At je

Regelmatig word ik aangesproken dat ik dovig aan het worden ben. Toch ligt het soms aan de ander als ik iets niet goed hoor of begrijp.

Nadat ik mijn bord met stamppot raapsteeltjes had leeg gegeten zei Rick.
At je?
Wat bedoel je met met 'at je'?  Raapstelen?
Hij begint te lachen.
Wat is er nou zo leuk? Ik houd er niet van als ik word uitgelachen.
Ik zei: Adje.
Kijk toen werd het duidelijk.

Beiden eten we heel snel maar ik net iets sneller dan Rick. Meestal zegt ie dan "Heb je het ook geproefd?"
Mijn verklaring is dat ik uit een groot arbeiders gezin kom. En Rick zegt dat hij als verpleegkundige altijd snel moest eten. "Alle verpleegkundigen eten snel vanwege tijdgebrek".

Maar toen we afgelopen week in Spanje waren en werden uitgenodigd om te komen eten waren we verrast dat onze gastheren eerder klaar waren met eten dan wij. Dat onze borden nog voor de helft gevuld waren, had beslist niet te maken de kwaliteit van het voedsel want die was zeer goed.
Gastheer Ad had zijn bord ruimschoots als eerste leeg en een minuut daarna Erik.

Ik ben bang dat ik de komende tijd regelmatig Ad genoemd ga worden.

Met groeten Ton

Metamorfose

De beste manier om 'om te schakelen' na een paar heerlijke dagen in Spanje is om iets leuks te (laten) doen.

De werklui  komen na 10 uur, werd er gezegd door het bedrijf dat de dakramen plaatst. Dus kon ik vanmorgen rustig Egbert ophalen, boodschappen doen en wat bescherming op de tap vastmaken.

Het was wel een beetje vreemd om ineens een dakpan te zien bewegen en daarna het hoofd van één van de mannen naar buiten te zien steken. In rap tempo werd een gat van twee vierkante meter gemaakt en dat is heel groot op een klein zoldertje.

 

 

Maar wat een licht en een leuk uitzicht. Ha, ha.

Om een uur of twee werd de andere kant opengemaakt en nu werd pas duidelijk wat het effect was van twee recht tegenover elkaar geplaatste ramen. Het zolderetje werd ineens een zolder omdat het halve dak is verdwenen. En wat een schitterend ruimtelijk effect.
Alleen nog een beetje schilderen.

Verbaasd wat een rommel er van afkomt: dakhout, isolatie materiaal, pannen en panlatten. Alles met het handje afgevoerd van twee hoog. Maar wat doe ik met al die troep?


Mijn dag kan niet stuk.











Met groeten Ton

P.s. wordt beslist vervolgd.

Uitstellen

Nooit zal ik meer schrijven dat we niets doen hier. Nadat we vrijdag zes kuub grind hadden laten bezorgen waren we helemaal tevreden. Maar dat gevoel was vanmorgen volledig uitgewerkt. Rick vond dat we toch nog wat grind in enkele kleine gaten in de weg moesten gooien want,
"Dat is beter voor de gasten."
Maar is dat nou een klus voor onze de laatste dag?

Dus stonden we om 9 uur al grote keien te verzamelen want grind alleen wordt er snel uitgereden. Zeker als het op een helling ligt. Dus eerst grote stenen en de kleine gaatjes volstorten met grind. Na een uur of twee de boel aanharken, het ziet er weer een stuk beter uit en je rijdt er veel comfortabeler met de auto overheen.

We moeten die jacuzzi niet op de laatste dag installeren hoor zei ik donderdag nog tegen Rick

Nee, laten we dat maar op zondag doen.

Maar gisteren was het weer té lekker en volgens Rick had ik toch al ervaring met het installeren.

Dus na de wegwerkzaamheden nog even snel de jacuzzi. "In 10 minuten opgezet" staat er op de doos. Een half uur later staat ie op het terras. Water erin, chloortabletjes opgelost en het filter......
Waar is het filter?
Alles afgezocht, geen filter.
Om half twee in sneltreinvaart naar de zwembaden winkel gereden maar die hadden geen passende filters. En om twee uur is alles dicht.

Dit soort klussen moeten we ook eigenlijk niet op de laatse dag doen, zei Rick.
Met groeten Ton

Luie fli...r

Omdat we slechts een paar dagen in Los Zuecos zijn, zouden we eigenlijk helemaal niets doen.

