Weken later roept Rick nog steeds "maar in de natuur is het een uur vroeger".
Ik vind het als ochtendmens wel lekker als de klok een uurtje vooruitgaat. Normaal gesproken ben ik al om 6 uur wakker maar blijf dan wel in bed liggen. Wat moet ik tenslotte zo vroeg op doen?
Dus lig ik maar een beetje te liggen tot ik het laat genoeg vind. Maar vanmorgen was het al lekker 7 uur toen ik wakker werd. Jammer dat dit effect na een week weg is en ik gewoon weer een uur te vroeg wakker ben.
Vanmorgen werd ik dus om 6 uur wakker maar was het dus eigenlijk al zeven uur. Na een kwartiertje in de badkamer te zijn geweest hoorde ik gesmoord onder de dekens vandaan "Hoe laat is het?"
Bijna half acht.
O, dan kom ik eruit want ik heb veel te doen.
Toen hij beneden kwam en de klok in de kamer nog op wintertijd zag staan werd hij een beetje pissig.
Maar het is pas zeven uur.
Ik ben bang dat er het heel lang gaat duren voordat zijn interne klok weer is aangepast.
Met groeten Ton
zondag 31 maart 2013
zaterdag 30 maart 2013
Zalig zijn zij, die zijn als kinderen
We geven elkaar fictieve cadeaus of niets.
Met een kopje chocolademelk een en stuk taart op de bank horen we de brievenbus klepperen.
De post, zeg ik, en sta op om de die te gaan halen.
Ik kom terug met het plaatselijke krantje dat de buurman altijd bij ons brengt.(nee-nee stikker)
O, ik dacht dat je misschien een cadeau had besteld en dat dat nu werd afgeleverd.
Maar dat doen we toch nooit.
Nee maar je blijft altijd hopen.
Omdat hoop uitgestelde teleurstelling is, hebben we uitgesproken de cadeaus in ere te herstellen.
Met groeten Ton
Met een kopje chocolademelk een en stuk taart op de bank horen we de brievenbus klepperen.
De post, zeg ik, en sta op om de die te gaan halen.
Ik kom terug met het plaatselijke krantje dat de buurman altijd bij ons brengt.(nee-nee stikker)
O, ik dacht dat je misschien een cadeau had besteld en dat dat nu werd afgeleverd.
Maar dat doen we toch nooit.
Nee maar je blijft altijd hopen.
Omdat hoop uitgestelde teleurstelling is, hebben we uitgesproken de cadeaus in ere te herstellen.
Met groeten Ton
vrijdag 29 maart 2013
IJsvrij
Na het gesprek van gisteren tel ik mijn zegeningen.
Ik ben helemaal blij met hoe ik er zelf ben door
gekomen.
Het schilder werk op zolder is klaar.
Twee taarten gebakken voor Rick's verjaardag morgen.
Het huis is versierd.
En eindelijk....... het ijs is uit de vijver.
Met groeten Ton
donderdag 28 maart 2013
Geen clementie
Vandaag ouders gesproken waarvan een dochter zelfmoord heeft gepleegd.
Diepgravend en emotioneel gesprek.
Wat maakt toch dat iemand dit zichzelf aandoet? Meestal krijg je daar geen antwoord op.
Soms zijn er aanknopingspunten. In dit geval seksueel misbruik door een buurman. Je kunt trouwens nooit zeggen dat dát de reden is.
Maar uit eigen ervaring weet ik dat het zeer ingrijpend is. Je wordt er 'vreemd' door. Ik zie het in mijn eigen gedrag. Alles wat maar enigszins over dat onderwerp gaat laat, bij mij althans, nuancering verdwijnen.
Toen ze vertelden dat hun dochter naar aanleiding van het seksschandaal in de katholieke kerk zichzelf officieel had laten uitschrijven kon ik zeggen dat ik dat om dezelfde reden ook had gedaan.
Razend (één van die trekjes van me) word ik als er weer eens iets aan het licht komt in die club en men dat met de mantel der liefde bedekt of er vergoelijkend over spreekt.
Met groeten Ton.
Diepgravend en emotioneel gesprek.
Wat maakt toch dat iemand dit zichzelf aandoet? Meestal krijg je daar geen antwoord op.
Soms zijn er aanknopingspunten. In dit geval seksueel misbruik door een buurman. Je kunt trouwens nooit zeggen dat dát de reden is.
Maar uit eigen ervaring weet ik dat het zeer ingrijpend is. Je wordt er 'vreemd' door. Ik zie het in mijn eigen gedrag. Alles wat maar enigszins over dat onderwerp gaat laat, bij mij althans, nuancering verdwijnen.
Toen ze vertelden dat hun dochter naar aanleiding van het seksschandaal in de katholieke kerk zichzelf officieel had laten uitschrijven kon ik zeggen dat ik dat om dezelfde reden ook had gedaan.
Razend (één van die trekjes van me) word ik als er weer eens iets aan het licht komt in die club en men dat met de mantel der liefde bedekt of er vergoelijkend over spreekt.
Met groeten Ton.
woensdag 27 maart 2013
IJsvogel
Vorige week op de radio werd gezegd dat de IJsvogel het, door de afgelopen winters, moeilijk heeft in Nederland.
Ik de laatste twee maanden, tijdens mijn rondje met Egbert, zwerfvuil fotografeer. Soms lijkt een plastic zak in een struik of een sinaasappelschil die over een tak hangt verdacht veel op een bloem.
Toen ik afgelopen zaterdag dan ook iets onnatuurlijk blauws in een boom zag dacht ik aan een leeg snoepzakje.
Maar toen het zich bewoog een wegvloog moest het wel een IJsvogel zijn. Ik was helemaal blij want wanneer zie je die nou?
Vanmorgen zelfde hond, zelfde route en... op dezelfde plek weer een IJsvogel. Natuurlijk hoopte ik erop dat ie daar weer zou zitten en liep er dan ook heel voorzichtig heen. Fototoestel gepakt en het resultaat staat hieronder.
Nou ja, ik zag hem toch echt.
Met groeten Ton
Ik de laatste twee maanden, tijdens mijn rondje met Egbert, zwerfvuil fotografeer. Soms lijkt een plastic zak in een struik of een sinaasappelschil die over een tak hangt verdacht veel op een bloem.
