Frivool

Maandag 21 november

Kleurig werd het pas aan het einde van de dag.

We hadden het weer heerlijk vandaag.

Een Nederlander in Spanje zegt: het maakt niet uit waar ik ben maar het gaat regenen.

Ik zou bijna zeggen: waar wij gaan, wil het niet regenen.

De reglementen van ons huisje vermeldde dat er bij regen een tweede nacht gebleven mocht worden. Regen stond in de verwachtingen en daarmee rijpte het idee om weer eens een vrije dag te houden.

Het was wel zwaar bewolkt maar super droog toen we de deuren vanmorgen openschoven. Wat nu?

Ik ga vragen of we evengoed een nacht extra kunnen blijven, zei Rick.

Dat mocht maar wat gaan we dan de hele dag doen?

Het huisje is beslist  knus te noemen maar heeft geen stoelen, en vlakbij is niets te doen.

Zullen we dan toch bekakku tempels 10 en 11 doen dan hebben we morgen alleen de klim van tempel 60.

Dus liepen we om half acht met een licht rugzakkie, de regenjassen en geleende paraplu's naar de tempels. Want je weet het tenslotte nooit.

Tempel 10 had een klimmetje waar ik me manmoedig doorheen worstelde. Het is altijd een beetje dubbel: de klim was ook deze keer een feest voor het oog maar voor het lijf blijft het afzien.

Muntjes pas ook in de scheuren van een steen.

Boven gekomen hadden we een gesprekje met de monnik en toen we gingen stempelen kregen we een lekkere koek van haar.

Ze vertelde iets over die dikke boomstronken maar dat ging ver boven beider taalgrensen uit.

Het werd steeds donkerder maar het bleef droog.

In tempel 11 lag een holle boomstronk waar ooit een heilige in heeft gezeten.

Daarna 5 kilometer over een invalsweg de stad weer in. In een van de supermarktjes maakte ik deze foto op het toilet.

Het kan maar duidelijk zijn.

In het restaurant zagen we deze vrolijke teen sokken aan de voeten van een opa.

Om 4 uur ging de onsen open en dat is heerlijk. Zo hoeven we ons dan niet te wassen met een washandje en koud water aan een wasbakje buiten waar het door de hoge temperaturen weer wemelt van de muggen.

Ook lekker was het dat het badhuis maar zo'n 300 meter afstand is van de tempel waar we nog steeds slapen. 

Nu zijn alle badhuizen die we bezocht hebben heel verschillend in luxe. Dus vandaag zaten we van tevoren een beetje te bedenken wat er allemaal zou kunnen zijn. Het is maar een dorpje/ buurtje waar we zitten.

Denk je dat er een toilet is, vroeg Rick.

Natuurlijk is dat er maar een sauna verwacht ik niet. 

Omdat er in ons slaaphuisje geen stoelen zijn maar alleen kussens hoop ik zelf dat er in de onsen wel een soort van relaxruimte is.

Als we bij de onsen aankomen moeten we betalen in de drankwinkel die er naast ligt. Daar is niemand dus lopen we het badhuis maar in. De voordeur staat open en als we binnenkomen sta je meteen in de kleedruimte waar al wat mannen in hun blootje staan.

Er komt wel meteen een dame aan waar we moeten  betalen, zij is de eigenaresse van de drankwinkel. We kleden ons uit en Rick zegt dat er niet veel faciliteiten zijn.

En dat klopte. Alleen maar kranen waar je je kan wassen en drie hete baden. En meer heb je eigenlijk ook niet nodig.

Toch was het best een dure onsen in verhouding met andere. Mijn verklaring is dat het maar een kleine gemeenschap is die toch zo'n voorziening in stand weet te houden en dat maakt me dan meteen, en ik kan geen ander woord bedenken: nederig. 

Als we na een half uur weggaan krijgen we van de dame ieder een zakje mee met drie mandarijntjes en twee doekjes.

Met groeten Ton

Wat we vandaag gewenst hebben.

Tempel bekakku 10 Koryuji

We mogen stilstaan bij wat er voor ons is: willen we de dingen teveel naar onze hand zetten?

Tempel bekaku 11 Ikiki jizo

Dat alles goed komt met een dochter