Maar omdat het vrijdag niet zulk mooi weer was hebben we de kuil in de weg vol laten storten met grind. Een uurtje werk en voor vier dagen voldoening.

Omdat dat de enige klus was,  is er niet veel te vertellen anders dan dat we vrienden bezoeken. Daar wilde ik gisteren een blog over schrijven maar na het eten ging ik eerst nog even een sudoku maken en toen ik wakker werd was het 9.30 uur. Een verzachtende omstandigheid was dat we de avond daarvoor pas om twee uur 's nachts thuiskwamen en dat is heel laat voor een ochtend mens zoals ik. Een half uur later lag ik in bed en werd vanmorgen uitgerust wakker om 8 uur.

Of ik ben gewoon heel lui, of ik ben gestoken door een Tseetseevlieg.

Met groeten Ton

Oneigenlijk gebruik

De omgevallen acacia zag er zo troosteloos uit dat ik binnen tien minuten na aankomst al stond te zagen.
Weg met dat ding. Eerst de takken eraf en daarna de stammen in korte stukken gezaagd.
Gooi je het de helling af?  vroeg Rick.
Dat was ik eigenlijk wel van plan maar ik weet niet of dat een goed idee is vanwege brandgevaar. Als er eens brand komt ligt er wel heel veel brandbaar spul.
Maar nu?
Ik denk dat ik het direct ga verbranden.
Doe je wel voorzichtig, je weet hoe het kan aflopen.

Omdat het nogal veel was moest ik wel even nadenken waar ik dat het veiligste zou kunnen doen.
Toen Rick de brand lucht rook stak hij zijn hoofd even om de hoek.
Gaat het? Om vervolgens te roepen: is dat de nieuwe bestemming voor  de vijver?






Omdat het vandaag niet zulk mooi was hebben we een klus aangepakt. Je moet tenslotte toch wat en morgen verwachten ze weer beter weer en dan willen we met de luie lijven in de zon zitten.

Op het onverharde deel van de toegangsweg ontstaat met regen een grote plas. We hebben daar al eens een kuub grind ingegooid en hebben we twee jaar geen last meer gehad. Het werkt dus omdat nogmaals te doen.

"We komen het vanmiddag om 15.30 brengen".
Wat denk je dan als Nederlander in Spanje? Als we om half vier met de voorbereidende werkzaamheden beginnen zijn we klaar als de vrachtwagen komt.
Jammer dan, meneer stond keurig op tijd op de afgesproken plek.
Hij verspreidde de zes kubiek meter grind keurig op het laagste deel van de weg. Toch bleef er nog wel een uurtje hark en schep werk te doen.

Hark jij maar, zei Rick, daar ben jij handiger in.Maar omdat ik wat ongeduldig ben, ging ik duwen met de hark, die ik overigens vanmorgen nieuw heb gekocht. En met vijf minuten zag ie d'r zo uit.

Met groeten Ton

Thieme.

Ik heb een ticket voor €99, riep Rick verheugd uit.

De volgende dag ging  ik naar de buren om te vragen of Egbert bij hun zou kunnen logeren.
Oei, zei buurvrouw, dat gaat niet want het is voorjaarsvakantie.
Geen nood dan vraag ik het de andere oppasbaas.
Nee dat gaat niet want rond die tijd worden mijn spataderen geopereerd.
En nu? Vroeg ik aan Rick.
Er waren toch meer mensen die op Egbert wilde passen?
Ik belde een paar vrienden en ja, de hond was welkom.

Enkele dagen later.
"Hoi, met Andrea. Kan Egbert goed met kinderen omgaan? Mijn zoon belde namelijk of ik een paar dagen op mijn kleinzoon wil passen".
Daar gaat mijn oppas adres dacht ik meteen.
"Maar als dat niet kan moet mijn zoon maar een ander weekend uitzoeken".
Daar kan je op bouwen, dacht ik vervolgens opgelucht.

Dus stapte ik vanmiddag bij de vrienden binnen waar kleinzoon van één jaar al vrolijk rondscharrelde.
Egbert liep meteen op het jochie af en snuffelde heel voorzichtig aan hem. Kleine Thieme was beslist niet bang en liet het allemaal toe en sloeg even later zijn armpjes om Egbert's nek. Toen wij aan de koffie zaten zagen we ze zij aan zij onder de salontafel door kruipen.

Dat zit wel goed tussen die twee. We kunnen met een gerust hart naar Spanje.


