanse berg zijn het molshopen maar ondanks de droogte heerlijk groen.

Ineens liepen er een paar jongens in de grote weide rechts van de weg. Het zag er grappig uit en deed me een beetje denken aan de Sound of Music waar Maria op de Alpenwei staat ze zingen. Maar wat moeten die jongens daar? 

Het bleek dat ze gingen plassen op een ludieke plaats: helemaal tegen die bomen aan. En dat terwijl er links van de weg een bos staat dat fungeert als een gigantisch DIXI-toilet.

Bij binnenkomst in Nijmegen kom je door een wijk die helemaal wit versierd is.

En dat ziet er heel prettig uit.

De wijk ook trouwens.

Sinds twee jaar wordt het controleren van de wandelkaarten op een andere manier gedaan. Om wachttijden zo kort mogelijk je houden kan je nu bij elk van de ongeveer twintig loketten de kaarten laten controleren. En wat blijkt: de meeste wandelaars gaan steeds naar hetzelfde loket. Wij dus ook want je krijgt eigenlijk gewoon een band met de vrijwilligers. 

Nog een dag en dan gaan jullie weer verder op pad naar Rome.

Dat klopt en daar hebben we ook zin in.

Met groeten Ton