Toen ik afgelopen zaterdag dan ook iets onnatuurlijk blauws in een boom zag dacht ik aan een leeg snoepzakje.
Maar toen het zich bewoog een wegvloog moest het wel een IJsvogel zijn. Ik was helemaal blij want wanneer zie je die nou?
Vanmorgen zelfde hond, zelfde route en... op dezelfde plek weer een IJsvogel. Natuurlijk hoopte ik erop dat ie daar weer zou zitten en liep er dan ook heel voorzichtig heen. Fototoestel gepakt en het resultaat staat hieronder.
Met groeten Ton
dinsdag 26 maart 2013
What's next?
Eigenlijk zou ik leuke dingen beter kunnen spreiden.
Het abonnement op de NRC next is omgezet naar het NRC handelsblad en wat een genot. Niets mis met de Next maar ik vind hem 'te licht'. Meestal ben ik na een kwartier wel klaar, bijna net zo snel als met een METRO of een Spits.
Vandaag lekker een uurtje 'kranten' met oude bekenden als Frist Abrahams.
Ook in de reprise waren de mannen van de dakramen.
De eerste vier ramen maakten weliswaar het grootse verschil maar die van vandaag maken het wel helemaal af.
Het abonnement op de NRC next is omgezet naar het NRC handelsblad en wat een genot. Niets mis met de Next maar ik vind hem 'te licht'. Meestal ben ik na een kwartier wel klaar, bijna net zo snel als met een METRO of een Spits.
Vandaag lekker een uurtje 'kranten' met oude bekenden als Frist Abrahams.
Ook in de reprise waren de mannen van de dakramen.
 |
| Vanmorgen vroeg |
De eerste vier ramen maakten weliswaar het grootse verschil maar die van vandaag maken het wel helemaal af.
 |
| Eerst pan wordt naar binnen getrokken |
 |
| Vlak na de middag |
Ook met dit resultaat ben ik in mijn nopjes. Een zee van licht en ruimte.
Nu nog wat rommel opruimen, afschilderen en een nieuwe trap.
Nu nog wat rommel opruimen, afschilderen en een nieuwe trap.
Met groeten Ton
zondag 24 maart 2013
Er zat waarschijnlijk een stukje amandel onder
Je ben nog net zo precies al altijd, zeg ik tegen haar.
Ook het verorberen van haar gevulde koek doet ze zoals ik dat van haar gewend ben. Ze begint met de randen en als laatste het stukje met de amandel.
"Je eindigt met het lekkerste" en ik kijk haar liefdevol aan.
Doe je gebit in je mond, zeg ik iets te hard waarmee ik de aandacht trek van de mensen naast ons maar ze gaat onverstoorbaar verder. (Ze is gelukkig doof) Het duurde een seconde voordat ik me realiseerde dat ik in het restaurant zat van een verpleeghuis. Dat meer dan helft van de bewoners dement is en dat de aanwezige familieleden weten wat dat betekent.
Wat ik merk is dat ik blij ben als ik zie dat ze nog steeds lijkt op mijn 'oude' moeder maar dat ik uit balans raak als ze dingen doet die haar totaal vreemd zijn.
Vorige week zei iemand me dat ik in mijn blogjes genuanceerder overkom dan ik in werkelijkheid ben. Het was beslist niet onaardig bedoeld dus ontstond er een open gesprek.
Natuurlijk is mijn blogje meer genuanceerd omdat ik voor, tijdens en na het schrijven steeds bedenk of dát is wat ik bedoel.
Maar ook vandaag, als ik bij mijn moeder zit, bedenk ik 'zou ik dit kunnen gebruiken in een blog?' Op zo'n moment begin ik al meer bewust te zijn van gedachten en gevoelens. In 'het dagelijkse leven' laat ik me meer wel dan niet leiden door de waan van het moment en dat zorgt beslist niet altijd voor genuanceerde uitspraken.
Maar daarom ben ik ook blij met het schrijven van deze blog omdat ze mij bewust maakt en laat nadenken.
Met groeten Ton
Smurfen
Het smurfendorp ligt onder een dik pak sneeuw en het is koud en guur weer.
O wat heb ik het koud, jammert een smurf. O wat heb ik het koud.
Als grote smurf het geklaag zat is zegt hij tegen hem 'denk maar aan de zomer, aan warm en zonnig weer'.
Even later wordt grote smurf geroepen want er is een smurf ziek geworden.
Als ze bij de zieke komen, onderzoekt grote smurf hem en komt tot de conclusie dat hij een zonnesteek heeft.
Mij is het tot nog toe niet gelukt.
Met brrrrrgroeten Ton
O wat heb ik het koud, jammert een smurf. O wat heb ik het koud.
Als grote smurf het geklaag zat is zegt hij tegen hem 'denk maar aan de zomer, aan warm en zonnig weer'.
Even later wordt grote smurf geroepen want er is een smurf ziek geworden.
Als ze bij de zieke komen, onderzoekt grote smurf hem en komt tot de conclusie dat hij een zonnesteek heeft.
Mij is het tot nog toe niet gelukt.
Met brrrrrgroeten Ton
donderdag 21 maart 2013
Hilarisch. Vertalen maar.
Kom, dacht ik vanmiddag, laat ik eens wat onderhoud aan mijn blog doen.
Verschillende gadgets getest en ik heb besloten om de vertaling gadget toe te voegen. Niet dat die vertaling ergens op slaat maar hij is bijzonder grappig.
Druk rechtsboven op de knop 'vertalen'.
Met groeten Ton
Verschillende gadgets getest en ik heb besloten om de vertaling gadget toe te voegen. Niet dat die vertaling ergens op slaat maar hij is bijzonder grappig.
Druk rechtsboven op de knop 'vertalen'.
Met groeten Ton
woensdag 20 maart 2013
Lente
Twee over twaalf begon ie. Niet dat het te merken was overigens.
Iets dat mij al jaren opvalt maar dit jaar wel heel nadrukkelijk.
Waarom voelt 4 graden boven nul in maart ongeveer 15 graden kouder dan in december?
Zou hier al eens onderzoek naar gedaan zijn? Misschien iets voor Roos en Diederik? De resultaten zijn toch moeilijk controleerbaar.