Met groeten Ton


P.s. Het zou een week of twee duren voordat de jacuzzi geleverd zou worden maar....hij staat al klaar om opgehaald te worden.

Zo maar wat dingetjes

Omdat Rick vanmorgen een half uur later naar zijn werk ging,werd ik voor het eerst dit jaar wakker van het gekwetter van een merel.

Ik om 11 uur heb een conditie test heb gedaan op de sportschool en...... ruim anderhalf jaar na mijn knieoperatie mijn conditie weer hetzelfde niveau heeft als daarvoor.

De kippen zijn, na twee maanden winterstop, weer eieren gaan produceren, in een hogere frequentie dan daarvoor.

Ik gisteren de eerste werkzaamheden in de groententuin heb gedaan en we de laatste spruitjes hebben gegeten.

Vandaag zaden heb besteld van tomaten, courgettes, spruitjes en worteltjes.

We vandaag gebakken aardpeertjes uit eigen tuin wilde eten maar die bleken niet groter te zijn dan mijn duim en we dus patat hebben gehaald.

Dat er steeds een grote wit/ zwarte kat in de tuin op de kippen jaagt en ik dat pas merk als Okkie gaat blaffen als een gek. Hij dat overigens ook doet om 4.30 uur, als de krant wordt gebracht.

Dat de datum voor het kerstconcert van Nootzaak bekend is: 14 december in de Remonstrantse kerk in Alkmaar.

Omdat de jacuzzi in Spanje niet meer gemaakt kan worden krijgen we een nieuwe aangeboden door Leroy Merlin.

Met groeten Ton.

Strijd

Als vrijwilliger bij in de palliatieve zorg werd ik ingezet bij een 80 jarige man die terminaal ziek is.

Toen ik aanbelde kwam ook net de thuiszorg met een speciaal bed.
Samen met de aanwezige dochter het bed geïnstalleerd en op een mooie plek in de woonkamer gezet. Haar vader zat volkomen uitgeput in een stoel Hij bleek daar al een dag of twee in te slapen omdat hij de trap niet meer op kon komen.
Nadat het bed klaarstond vroeg ze haar vader om in bed te komen liggen maar hij maakte geen aanstalten om dat te doen. Dochter begon op hem in te praten en aan zijn arm te trekken. Vader bleef zitten.
Ze keek me nu aan een wenkte me om haar te helpen. Ik knikte nee en gebaarde met mijn handen om hem met rust te laten, wat ze ook deed. Nadat vader even later weer in slaap gedommeld was vroeg ze me een beetje geïrriteerd waarom ik haar niet was komen helpen. Ik antwoordde dat hij misschien niet wilde.
"Maar het is toch veel lekkerder voor hem om in bed te liggen?
Daar heeft u gelijk in maar hij is er misschien gewoon nog niet aan toe. Waarschijnlijk beseft hij dat dát het bed is waarin hij gaat sterven.
Ze keek me aan en er rolden tranen over haar gezicht.
Daar heb ik geen moment aan gedacht, zei ze.

Toen we even later een kopje thee dronken werd vader wakker.
We konden de strijd in zijn ogen zien. Hij keek naar het bed, wendde zijn ogen af en keek opnieuw. Dit duurde een paar minuten. Toen vroeg dochter. Zal ik je in bed helpen pa?
Ja.


Met groeten Ton

Wilskracht

De vakantie kilo's zijn er nog steeds niet af.

Al een paar weken proberen we die deraf te krijgen maar zijn niet succesvol daarin.
Maar dan moeten we ook uitspreken dat we er echt iets aan willen doen, zei Rick vanmorgen vroeg.
OK. Laten we vanaf vandaag weer normale porties eten, geen snoep en koek kopen en de chocolademelk beperken tot één beker per dag.

Na het eten van een appel vertrok ik naar de sportschool voor een uurtje spinning. Toen ik thuiskwam was het eerste dat ik riep "dan is het nu tijd voor de chocomel"
Om 12 uur twee sneetjes brood met kaas en jam en aansluitend met de honden wandelen.
Heb jij ook zo'n honger?
Ja. We hebben tenslotte al 20 minuten niet gegeten, was mijn sarcastisch antwoord.

Wat werkt het brein toch wonderlijk we hebben tot nog toe alleen geen koek gegeten en voor ons gevoel snakt het lichaam al naar voedsel.
Gisteren in het NRC gelezen dat het ook geen zin heeft om op dieet te zijn. Het is beter om gewoon iets minder te eten.

