Donderdag 20 oktober
Er zijn zoveel dingen om dankbaar te zijn.
Heerlijk geslapen.
De oordoppen dempten het geluid van de rivier.
De slaapmat bleef vol.
De nacht bleef warm.
Om vijf uur op en nog voor zessen op pad want er staat een stevige klim op het programma.
Als we ingepakt zijn houden we een plastic zak over met het afval van de afgelopen dagen. Japan is zo schoon en de Japanners zo keurig opgevoed en nemen netjes al het afval mee naar huis zodat er weinig openbare afvalbakken zijn.
We zien wel kooien langs de weg waar men vuilnis in doet maar dat is allemaal gescheiden en ja, daar doen we wel eens een blikkie of een palstic fles in. Maar ons afval raken we niet makkelijk kwijt.
Zo liepen we dus vanmorgen met een zak troep van de camping af. Komen we een echtpaar tegen waaraan Rick vroeg of er een plaats was om dat in te doen.
I do in house, zei de dame. Heerlijk.
Het werd inderdaad een flinke klim en na anderhalf uur waren we in de tempel.
En dan heb je hier eigenlijk geen gebrek meer aan.
Maar wat een rust en schoonheid.
Door naar tempel twee. Eerst stevig dalen om vervolgens weer te klimmen. Geen droge draad meer aan het lijf. Eigenlijk begin je al te zweten zo gauw je wat gaat doen en met fysieke inspanning loopt het water van je af. Het is hier nogal benauwd zullen we maar zeggen.
Op de foto zie je het nauwelijks maar het is steil en prachtig.
We komen ook nog door een gehucht waar een bonzai liefhebber woont.
Nog maar een keer: wat is het hier groen.
En dan de tweede tempel: die ligt prachtig tussen oude bomen
Is er veel mos, dan is er veel regen. Er is heel veel mos hier.
En omdat we er maar geen genoeg van krijgen besluiten we om niet volgens de hoofdroute naar beneden te gaan maar via een trail. Er zijn tenslotte meerdere wegen die naar de volgende tempel leiden. Keurig alle aanwijzingen gevolgd en als we bij een splitsing komen wordt voor beide richtingen tempel 22 aangegeven. Tja, wat nu? Dus besluiten we op de gok.
En wat prachtig ..... en wat steil.......en wat lang maar uiteindelijk komen we aan op de openbare weg. De aanwijzingen in het boekje lijken daar niet helemaal meer te kloppen met de werkelijkheid.
We staan wat te overleggen en een man geeft ons twee blikjes koffie als o-settai. Kijk dat geeft de burger weer moed, hij kan ons echter niet vertellen waar we zijn. Als we later nog eens vragen blijkt dat we in het bos toch de verkeerde afslag te hebben gekozen. Nu moeten we langs de grote weg drie extra kilometers wandelen. Die worden dan weer aangenaam gemaakt door twee flesjes thee die we krijgen aangeboden.
Na anderhalve week wandelen kunnen we wel zeggen dat het een fysiek best zware pelgrimstocht is. Nu maken we het onszelf ook niet makkelijk door de extra tempels te doen en te kiezen voor de mountaintrails. Ook het fout lopen plakte er nog een een paar intensieve kilometertjes aan vast.
Maar klagen doen we, bijna, niet. De tocht is prachtig, de mensen aardig en behulpzaam, er is geen blaartje te bekennen, en het gaat hier nog steeds niet over afstand.
Door al dat gekluun besluiten we om in de rusthut te overnachten. We zijn wel even klaar met klimmen.
Dit wordt het dus: ons buitenverblijf.
Met groeten Ton
De wensen voor vandaag.
Tempel 20 Kakurinji
We mogen vandaag voor onszelf wensen: dat we genieten van alles onderweg en een goede reis zullen hebben
Tempel 21 Tairyuji
Dat een zoon een gezond en gelukkig leven heeft
Geen opmerkingen:
Een reactie posten