Zelfs met de kachel op 100, de benen op de radiator, chocolademelk, stamppot, glühwein, sloffen aan de voeten en een wollen vest om de schouders is het onbehagelijk.
Een soort van interne kou. Nog maar anderhalve week voordat de temperaturen omhoog gaan(zeggen ze) en drie weken voordat Los Zuecos in zicht komt.(dat laatste is zeker)
Met groeten Ton
Iets dat mij al jaren opvalt maar dit jaar wel heel nadrukkelijk.
Waarom voelt 4 graden boven nul in maart ongeveer 15 graden kouder dan in december?
Zou hier al eens onderzoek naar gedaan zijn? Misschien iets voor Roos en Diederik? De resultaten zijn toch moeilijk controleerbaar.
Zelfs met de kachel op 100, de benen op de radiator, chocolademelk, stamppot, glühwein, sloffen aan de voeten en een wollen vest om de schouders is het onbehagelijk.
Een soort van interne kou. Nog maar anderhalve week voordat de temperaturen omhoog gaan(zeggen ze) en drie weken voordat Los Zuecos in zicht komt.(dat laatste is zeker)
Met groeten Ton
dinsdag 19 maart 2013
In business
Ik wilde niet teveel druk op de dames leggen en mochten een weekje wennen voordat ik eieren te koop zou aanbieden maar elke dag lagen er al 6 in het hok.
Dus wat weg gegeven, een taart gebakken voor de zangers van Nootzaak en gisteren foldertjes rondgebracht bij de buren.
Vandaag de eerste twaalf verkocht.
De slacht van Lidwien, die eigenlijk Hermien heet, is voorlopig uitgesteld. De man die dat zou doen vond dat ik haar nog een paar weken de tijd moest geven om te wennen aan de nieuwe kippen.
Ik heb het daar nu druk mee.
Kom ik 's morgens bij het hok lopen alle kleine kippen op de grond en Lidwien zit als een koningin op de stok. Als ik ze uit het nachthok laat houd ik Lidwien even achter en zet haar daarna in een afgesloten stukje van de ren. De anderen lopen dan al rustig door de ren maar op het moment dat ik Lidwien in haar deel zet gaan de anderen voor haar hek staan tokken. Ik zal er maar geen betekenis aan geven maar het lijkt erop dat ze roepen "eigen schuld dikke bult".
Halverwege de dag laat ik ze weer even bij elkaar maar je kan gewoon zien dat de kleine kippen op hun hoede zijn. Regelmatig haalt Lidwien uit naar een hen als die haar te dicht nadert.
Rond zes uur laat ik Lidwien opnieuw los in de ren. Omdat het dan al een beetje schemert is het allemaal wat rustiger en langzaam aan gaat het spul het hok in.
Dan moet ik bijspringen want Lidwien duldt geen kip naast haar op de stok. Ik zet ze er vervolgens met de hand op. Lidwien maakt dan gewoon een soort gromgeluiden. Ik kijk dan nog een paar tellen door het raampje en als het dan rustig is ga ik weg. Na een minuut of 10 kom ik weer terug en zitten er meestal nog maar twee of drie kleintjes op de stok. Dan wacht ik tot het volledig donker is en zet ik ze weer terug.
Dan moet ik bijspringen want Lidwien duldt geen kip naast haar op de stok. Ik zet ze er vervolgens met de hand op. Lidwien maakt dan gewoon een soort gromgeluiden. Ik kijk dan nog een paar tellen door het raampje en als het dan rustig is ga ik weg. Na een minuut of 10 kom ik weer terug en zitten er meestal nog maar twee of drie kleintjes op de stok. Dan wacht ik tot het volledig donker is en zet ik ze weer terug.
Zo bekeken is één euro voor zes eitjes een schijntje.
Met groeten Ton
maandag 18 maart 2013
Lieflijk
En ineens zat ik te mijmeren op een bankje in de zon.
Al wandelend met de honden betrapte ik me er op dat ik steeds langzamer ging lopen. Ik snoof de lucht op, hoorde de vogels fluiten, zag een vliegtuig overvliegen en schopte baldadig wat dorre blaadjes voor me uit. Okkie en Egbert daagden elkaar uit voor een gevecht en ik ging eens lekker op een bankje zitten.
Ik ben verzot op Spanje. Prachtige natuur, vriendelijk mensen en lekker eten. Ook het klimaat is voor ons noorderlingen een pluspunt. Toch is het dat laatste waar ik vandaag over nadacht. Want er is iets wat ik mis in Spanje. Namelijk van die heerlijke, lieflijke voorjaarsdagen.
Windstil, temperatuur die een jas nodig heeft, zonnetje, helderblauwe lucht, bloeiende bolletjes. Je kan de afgelopen winter eigenlijk nog pakken maar het frisgroen loof van de bomen en de landerigheid van de zomer kun je al voor de geest halen. Een dag waar je intensief van geniet. Misschien wel omdat er zo weinig van zijn.
Leuk om vanavond dan ook te lezen dat de zon in Spanje al weer bijna te heet is om in te zitten.
Met groeten Ton
Al wandelend met de honden betrapte ik me er op dat ik steeds langzamer ging lopen. Ik snoof de lucht op, hoorde de vogels fluiten, zag een vliegtuig overvliegen en schopte baldadig wat dorre blaadjes voor me uit. Okkie en Egbert daagden elkaar uit voor een gevecht en ik ging eens lekker op een bankje zitten.
Ik ben verzot op Spanje. Prachtige natuur, vriendelijk mensen en lekker eten. Ook het klimaat is voor ons noorderlingen een pluspunt. Toch is het dat laatste waar ik vandaag over nadacht. Want er is iets wat ik mis in Spanje. Namelijk van die heerlijke, lieflijke voorjaarsdagen.
Windstil, temperatuur die een jas nodig heeft, zonnetje, helderblauwe lucht, bloeiende bolletjes. Je kan de afgelopen winter eigenlijk nog pakken maar het frisgroen loof van de bomen en de landerigheid van de zomer kun je al voor de geest halen. Een dag waar je intensief van geniet. Misschien wel omdat er zo weinig van zijn.
Leuk om vanavond dan ook te lezen dat de zon in Spanje al weer bijna te heet is om in te zitten.
Met groeten Ton
zaterdag 16 maart 2013
Minimetamorfose
Eigenlijk was het gewoon een feestdag.