Daar zit wat in , zei Rick, en als we dan één keer per week een 'zondigdag' doen moet het goed gaan.
Als we die nou op zaterdag doen?
Lijkt me goed.
Maar dan beginnen we vandaag!
Goed hoor.

Wat moet ik halen bij de VOMAR vroeg ik bij thuiskomst.
Nou eh, iets hartigs en iets zoetigs.
Dus kwam ik thuis met een zak paprikachips een zak drop en een reep chocolade.


De redding komt waarschijnlijk in Spanje. We kunnen daar niet meer naar onze favoriete chinees, die is namelijk gesloten vanwege de crisis.

Met groeten Ton

Helder

Een vrijwilliger speelt oude grammofoonplaten voor de bewoners. De eerste liedjes zijn van Wim Sonneveld. Er wordt zachtjes mee gezongen door een paar dames.

Wat moet ik doen? Ze plukt aan haar trui.
Van mij hoef je niets te doen.
Maar ik denk dat ik iets moet doen.
Je hebt je hele leven al gewerkt, je hoeft nu niets meer te doen.

Nu klinkt André van Duin.
Waar moet ik naar toe?
Je hoeft nergens naar toe, je woont hier. Ze kijkt me opgelucht aan en zegt.
Dus ik hoef niet weg?
Nee hoor. Maar omdat het eigenlijk de eerste keer is dat ze hierover iets zegt vraag ik haar: Of zou je ergens anders willen zijn?
Nee hoor.
Dat verbaasd me niets, zeg ik, want je bent heel je leven al graag thuis.
Ja, ik hoef niet zo nodig de hort op hoor.

Nu is Glenn Miller aan de beurt.
Wat is dat voor rot herrie?
Dat is Glenn Miller.
Nou ken je die z'n nek niet omdraaien?
Ze is beslist niet van jazzige of close harmonie achtige muziek en hoe doof ze ook is: dit wil ze niet horen.

Waar woon ik nou?
Hier.
Ik weet het niet allemaal meer. Ze kijkt hulpeloos.
Vind je dat vervelend?
Nee hoor.
Het is ook niet erg hoor als je wat vergeet, je bent al 86 en dan mag dat. Na het horen van haar leeftijd kijkt ze geschrokken en zegt; 86 wat een oud kreng ben ik.

Henk Elsink klinkt nu.
Wat is die vrouw druk.
Die mevrouw werkt hier, die verzorgt je.
O.
Waar woon ik?
Hier mam.
Maar ik weet niet hoe dat gaat.
Als je het niet meer weet zorgen die vrouwen voor je. Word je goed verzorgd hier?
Ja hoor, ik heb het hier goed.


Afzonderlijk van elkaar vinden mijn zusters en ik dat mijn moeder op het ogenblik heel helder is. Maar als dat inhoud dat ze daarmee onzeker en onrustig is hoop ik dat dat weer snel voorbij gaat.


Met groet Ton

Daring

Ik heb een vraag aan je, zegt buurman. Ben jij goed met de naaimachine?

Nou uh, ik heb een paar maanden geleden de naaimachine in een boze bui weggegooid.
Ik vertel hem hoe ik omga met mijn frustraties over een niet goed functionerende machine.
Tja dan houdt het op. Ik wilde vragen of je een nieuwe zoom in een gordijn wilde maken. Die is los en nu hangt ie op de grond en daar irriteer ik me aan.

Heb jij misschien de naaimachine van Nancy nog?
Ja.
Als jij het aandurft dat ik die gebruik, dan maak ik die zoom.

Toen ik gisteren terug kwam van de spinning stond de machine in de gang. Vanmorgen heb ik hem geprobeerd en hij werkt als zonnetje. Vervolgens ging ik het gordijn ophalen.
Aan één kant sleepte het een beetje over de grond. Te veel voor buurman die behoorlijk precies is.
Na een half uurtje is de klus geklaard.
Dank je wel en uh.... Als ik jou die machine geef zou je dan voor mij dan voortaan dit soort klusjes willen doen?
Natuurlijk maar alleen eenvoudige klussen.

Met groeten Ton

Dooie mus

Gisteren de afspraak gemaakt en de dakramen worden 26 februari geplaatst.

Vanmorgen op de radio: Het BTW tarief voor renovatie gaat naar vanaf 1 maart van 21 naar 6%.

