Oneigenlijk gebruik

We wilden graag steunbeertjes tegen de muur om die te stutten en die intergreren in een houthok of iets van dien aard.

Als we dat willen moeten we niet wachten tot we bijna weer naar Nederland gaan om gedoe als dat met de installatie van kachel en schoorsteen te voorkomen.

Dus namen we ruim voordat we de vorige keer naar Nederland gingen al contact op met een ‘mannetje’.  Denk eens na hoe we dat kunnen doen en bekijk eens wat dat ons zou gaan kosten.

Daar kwam niet zoveel van terecht en we namen opnieuw contact op toen we hier in April aankwamen. Plannen gemaakt en de prijsopgave gehad. En dan beginnen. Dat duurde toch nog wel even want mannetjes hebben het altijd druk maar de beertjes stonden er dan toch vorige week. 

Nu nog een dakje. Gaat dat nog lukken voordat we naar Den Helder afreizen?

Afgelopen vrijdag naar de ijzerman geweest met onze plannen en de spullen werden gisteren keurig en passend afgeleverd inclusief schroeven. We zijn na verschillende klussen nog steeds zeer tevreden met Tejeiro in Cómpeta.

Vanmorgen kwam het mannetje voor de installatie en we zijn helemaal tevreden.

Wel behoefde de dakrand een aanpassing want mijn hemel wat zijn ijzeren golfplaten gevaarlijk scherp. Om over de uitstekende punt bij de deur van het pomphuisje maar niet te spreken. Een oog ben je daar zo kwijt.

Maar, zegt Rick dan, mijn eigen Malle Piet heeft vast wel een oplossing. En ja. Een stuk slang van het watersysteem, natuurlijk uit de containers, over de volle lengte doorgeknipt met de snoeischaar en over de rand geduwd. Werkt geweldig en je zou nu bijna voor je plezier tegen de dakrand aanlopen.

En dan het hout er in stapelen. Uh, maar het is beter om het oude hout aan een kant op te stapelen en het nieuwe hout aan de andere kant. Maar dan moet er iets tussen. Heb ik nog iets?

Een van die groene stoeltjes kreeg een nieuwe bestemming.

Jij bent toch ook wat, zei Rick toen hij mijn alternatieve stoelgebruik opmerkte.

Dat brengt meteen een herinnering in gedachte.

Ongeveer honderd jaar geleden, plaatste ik in de tuin van mijn eerste huis een oude fiets waar ik een klimplant tegenaan zette. Daar kreeg ik commentaar op. Niet zozeer dat het lelijk was maar ‘dat is oneigenlijk gebruik en dat irriteert me’. 

Ach zei ik toen ‘ jij maakt van varkensblazen lampenkappen ( in de jaren tachtig dus en hij had een verlichtingszaak), is dat geen oneigenlijk gebruik?

Het is nooit meer leuk geworden tussen ons.

Anyway.

De potplanten staan inmiddels in vier waterbakken. Het worden er eerder meer dan minder.

Zo kreeg ik afgelopen zondag van de tuinclub meneer drie gestekte planten en die staan natuurlijk ook in zo’n bak. Wel nam hij de zaailingen van de Aloës mee naar huis en toen ik hem maandag bij het koor sprak en hem vroeg hoe het met de teerlingen ging zei hij: The are doing very well. I brestfed them. Echt Engelse humor. In ieder geval zijn ze in goede handen.

Vier plekken met eigen omstandigheden. Dit zijn de vetplanten. Ze staan de hele dag in de volle zon en krijgen een beetje water.

 De boomzaailingen staan wat meer beschut tegen de zon en krijgen ook niet te veel water.

De wat teerder exemplaren staan op een windbeschutte plek en krijgen een paar uur late middagzon. Wel veel water.

En in de laatste bak staan de donkere dames en heren. In de schaduw met een behoorlijke slok water.

In ieder geval ben ik wel gerust dat ze het vier maanden zonder mij gaan redden.

En we kregen vanmiddag een heerlijke lunch aangeboden omdat we een paar dagen op katten en kippen pasten en als we morgen naar Torre del Mar wandelen hebben we een afspraak met een Oostenrijkse Nederlander die we voor het laatst 5 jaar terug spraken en nu een weekje in Spanje is. 

Genoeg leuke dingen dus.

Met groeten Ton