Beginnen met koffie, appeltaart en of banaancarameltaart (heel erg lekker, krijg het recept). Een lunch met kroketten en afsluiten met een borrel en bloemen voor thuis.
Met een persoon of 20 schilderen, schoonmaken, gordijnen wassen etc. En dan niet te vergeten de vrijwilligers die de vrijwilligers van eten en drinken voorzien.
Heerlijk als iedereen met dezelfde intentie aan het werk is.
Al het werk is gedaan en alles staat gereed om maandag de gebruikers van Het Trefpunt te verwelkomen.
En zo direct komen vrienden op visite waarmee we tapas gaan eten.
Lekker leventje heb ik toch.
Met groeten Ton
Beginnen met koffie, appeltaart en of banaancarameltaart (heel erg lekker, krijg het recept). Een lunch met kroketten en afsluiten met een borrel en bloemen voor thuis.
Met een persoon of 20 schilderen, schoonmaken, gordijnen wassen etc. En dan niet te vergeten de vrijwilligers die de vrijwilligers van eten en drinken voorzien.
Heerlijk als iedereen met dezelfde intentie aan het werk is.
Al het werk is gedaan en alles staat gereed om maandag de gebruikers van Het Trefpunt te verwelkomen.
En zo direct komen vrienden op visite waarmee we tapas gaan eten.
Lekker leventje heb ik toch.
Met groeten Ton
vrijdag 15 maart 2013
Nederland doet het morgen.
Luiheid is een ondergewaardeerde eigenschap, zegt Barbara Stok in het NRC van vandaag.
Waar zullen we de extra dakramen plaatsen, vraagt Rick.
Net links van het dakspant, antwoord ik.
Ik zou ze hier plaatsen. En hij wijst een plaats aan vlak naast de dakramen die er vorige maand zijn ingezet.
Ja maar dan blijft het andere deel van de zolder te donker en daarom zouden we toch extra ramen plaatsen?
Toch zou het mooier zijn als ze vlak naast elkaar worden geplaatst.
Maar dat is niet functioneel.
Je neemt ook niets van een ander aan hé?
Klopt ik neem niet snel iets aan van een ander, zelfs niet van Rick.
Toch zijn er uitzonderingen. Na het lezen van de uitspraak van Barbara Stok heb ik de hele dag gelummeld.
Waarom? Omdat de uitspraak van haar mij op het lijf is geschreven. Het is heerlijk om niets te doen. Het hoofd kan dan leeg raken zodat nieuwe ideeën kunnen rijpen en je energie spaart voor de volgende dag. (En ik realiseer me dat ik zeer bevoorrecht ben dat ik me dat ook kan permitteren.)
Kan ik morgen lekker schilderen. Niet op ons eigen zoldertje maar binnen het kader van 'Nederland Doet' in Het Trefpunt in Heiloo.
Met groeten Ton
Waar zullen we de extra dakramen plaatsen, vraagt Rick.
Net links van het dakspant, antwoord ik.
Ik zou ze hier plaatsen. En hij wijst een plaats aan vlak naast de dakramen die er vorige maand zijn ingezet.
Ja maar dan blijft het andere deel van de zolder te donker en daarom zouden we toch extra ramen plaatsen?
Toch zou het mooier zijn als ze vlak naast elkaar worden geplaatst.
Maar dat is niet functioneel.
Je neemt ook niets van een ander aan hé?
Klopt ik neem niet snel iets aan van een ander, zelfs niet van Rick.
Toch zijn er uitzonderingen. Na het lezen van de uitspraak van Barbara Stok heb ik de hele dag gelummeld.
Waarom? Omdat de uitspraak van haar mij op het lijf is geschreven. Het is heerlijk om niets te doen. Het hoofd kan dan leeg raken zodat nieuwe ideeën kunnen rijpen en je energie spaart voor de volgende dag. (En ik realiseer me dat ik zeer bevoorrecht ben dat ik me dat ook kan permitteren.)
Kan ik morgen lekker schilderen. Niet op ons eigen zoldertje maar binnen het kader van 'Nederland Doet' in Het Trefpunt in Heiloo.
Met groeten Ton
donderdag 14 maart 2013
Geniet waar je van kan genieten
We kunnen alleen maar zeggen dat de natuur van slag is en ik geniet ervan.
's Ochtends bloeiende bollen in de sneeuw.
Een uurtje later met open bloempjes in de zon.
En ik? Ik schilder mijn zolder met het licht van de zon die door het raam schijnt.
's Ochtends bloeiende bollen in de sneeuw.
Een uurtje later met open bloempjes in de zon.
En ik? Ik schilder mijn zolder met het licht van de zon die door het raam schijnt.
Met groeten Ton
woensdag 13 maart 2013
Ben ik toch een haan.
Als ze zo doorgaat is ze geen lang leven beschoren.
Vorig jaar las ik in een tijdschrift met artikelen over kippen. Één van de verhaaltjes deed me heftig irriteren.
Een man uit de bijbelbelt vertelde over zijn toom kippen en hoe de haan zorgde dat de kippen in harmonie met elkaar leefden. Dit met een vette ondertoon dat de Here Jezus dit ook voor de mensen zo zou willen. Beslist een SPG stemmer.
Nu ik zes nieuwe kippetjes in mijn hok heb en er geen haan is behalve ikzelf, schijn ik dus te moeten zorgen voor de rust. Want die is er beslist niet.
Als ik pauze houd van het schilderen op zolder let ik goed op de kippen. Het lijkt redelijk te gaan. De nieuwe Lidwien rent wel eens achter een kip aan maar het lijkt allemaal nogal onschuldig.
Tot ik vanmiddag zie dat ze een kipt volgt en die pikt. Ik ben nu alert en zie dat zo gauw een kip het nachthok ingaat om te eten of te drinken Lidwien die er uitjaagt. Ook valt me nu een kip op die steeds op één pootje een beetje staat te staan.
Ik besluit Lidwien uit de ren te halen. Direct ontstaat er rust. Ze beginnen meteen te schrapen in de aarde en anderen gaan het nacht hok in om te eten en te drinken. Ook de kip die een beetje zielig stond te doen.
Ik hoop dat Lidwien zich de komende dagen beter gaat gedragen anders ga ik zoeken naar recepten met kip.
Met groeten Ton
 |
| Soepkip in wording? |
Een man uit de bijbelbelt vertelde over zijn toom kippen en hoe de haan zorgde dat de kippen in harmonie met elkaar leefden. Dit met een vette ondertoon dat de Here Jezus dit ook voor de mensen zo zou willen. Beslist een SPG stemmer.
Nu ik zes nieuwe kippetjes in mijn hok heb en er geen haan is behalve ikzelf, schijn ik dus te moeten zorgen voor de rust. Want die is er beslist niet.
Als ik pauze houd van het schilderen op zolder let ik goed op de kippen. Het lijkt redelijk te gaan. De nieuwe Lidwien rent wel eens achter een kip aan maar het lijkt allemaal nogal onschuldig.
Tot ik vanmiddag zie dat ze een kipt volgt en die pikt. Ik ben nu alert en zie dat zo gauw een kip het nachthok ingaat om te eten of te drinken Lidwien die er uitjaagt. Ook valt me nu een kip op die steeds op één pootje een beetje staat te staan.
Ik besluit Lidwien uit de ren te halen. Direct ontstaat er rust. Ze beginnen meteen te schrapen in de aarde en anderen gaan het nacht hok in om te eten en te drinken. Ook de kip die een beetje zielig stond te doen.
Met groeten Ton
dinsdag 12 maart 2013
Lidwien is dood, leve Lidwien
Lidwien is niet meer. Afgelopen woensdag lag ze opeens dood in het hok.
Weet je zeker dat het Lidwien is want ik vind Lidwien leuker dan Hermien.
Ik weet het zeker. Lidwien is dood en niet Hermien.
Hoe weet je dat dan?
Nou omdat er echt verschil zat tussen die twee.
O.
Maar Hermien weet niet hoe ze heet hoor dus we kunnen haar gerust Lidwien noemen.
Omdat kippen sociale dieren zijn is het onprettig om alleen te zijn. Links en rechts geïnformeerd en vanmiddag kon ik leghennen ophalen.
Ze zijn bijna aan de leg, zei de verkoper. Maar om er zeker van te zijn dat u morgenochtend een eitje kunt eten geef ik u toch maar een doosje van zes mee.
Ze leven nu nog gescheiden maar als het donker is zet ik de nieuwe dames in het nachthok. Ze kunnen dan aan elkaar wennen. Mochten er morgen problemen zijn tussen Lidwien (voorheen Hermien dus) en de nieuwe kippen dan kan ik ze eventueel besproeien met water waarin een scheutje azijn is gemengd.(of parfum)
Het is in ieder geval een drukte van belang in het hok.
Met groeten Ton
PS. Om half acht zag het er zo uit. Een beetje onwennig maar ruimte genoeg.
Weet je zeker dat het Lidwien is want ik vind Lidwien leuker dan Hermien.
Ik weet het zeker. Lidwien is dood en niet Hermien.
Hoe weet je dat dan?
Nou omdat er echt verschil zat tussen die twee.
O.
Maar Hermien weet niet hoe ze heet hoor dus we kunnen haar gerust Lidwien noemen.
Lidwien is de achterste van de twee en duidelijk dunner.
Ze zijn bijna aan de leg, zei de verkoper. Maar om er zeker van te zijn dat u morgenochtend een eitje kunt eten geef ik u toch maar een doosje van zes mee.
Ze leven nu nog gescheiden maar als het donker is zet ik de nieuwe dames in het nachthok. Ze kunnen dan aan elkaar wennen. Mochten er morgen problemen zijn tussen Lidwien (voorheen Hermien dus) en de nieuwe kippen dan kan ik ze eventueel besproeien met water waarin een scheutje azijn is gemengd.(of parfum)
Met groeten Ton
PS. Om half acht zag het er zo uit. Een beetje onwennig maar ruimte genoeg.
maandag 11 maart 2013
Veel van hetzelfde
Vijf bladzijden gelezen in twee dagen.
Das nie veel. Zeker als je weet dat ik mijn hand niet omdraai voor een paar honderd per dag als ik mijn leeesmood ben.
Maar de laatste weken ben ik een doener en is lezen een moeizame bezigheid. Zelfs al is het boek een reisverslag van een pelgrim naar Santiago de Compostela.
Vanmorgen heb ik als eerste de stukken isolatie materiaal die vrij kwamen bij het plaatsen van de dakramen verdeeld over de verschillende vuilcontainers van de buren. Dat ruimt lekker op.
Vervolgens de auto vol geladen om het gesorteerde afval uit de garage naar de gemeentewerf te brengen.
"Wij helpen u graag vanaf dinsdag". Dus maar weer naar huis en morgen in de herkansing.
Ondanks de ijzige koude toch in de garage gewerkt. Nog meer uitgezocht en gesorteerd.
De kasten zijn nu voldoende leeg en alle spullen die nog op zolder stonden konden er met gemak in. Dus met hernieuwde energie schuren en schilderen.
Met groeten Ton
Das nie veel. Zeker als je weet dat ik mijn hand niet omdraai voor een paar honderd per dag als ik mijn leeesmood ben.
Maar de laatste weken ben ik een doener en is lezen een moeizame bezigheid. Zelfs al is het boek een reisverslag van een pelgrim naar Santiago de Compostela.
Vanmorgen heb ik als eerste de stukken isolatie materiaal die vrij kwamen bij het plaatsen van de dakramen verdeeld over de verschillende vuilcontainers van de buren. Dat ruimt lekker op.
Vervolgens de auto vol geladen om het gesorteerde afval uit de garage naar de gemeentewerf te brengen.
"Wij helpen u graag vanaf dinsdag". Dus maar weer naar huis en morgen in de herkansing.
Ondanks de ijzige koude toch in de garage gewerkt. Nog meer uitgezocht en gesorteerd.
De kasten zijn nu voldoende leeg en alle spullen die nog op zolder stonden konden er met gemak in. Dus met hernieuwde energie schuren en schilderen.
Met groeten Ton
zaterdag 9 maart 2013
Geknipt
Al ruimend kwam ik de spulletjes van moeder tegen.
Jarenlang zijn we als kinderen door haar geknipt- eigenlijk meer geschoren. Niet zonder gemor trouwens.
Al heel jong klaagden we over de tondeuse.
