Hij valt wat uit de toon.

Van een aardbeving niets gemerkt hier.

Omdat we gisteren al een rondje Bekakkutempels hebben gedaan mochten we vandaag een stukje met de trein. We zijn niet roomser dan de paus en hoeven dus niet tweemaal heltzelfde, in dit geval ook nog saaie, stuk te lopen.

In de wachtruimte lagen deze lekkere kussen op de banken. En ze blijven niet alleen keurig liggen, ze zien er ook netjes uit. 

Wat we niet zien is grafity, wat mij betreft geen gemis overigens.

Het is prachtig weer, helder en zonnig. Het is zo'n warme september dag die je in Nederland nog kan hebben en hier is het gewoon 22 november en de bomen zitten in een prachtige herfsttooi.

De eerste twee weken dat we hier waren was het nog warm en benauwd. Daarna werd het een stuk minder benauwd maar bleven de temperaturen zo rond de 25 graden. Vervolgens hebben we een paar keer lagere temperaturen gehad waarbij juist de nachten heel koud waren. Dit is deels te wijten aan de hoogte waarop we toen waren. De laatste dagen is het weer warm en wat benauwd waarmee de muggen ook weer terug lijken te zijn. Volgens de verwachtingen komt er over een paar dagen wel koude Mongolische lucht deze kant op waarbij het wel zonnig blijft.

Ergens in deze bergen moet ie liggen: tempel 60 op 740 meter hoogte. 

Of ik had me goed ingesteld op de klim of ik ben inmiddels zo goed getraind of ik heb ik iets doorbroken of het had te maken met de tweede wandelstok maar het was een heerlijk relaxte wandeling.

De eerste zeven kilometer ging over de weg waar bijna geen hond overheen rijdt. Aan het einde van de weg begint het pad dat sterk stijgt. Er is een parkeerplaats met een rusthut en een paraplubak waarin afgedankte / vergeten wandelstokken staan. Omdat ik bij stijgen en dalen regelmatig ook Rick's wandelstok gebruik besloot ik om een stok uit de bak mee te nemen. Helemaal blij mee.

Waar wij in Nederland vechten tegen de zee hebben ze hier strijd met de bergen: die willen naar beneden, instorten, afbrokkelen en verschuiven. 

Wel leuk dat ze bij het maken van dit soort bouwwerken de beeldjes niet verplaatsen maar er in opnemen

Wandelen langs kabbelende beekjes.

Met mooie lichtstrepen.

En bijna allemaal hebben ze een eigen gezichtsuitdrukking.

We zaten zo hoog dat het wat mistig werd.

Afdalen gaat altijd makkelijker en daardoor kan je meer genieten van de omgeving.

Als we weer laag bij de grond zijn bidden we ook in tempel 61. Een wonderlijk ietwat uit de toon vallend communistisch bouwsel. Was Ceausescu hier? 

Omdat dit een tempel is waar de monnik geholpen zou hebben bij de geboorte van een gezond kind wensten we iedereen die zwanger is een goede zwangerschap en een gezond kind toe.

Nu genieten we volop van de hotel luxe: bedden, internet, hete douche, wasmachine, stoeltjes, yukata, thee en koekjes. Maar ook van de 'gewone' maat van de dingen. Sommige van de gratis slaapplaatsen zijn best wel krap, tel daarbij op dat deuren 180 centimeter zijn, lampenlaag hangen, bedden kort zijn. Stapelbedden dicht boven elkaar zitten en er vaak opstapjes zijn, dan kan je je voorstelen dat je meer dan regelmatig iets stoot of dat je klem zit, zeker als je binnenkomt of weggaat met je rugzak om waarbij ik me dan ook nog eens lomp en onbeholpen voel.

Met groeten Ton

Wat we vandaag wensten.

Tempel 60 Yokomineji

Finaciele onafhankelijkheid door een prijs in de staatsloterij

Temepel 61 Koonji

Voor een einde aan de zwarte pieten discussie: hij moet blijven