Voor mij is dit nieuws dat de euro tekens in mijn ogen doet springen. "Dit scheelt me toch gauw zo'n 300 euro. Dat bedrag kan ik dan aan zonnewering besteden. Natuurlijk moet ik dan wel de uitvoering na 1 maart laten doen".

"Ja meneer, mooi bedacht. Maar dat lage tarief gaat alleen over het arbeidsloon. Het materiaal blijft 21% en het plaatsen van dakramen is geen renovatie".

Jammer, was ik toch even héél blij.


Met groeten Ton

Duchenne heroes

Zondagmiddag 10 kilometer gewandeld voor de Duchenne heroes.

Prachtig wandelweer met een parcours van Wijk aan Zee naar Heemskerk over het strand en terug door de duinen.
"Deze mevrouw is alleen gekomen zou ze met jullie mogen mee wandelen? vroeg de dame van de inschrijving
Natuurlijk. Maar alleen als u een aardige dame bent, kraamde ik lollig uit.
Ja hoor dat ben ik, antwoordde de mevrouw in kwestie.

En ze was het het.
Het gesprek begon met koetjes en kalfjes maar al heel snel ging het wat verder.
Waarom loop je mee voor Duchenne, vroeg ik.
Ik doneer elk jaar maar dat vind ik eigenlijk te gemakkelijk. Ik doe er graag iets voor. Dus toen ik in de krant las over deze wandeling wilde ik meteen meedoen.

Vervolgens blijkt de wereld heel klein te zijn. Ze loopt elke vakantie een deel van Camino de Santiago. Daar kent ze de bijeenkomsten in Alkmaar van en ons omdat wij al een paar jaar de uitnodigingen versturen. En ze woont naast Trudy en die ken ik van de cursussen van de Palliatieve zorg. Kortom dan zijn twee uur samen wandelen te kort dus daarna het gesprek nog even voortgezet onder het genot van een bitterballen en drankjes.

Voor een tientje heb je dan een hele leuke middag.



 

Egbert wilde steeds voor in het peloton lopen.

Met groeten Ton

In de herhaling

Er wordt weleens tegen me gezegd dat ik zo 'goed' om ga met de dementie van mijn moeder en vervolgens wordt me gevraagd hoe ik dat doe. Veel lezen, is dan mijn antwoord en alles gebruiken wat er toe kan bijdragen om te kunnen omgaan met dat wat moeilijk is.

Omdat het vandaag twee jaar geleden is dat ik mijn eerste blogje schreef is dat eerste blog in de herhaling.

Ik lees op het moment het boek 'De Profeet' van Kahlil Gibran. Prachtig geschreven en getuigt van groot inzicht.

Wat mij vanmiddag diep raakte is het volgende gedeelte uit het hoofdstuk over vreugde en smart.

Wanneer je blij bent, schouw dan diep in je hart, en je zult zien dat enkel wat je smart gegeven heeft, ook vreugde brengt
Wanneer je verdrietig bent, blik dan opnieuw in je hart, en je zult zien dat je weent om wat je vreugde schonk.

Ik kwam thuis nadat ik bij mijn moeder op visite was geweest. Zij is inmiddels behoorlijk dement geworden en steeds ben ik verdrietig als ik zie dat zij steeds verder verwijderd raakt van wat ik als "mijn moeder" beschouw.
Nadat ik dit gedeelte had gelezen kon ik anders over mijn verdriet denken namelijk wees blij dat je verdriet voelt. Het betekent dat je vreugde hebt gekend. Niet dat ik zit te wachten op verdriet maar leven zonder verdriet betekent ook dat je geen vreugde hebt gekend en zou ik een leven zonder vreugde willen?

Met groet Ton

Groeiproces

Maar wat voor ramen nemen we nu op zolder?

Zo'n zolderkamer blijft toch een beetje improviseren. Hij is weliswaar hoog genoeg om ruim te staan maar omdat het dak nogal stijl is ook een beetje krap. Van de gemeente mag er geen dakkapel op dus blijven dakramen over. Ja, er zijn prachtige constructies te koop die je kan openklappen zodat er een balkon ontstaat maar dan zitten de dwarsbalken in de weg. Natuurlijk kan je die weghalen maar dan wordt het een hele verbouwing en dat gaan we niet doen.
Dus dakramen.
Er zijn gespecialiseerde bedrijven voor. Eenvoudig op internet te vinden en nog eenvoudiger kan je een offerte laten maken.
Maar komen ze dan niet eerst kijken of zo"? vroeg Rick.
Nee, ze tikken je postcode in en krijgen alle informatie over je huis en kunnen je dan adviseren en aansluitend een offerte geven.
Maar je wilt toch ook voorgelicht worden of dat ze meedenken wat er allemaal mogelijk is?
Nou, ik denk dat we dat echt zelf moeten doen.
Dus begonnen met twee tuimelramen, één aan elke kant van het dak. Een offerte aangevraagd en na twee dagen.