Hij trekt, riepen we dan, zeker als ie wat ouder werd en de messen minder scherp.
Het was ook altijd een soort van campagne en werden er minstens drie kinderen in één sessie geknipt.
Vaak gebeurde het dat er iemand moest huilen en de tranen die dan op het, door mijn moeder gemaakte, paarse capeje vielen waren duidelijk zichtbaar. Soms zelfs nog als vlekje tijdens de volgende knipbeurt.
We zijn één keer naar de kapper geweest en dat was geen succes. "De kapper trekt aan je haar als ie de andere kant van je hooft wil knippen hoor". En dat deed hij, waarschijnlijk geïnstrueerd door mijn ouders.
Later, toen we niet meer huilden kwam het gemopper over de coupe. Altijd betrof het de lengte.
Niet te kort hoor!
Nee hoor.
Dus wel, als we eindelijk in de spiegel mochten kijken.
Jarenlang zijn we als kinderen door haar geknipt- eigenlijk meer geschoren. Niet zonder gemor trouwens.
Al heel jong klaagden we over de tondeuse.
Hij trekt, riepen we dan, zeker als ie wat ouder werd en de messen minder scherp.
Het was ook altijd een soort van campagne en werden er minstens drie kinderen in één sessie geknipt.
Vaak gebeurde het dat er iemand moest huilen en de tranen die dan op het, door mijn moeder gemaakte, paarse capeje vielen waren duidelijk zichtbaar. Soms zelfs nog als vlekje tijdens de volgende knipbeurt.
Later, toen we niet meer huilden kwam het gemopper over de coupe. Altijd betrof het de lengte.
Niet te kort hoor!
Nee hoor.
Dus wel, als we eindelijk in de spiegel mochten kijken.
Tot zijn dood heeft mijn moeder het haar van mijn vader geknipt. Er zitten zelfs nog wat haartjes van hem in het doosje.
Verdwenen zijn echter de kam en de elektrische tondeuse die ze kocht om van ons gezeur af te zijn.
Verdwenen. Vermoedelijk tijdens haar eindeloze zoektochten naar..... wat zocht ik ook alweer?
Met groeten Ton
vrijdag 8 maart 2013
Flow
Wat kan een mens toch tevreden zijn.
Sinds ik een 7,5 scoorde op mijn fietstest fiets ik fanatieker dan ooit tevoren. Zweten moet ik. Zwaarder en sneller zal ik gaan. Een uur is me eigenlijk te kort.
Hetzelfde geldt voor de zolder, sinds er dakramen inzitten ben ik daar ook fanatiek mee. Schilderen moet ik. Maar ik loop vast op de spullen die er nog staan dus eerst de schuur onder handen genomen. Uitzoeken. Wat staat er al een paar jaar zonder dat we het hebben gebruikt. Opblaasstoelen, vijverpompen en toebehoren, oud gereedschap van Rick's vader en mijn moeder (naar gered gereedschap gebracht) oude blikken verf, tubes verdroogde lijm, kit en purschuim (chemisch afval). Al ruimend kwam ik twee flessen was tegen voor het granito aanrecht. Hoeveel vazen heeft een mens eigenlijk nodig?
En dan wat te doen met de zeven, manden en kisten van mijn vaders bollenbedrijf? Mijn zusters hebben geen interesse. Toch maar naar de DORCAS brengen morgen. Mijn vader zit tenslotte in mijn hart en niet in de schuur.
Zonet de kelder opgeruimd. De vrijgekomen ruimte gebruikt voor de spullen van zolder die ik echt niet gebruik maar nooit weg zal doen en die ik daarom niet in de schuur wil zetten.
Nu nog even het aanrecht in de was zetten.
En dan voldaan mijn bed opzoeken.
Met groeten Ton
Sinds ik een 7,5 scoorde op mijn fietstest fiets ik fanatieker dan ooit tevoren. Zweten moet ik. Zwaarder en sneller zal ik gaan. Een uur is me eigenlijk te kort.
Hetzelfde geldt voor de zolder, sinds er dakramen inzitten ben ik daar ook fanatiek mee. Schilderen moet ik. Maar ik loop vast op de spullen die er nog staan dus eerst de schuur onder handen genomen. Uitzoeken. Wat staat er al een paar jaar zonder dat we het hebben gebruikt. Opblaasstoelen, vijverpompen en toebehoren, oud gereedschap van Rick's vader en mijn moeder (naar gered gereedschap gebracht) oude blikken verf, tubes verdroogde lijm, kit en purschuim (chemisch afval). Al ruimend kwam ik twee flessen was tegen voor het granito aanrecht. Hoeveel vazen heeft een mens eigenlijk nodig?
En dan wat te doen met de zeven, manden en kisten van mijn vaders bollenbedrijf? Mijn zusters hebben geen interesse. Toch maar naar de DORCAS brengen morgen. Mijn vader zit tenslotte in mijn hart en niet in de schuur.
Zonet de kelder opgeruimd. De vrijgekomen ruimte gebruikt voor de spullen van zolder die ik echt niet gebruik maar nooit weg zal doen en die ik daarom niet in de schuur wil zetten.
Nu nog even het aanrecht in de was zetten.
En dan voldaan mijn bed opzoeken.
Met groeten Ton
donderdag 7 maart 2013
Het einde is nog niet zicht
Ongeveer 8 liter verf heb ik inmiddels gebruikt en het lijkt erop dat ik nog niet halverwege ben.
De halve zolder wordt opgepimpt tot kamer. Daarvoor hebben we ongeveer 80 % van de spullen weggedaan. De resterende 20 % staat op het deel dat opslag blijft.
Maar wat doen we dan met de spullen?
Die kunnen toch in de schuur?
Ik geef me eigenlijk meteen over want ook ik ben zeer in mijn nopjes met de gecreëerde ruimte. De spullen worden worden nogmaals nagekeken op bruikbaarheid. Dezelfde strenge selectie gaat de komende dagen in de schuur plaatsvinden en de vrij gekomen ruimte wordt opgevuld me de spullen van de zolder.
Met groeten Ton
dinsdag 5 maart 2013
Uitgestorven beroep.
Twee dagen in een hotel in Noordwijk aan Zee dus vanmorgen al vroeg op het strand voor een frisse neus.
