We geven elkaar fictieve cadeaus of niets.
Met een kopje chocolademelk een en stuk taart op de bank horen we de brievenbus klepperen.
De post, zeg ik, en sta op om de die te gaan halen.
Ik kom terug met het plaatselijke krantje dat de buurman altijd bij ons brengt.(nee-nee stikker)
O, ik dacht dat je misschien een cadeau had besteld en dat dat nu werd afgeleverd.
Maar dat doen we toch nooit.
Nee maar je blijft altijd hopen.
Omdat hoop uitgestelde teleurstelling is, hebben we uitgesproken de cadeaus in ere te herstellen.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten