Maandag 17 oktober
Opnieuw werkelijk prachtig weer zoals een Nederlandse zomerdag. De hoofden en armen beginnen al echt te kleuren. Een deel van het voorhoofd blijft wit trouwens, dat komt door de doek die we om het hoofd dragen. Wel makkelijk hoor, zei Rick, over je kapsel hoef je je geen zorgen te maken en mijn kruintje verbrand niet.
Die bruine kop en armen riep wel een reactie op van een man die me zei dat ik was verbrand. Japanners willen niet bruin worden etoen ik de man de witte huid onder mijn armband liet zien was ie helemaal verbaasd.
Gisteravond konden we de slaapplaats niet vinden, zeker vermoeidheid, en stonden te overleggen bij een supermarkt. Komt een vrouw op ons af om te helpen. Die belde naar het taxibedrijf dat gratis overnachtingen aanbiedt. De taxi baas kwam ons halen en de dame zocht nog ff snel in haar boodschappen om ons vervolgens twee appels aan te bieden.
De taxi baas is volgens ons oprecht begaan met de 88 tempelroute en de pelgrims en biedt daarom drie kamers aan. Ongeveer 12 slaapplaatsen. Hij spreekt zelf geen engels maar later kwam zijn vrouw om te vertalen en dat maakte het wel bijzonder.
Goed geslapen ook al werd ik een paar keer wakker van de regen ondanks de oorproppen die ik inhad om het gesnurk van de Duitser wat te dempen. Gelukkig was het vanmorgen weer droog.
Wij besloten vanmorgen om de Jizo trail te lopen. Deze route gaat dwars over de berg in plaats van er onder langs. De dagroute is daardoor behoorlijk korter maar wel zwaarder vanwege het klimmen maar dat konden we wel aan dachten we.
En het ging ook goed maar ergens hebben we een afslag van het pad gemist. We bleven klimmen en er leek maar geen eind aan het pad te komen. En wat was het soms steil.
Maar het leverde ook wel weer leuke plaatjes op.
En dan kan ik nu wel heel Zen roepen dat het een prachtige tocht was, en dat was het ook maar op dat moment zagen we dat beiden toch echt even niet.
We schatten dat we zo'n zes kilometer in het bos hebben gelopen en zijn daar 2,5 uur bezig geweest.
Inmiddels was de zon weer gaan schijnen, was Rick weer over zijn 'ik heb gefaald' heen en ik had de beul in me weggestuurd. Die wil dan altijd doorlopen want stoppen is voor hem dan weer geen optie.
Even samen mopperen en daana was het goed en konden we van de laatse kilometer toch genieten.
Uiteindelijk kwamen we weer op een weg uit, zagen een politieauto en vroegen de agenten om de weg en de mannen brachten ons toen, hoe aardig, naar het bovenstation van de kabelbaan. Dezelfde kabelbaan waar we vorige week ook in zijn geweest.
En dan is er altijd wel iemand die een foto van je wil maken.
Anyway, we zitten nu dan ook maar in Hotel Avanti waar we de eerste Japanse nacht sliepen.
Dus is er internet, is de was gedaan, zijn de voeten verzorgd, rusten we lekker uit en hebben weer van een lekkere maaltijd genoten.
Morgen: nieuwe dag, nieuw poging.
Over de was. De wasserette is gevestigd op de begane grond van een gebouw. Eigenlijk een soort garage waar niet alleen die was machines instaan maar ook prive spullen en twee auto's.
In het wasserette deel staan 10 was machines, 5 drogers en een apparaat voor zeeppoeder. Overal kunnen muntjes in. Alles staat er open en bloot, geen bediening of controle. En alle aanwijzingen in het Japans.
Maar mijn kanjer vraagt dan gewoon hulp bij de naastgelegen schoonheidssalon.
Het lijkt er toch echt op dat dat je in Japan dus nog gewoon spullen onbeheerd kan laten.
Vanavond nog een ommetje door de stad. Zie ik een bord staan waarin staat dat je een stuk park kan adopteren als community service. Dus het schoonhouden van een stuk park. Dezelfde borden zagen we ook langs de doorgaande wegenen. Achteraf zagen we afgelopen zaterdag een werkploeg die in de bermen bezig was met het weghalen van onkruid, zand en stenen.
Kortom: een dag die beslist anders liep dan we wilden maar wel weer een leuke.
Met groeten Ton
De wens die we vandaag hebben uitgesproken.
Tempel 17 Idoji
Dat haar kinderen en toekomstige kleinkinderen een onbezorgd, tevreden leven zullen leiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten