Kon jo

Woensdag 19 oktober

Rick vindt het heerlijk om bijvoorbeld in een hotel aan het strand te slapen, hij wordt dan helemaal blij van het geluid van de branding.

Ook gisteren vond hij het leuk om het gekabbel van de rivier te horen.

Maar vannacht, in onze slaapzakken, kwam het geluid van de rivier luid en duidelijk onze dromen binnen. Rick droomde van harde regen en ik van wind die door de bomen waait.

En de fleece deken?

Die had ik niet nodig want het bleef gewoon heel warm.

Vanmorgen om zeven uur op pad naar bij tempel 3. We doen maar 1 tempel vandaag maar die vraagt wel 400 meter klimmen. 

Er is iets hier wat me aan Galicië doet denken. In Japan valt dezelfde hoeveelheid regen en Shikoku ligt ongeveer op dezelfde breedtegraad als Madrid. Het is hier dus subtropisch. Planten en bomen groeien door die omstandigheden als een gek.

Het is duidelijk dat mensen over de hele wereld zo ongeveer op dezelfde wijze omgaan met de regenval. Overal afdaken, afvoergoten, roosters in de weg, betonnen muren, stapelmuren, gergaven geulen in paden en landerijen en wat hoger in de bergen overal slangen waar water doorheen klotst om het op gunstige plekken te krijgen. Op een plaats zat er een gat in zo'n leiding en daar spoot het water ongeveer vier meter omhoog. Kan je nagaan hoeveel druk er opstaat.

Het groen is hier zo overweldigend dat we steeds aan Karin Bloemen moeten denken: die is ook een beetje veel van alles, voluptueus zelfs. Deze bladeren zijn sappig groen en wel een halve meter in doorsnee.

Aangekomen in de tempel zit er een monnik en twee vrouwen die ons hartverwarmend verwelkomen. We maken zo goed en zo kwaad als het kan een gesprek. We krijgen van alle drie naamstrookjes, dat zijn papiertjes die onder andere aangeven hoe vaak je de pelgrimstocht hebt volbracht. Doordat de meesten de tocht met vervoer doen zijn er wel mensen die 20, 50 of meer keer de tocht volbrengen. Voor die aantallen zijn verschillende kleuren strookjes. Wij hebben witte, die geven aan dat je van 1 tot 4 keer de tocht hebt gedaan. Vanmorgen kregen we een zilveren, 25 keer of meer, een gouden, 50 keer of meer en een brokaten, die staat voor meer dan 100.

Ach het gaat over niets zullen we maar zeggen en toch is het leuk om die te krijgen, zeker zolang je er geen waarde aanhecht.

We vroegen of ze met ons samen de gebeden wilden doen en dat deden ze. Dat is leuk en het wordt ook duidelijk dat er veel manieren zijn om de hartsoetra op te zeggen. Fout kan dus niet en dat is fijn.

Vervolgens wilden we naar de bijtempel voor het gebed voor Kobo- Daishi. Tja maar waar is die?

We treuzelen wat en dan komt de monnik ons zeggen dat we al bij Kobo- Daishi hebben gebeden en dat we voor de hoofdtempel nog 500 meter verder moeten en 100 meter klimmen.

Oei, daar hadden we niet zoveel zin in want hadden bedacht dat we geen meter meer wilden klimmen. Maar ja, je doet het zoals het hoort, dus klommen we nog maar wat verder.

Eenmaal terug in de bewoonde wereld kopen we onze nieuwe favoriete snack: een worst in gefrituurd deeg. Heerlijk.

Terug op de camping eerst kleding wassen en vervolgens onszelf. Beiden met koud water.

Lekker gewassen maar door de bewolking die opkwam zetten, werd het niet droog. Dus dan maar op zoek naar een wasserette met een munt droger. Even vragen in de supermarkt. Krijgen we een lift van een klant want de wasserette ligt wel 4 kilometer verder. 

Nou ja, hoe leuk kan het worden?

Met groeten Ton

Wat we vandaag gewenst hebben

Bij tempel 3 Jigenji

Dankbare herinnering aan een oma

Dank voor alle hulp en o-settai die we krijgen.