Als kind van de kust weet ik van schelpenvissers en kalkovens. Maar geboren in 1958 heb ik er weinig van gezien. Volgens mij wordt het schelpen vissen al heel lang niet meer gedaan en de kalkovens van Alkmaar staan al sinds de jaren 60 in een openluchtmuseum.
Toen ik vanmorgen op het Noorwijkse strand een trekker bezig zag dacht ik eerst nog dat die zand vervoerde voor de plaatsing van de strandhuisjes. Maar de machine reed steeds in de branding en gooide vervolgens iets op een hoop.
Dichterbij gekomen zag ik dat het schelpen waren.
Niks uitgestorven dus, wel aangepast aan de tijd.
Met groeten Ton
Als kind van de kust weet ik van schelpenvissers en kalkovens. Maar geboren in 1958 heb ik er weinig van gezien. Volgens mij wordt het schelpen vissen al heel lang niet meer gedaan en de kalkovens van Alkmaar staan al sinds de jaren 60 in een openluchtmuseum.
Toen ik vanmorgen op het Noorwijkse strand een trekker bezig zag dacht ik eerst nog dat die zand vervoerde voor de plaatsing van de strandhuisjes. Maar de machine reed steeds in de branding en gooide vervolgens iets op een hoop.
Dichterbij gekomen zag ik dat het schelpen waren.
Niks uitgestorven dus, wel aangepast aan de tijd.
Met groeten Ton
zondag 3 maart 2013
Gaat het kacheltje uit?
Picture this: Noord- Bakkum begin jaren 60 van de vorige eeuw.
Een katholiek gezin met 7 kinderen. Ik was nummer 6. Best wel preuts en normen en waarden die nog rechtstreeks uit de 50er jaren kwamen.
Mijn ouders hadden altijd hun slaapkamer deur op een kier staan zodat ze konden horen als er iets met het kroost aan de hand was. (mijn interpretatie) We konden dan ook altijd zo binnen lopen. Ik herinner me dat de linker voet van mijn moeder altijd boven de dekens uitstak. Dat hoorde kennelijk bij moeders, zo dacht ik. Later begreep ik dat zij het altijd koud had maar een immer gloeiende voet. Ze sliep onder vier wollen dekens terwijl mijn vader er aan twee meer dan genoeg had.
In die jaren kwamen er steeds meer elektrische apparaten op de markt om het leven te veraangenamen: wasmachines, deegmixers, haardroogkappen, tv toestellen en elektrische dekens.
Over het laatste werd gezegd dat één van mijn tantes zo'n deken had gekocht. "Had ik jaren eerder moeten doen" scheen ze gezegd te hebben.
Ik weet nog dat ik niet wist wat een elektrische deken was en ik heb er nooit naar gevraagd. Ik bedacht zelf wel wat dat kon zijn.
Al die apparaten waren er om het leven makkelijk te maken, dus een elektrische deken kon zichzelf rechttrekken. Je hoefde dan nooit meer bedden op te maken. Alleen begreep ik niet hoe dat werkte. Zat er aan de bovenkant dan een stang aan die de deken recht trok? Dat was dan niet prettig als je wilde slapen want dan lag er zo'n stang op je keel en kreeg je je deken niet rond je schouders gestopt. Dat moest wel koud zijn dan.
Omdat tante er heel blij mee was kocht mijn moeder er ook een en kwam ik erachter dat hij het bed verwarmde. Jarenlang is ons als kind gevraagd: zet jij mijn bed even aan als je naar boven gaat?
Maar na de menopauze had mijn moeder geen last meer van de kou en werd de deken op mijn vaders kant gelegd want die had inmiddels "koud bloed" gekregen.
Ik denk regelmatig: op wie lijk ik het meest?
Van wie heb ik mijn ongeduld en opvliegende karakter? Van vader.
Mijn creativiteit? Moeder.
Humor? Vader.
Mijn warme enkel? Duidelijk Moeder
En nu heb ik er nog één. Na mijn penopauze heb ik het ook heet. Moeder dus.
Wakker word ik ervan 's nachts. Zweet op mijn rug.
Mijn dekbed is niet ingestopt zodat ik mijn voeten er onder uit kan steken. Ik wapper met het dekbed voor koele lucht en slaap met mijn armen niet alleen boven de dekens (ja, ja) maar zelfs boven mijn hoofd. Ook het zomerdekbed is mij nog te warm.
En mijn moeder? Mijn moeder heeft het de laatste maanden koud.
Vanmiddag zat ze met drie truitjes aan nog te bibberen. Heb daar nog maar een vestje overheen gedaan.
Met groeten Ton
Een katholiek gezin met 7 kinderen. Ik was nummer 6. Best wel preuts en normen en waarden die nog rechtstreeks uit de 50er jaren kwamen.
Mijn ouders hadden altijd hun slaapkamer deur op een kier staan zodat ze konden horen als er iets met het kroost aan de hand was. (mijn interpretatie) We konden dan ook altijd zo binnen lopen. Ik herinner me dat de linker voet van mijn moeder altijd boven de dekens uitstak. Dat hoorde kennelijk bij moeders, zo dacht ik. Later begreep ik dat zij het altijd koud had maar een immer gloeiende voet. Ze sliep onder vier wollen dekens terwijl mijn vader er aan twee meer dan genoeg had.
In die jaren kwamen er steeds meer elektrische apparaten op de markt om het leven te veraangenamen: wasmachines, deegmixers, haardroogkappen, tv toestellen en elektrische dekens.
Over het laatste werd gezegd dat één van mijn tantes zo'n deken had gekocht. "Had ik jaren eerder moeten doen" scheen ze gezegd te hebben.
Ik weet nog dat ik niet wist wat een elektrische deken was en ik heb er nooit naar gevraagd. Ik bedacht zelf wel wat dat kon zijn.
Al die apparaten waren er om het leven makkelijk te maken, dus een elektrische deken kon zichzelf rechttrekken. Je hoefde dan nooit meer bedden op te maken. Alleen begreep ik niet hoe dat werkte. Zat er aan de bovenkant dan een stang aan die de deken recht trok? Dat was dan niet prettig als je wilde slapen want dan lag er zo'n stang op je keel en kreeg je je deken niet rond je schouders gestopt. Dat moest wel koud zijn dan.
Omdat tante er heel blij mee was kocht mijn moeder er ook een en kwam ik erachter dat hij het bed verwarmde. Jarenlang is ons als kind gevraagd: zet jij mijn bed even aan als je naar boven gaat?
Maar na de menopauze had mijn moeder geen last meer van de kou en werd de deken op mijn vaders kant gelegd want die had inmiddels "koud bloed" gekregen.
Ik denk regelmatig: op wie lijk ik het meest?
Van wie heb ik mijn ongeduld en opvliegende karakter? Van vader.
Mijn creativiteit? Moeder.
Humor? Vader.
Mijn warme enkel? Duidelijk Moeder
En nu heb ik er nog één. Na mijn penopauze heb ik het ook heet. Moeder dus.
Wakker word ik ervan 's nachts. Zweet op mijn rug.
Mijn dekbed is niet ingestopt zodat ik mijn voeten er onder uit kan steken. Ik wapper met het dekbed voor koele lucht en slaap met mijn armen niet alleen boven de dekens (ja, ja) maar zelfs boven mijn hoofd. Ook het zomerdekbed is mij nog te warm.
En mijn moeder? Mijn moeder heeft het de laatste maanden koud.
Vanmiddag zat ze met drie truitjes aan nog te bibberen. Heb daar nog maar een vestje overheen gedaan.
Met groeten Ton
vrijdag 1 maart 2013
Je bent zwanger of niet
Steeds weer kwamen er nieuwe gedachten boven. Gedachten die ik eigenlijk in mijn blog van vanochtend had willen en kunnen zetten.
Vanmorgen werd ik wakker met het onderwerp van het verhaal. En zo gauw ik tijd had heb ik het opgeschreven en meteen gepubliceerd. Maar was het nu eigenlijk wel precies wat ik wilde zeggen?
Nee dus.
Mijn oorspronkelijke gedachte had te maken met mijn filosofie: Je bent zwanger of niet. Er zit niets tussen wel of niet zwanger zijn.
Ik heb nog nooit een vrouw ontmoet die zei dat ze half zwanger was of ' ik ben ongeveer zwanger'. Je hebt honderd hits of niet.
Jaren heb ik gewerkt in een fabriek voor smaak- en kleurstoffen voor levensmiddelen. Als de directeur mij, als jongste bediende, een vraag stelde begon hij altijd met de zin.
"Ik ga u een vraag stellen en er zijn drie antwoorden mogelijk: ja, nee, ik weet het niet".
Als ik dan iets wilde nuanceren riep ie daar gewoon keihard doorheen "ja, nee of weet ik niet". Iets dat meer frustrerend was kon ik me niet voorstellen.
In Noord Holland wordt de volgende uitspraak nogal eens gebezigd "Bijna, is bij de boer niet half.
Toen ik gisteravond naar bed ging had ik nog een stuk of 25 hits nodig om een gemiddelde van 100 te halen. Vanmorgen kwam ik er nog steeds een paar tekort.
Ik ben dus niet zwanger. In de ogen van de directeur is het nee. En volgens de de boer heb ik het dus nog niet half gehaald.
Maar was ik tevreden? Ja, meer dan.
En dat laatste, dát wilde ik zeggen.
Waarom schrijf ik dit nu allemaal op? Omdat ik vanaf nu ook blogjes ga schrijven waar ik een aantal dagen aan werk, zodat ze kunnen rijpen en groeien. Bijkomend voordeel is dat ik er misschien zelfs een paar in voorraad heb.
Met groeten Ton
Vanmorgen werd ik wakker met het onderwerp van het verhaal. En zo gauw ik tijd had heb ik het opgeschreven en meteen gepubliceerd. Maar was het nu eigenlijk wel precies wat ik wilde zeggen?
Nee dus.
Mijn oorspronkelijke gedachte had te maken met mijn filosofie: Je bent zwanger of niet. Er zit niets tussen wel of niet zwanger zijn.
Ik heb nog nooit een vrouw ontmoet die zei dat ze half zwanger was of ' ik ben ongeveer zwanger'. Je hebt honderd hits of niet.
Jaren heb ik gewerkt in een fabriek voor smaak- en kleurstoffen voor levensmiddelen. Als de directeur mij, als jongste bediende, een vraag stelde begon hij altijd met de zin.
"Ik ga u een vraag stellen en er zijn drie antwoorden mogelijk: ja, nee, ik weet het niet".
Als ik dan iets wilde nuanceren riep ie daar gewoon keihard doorheen "ja, nee of weet ik niet". Iets dat meer frustrerend was kon ik me niet voorstellen.
In Noord Holland wordt de volgende uitspraak nogal eens gebezigd "Bijna, is bij de boer niet half.
Toen ik gisteravond naar bed ging had ik nog een stuk of 25 hits nodig om een gemiddelde van 100 te halen. Vanmorgen kwam ik er nog steeds een paar tekort.
Ik ben dus niet zwanger. In de ogen van de directeur is het nee. En volgens de de boer heb ik het dus nog niet half gehaald.
Maar was ik tevreden? Ja, meer dan.
En dat laatste, dát wilde ik zeggen.
Waarom schrijf ik dit nu allemaal op? Omdat ik vanaf nu ook blogjes ga schrijven waar ik een aantal dagen aan werk, zodat ze kunnen rijpen en groeien. Bijkomend voordeel is dat ik er misschien zelfs een paar in voorraad heb.
Met groeten Ton
Heeft u nog sex?
Jazeker, zei de oude man, bijna elke dag.
Maandag bijna, dinsdag bijna, woensdag bijna.......
Een grapje met een baard maar ik moest er wel direct aan denken toen ik vanmorgen zéér nieuwsgierig mijn statistieken bekeek.
De hele maand was het aantal pagevieuws ongewoon hoog en het door mij gewenste aantal van honderd per dag kwam in zicht.
Op 99,42 bleef te teller staan.
Bijna dus.
Met groeten Ton
Maandag bijna, dinsdag bijna, woensdag bijna.......
Een grapje met een baard maar ik moest er wel direct aan denken toen ik vanmorgen zéér nieuwsgierig mijn statistieken bekeek.
De hele maand was het aantal pagevieuws ongewoon hoog en het door mij gewenste aantal van honderd per dag kwam in zicht.
Op 99,42 bleef te teller staan.
Bijna dus.
Met groeten Ton