Ja maar dat is zo gewoon. Kunnen we ze niet boven elkaar zetten zodat als je in een stoel zit lekker naar buiten kan kijken?
Ja maar dan krijg je maar van een kant licht.
Dan ook nog een raam aan de andere kant?
OK.
Offerte laten maken en na een dag.

Maar dan is er geen symmetrie.
Vier ramen dan en recht tegenover elkaar geplaatst?
De derde offerte is gemaakt en..... bevestigd.


Als het klaar is kan je dwars door de punt van ons  huis kijken.


Met groeten Ton

Gezagsondermijnend

Egbeeeeeeeert, hierrrrrr. En hup daar sprong ie in de auto.

'Zo meneer dat is bijzonder, een Beagle die luistert. Mijn dochter heeft ook een Beagle maar die........etcetera'.
We hadden en leuk gesprek en ik liet Egbert nog een paar van mijn commando's uitvoeren en dat maakte diepe indruk.
'U heeft een goed opgevoede hond'.

Vervolgens ging ik naar mijn moeder.
Daar werd opdat moment net een van de medebewoonsters thuisgebracht door haar dochter met twee achterkleinkinderen." Blijven jullie bij oma dan zet ik de auto even weg".
Maar de kinderen (5en 6 jaar) hadden duidelijk meer zin in Egbert.
"We willen niet bij oma blijven hoor want die weet niet eens wie wij zijn".
Ze gingen op de grond zitten om met Egbert te spelen. Die vond dat natuurlijk heel leuk en nam de kans waar om eens lekker dominant te doen.
Toen ie tegen de meisjes opsprong  riep ik 'laag' maar 'dat vinden we niet erg hoor dat doet onze hond ook'. Dus wat doe je dan?
Vervolgens likte hij een van de meisjes in het gezicht. Niet doen probeerde ik nog maar ze giechelde met zo'n hoog stemmetje dat Egbert niet meer luisterde. 'Maar dat mag onze hond wel hoor'.
Toen vervolgens zijn rode lippenstiftje naar buiten floepte en hij tegen haar begon op te rijden heb ik toch maar ingegrepen ook al riep het andere kind nog dat dat niet erg was. Ik  moest daar wel al mijn gezag voor aanwenden.

Vervolgens kwam dochter terug en moesten de kinderen met oma puzzelen. Duidelijk met tegenzin dus na een minuut of 10 mocht de jongste weer 'los' en kwam ze vragen of ze een tekening mocht maken van Egbert.

 

Op de tekening zit Egbert in het vierkantje. Hij is een dimensionaal weergegeven. De riem leidt naar de stoel waar ik in zit. "Ik ga u niet tekenen dat vind ik te moeilijk'.

Met groeten Ton

Het verveelt nooit

Zolang is gepensioneerd ben loop ik dagelijks een rondje door het park. In het begin soms drie keer. Ga je nog wandelen? belde mijn zus.
Nou, ik heb al een rondje gedaan maar ik kom er aan. En dan wandelde ik met plezier nog een keer 5 kilometer.
En als Rick s'avonds dezelfde vraag stelde, ging ik nogmaals lekker mee.

Het park is indertijd ontworpen met onderliggende gedachte dat het dorp weer 'sluimerend in het groen zou liggen'.
Ik vind dat het goed is geslaagd zeker omdat er vanuit het park aansluiting is met de omliggende omgeving zoals weiden en duinen.
Vervelen doet het me na al die jaren nog steeds niet. Ik verbaas me steeds opnieuw: over de kleur, de schaduwen, de doorkijkjes, de vogels, het uitlopen van de bomen en.... hoe weinig er eigenlijk gebruik van wordt gemaakt.

Impressie van vandaag.

 

Prachtige wolken

 

Het dijkje van de Heilooër vaart met rietkraag, populieren en dennen op de achtergrond

 

Doorkijkje naar Alkmaar.

 

De kranen zijn bezig me de aanleg van de leidingen voor de ondegrondse gasopslag in Bergen

 

 

 

Met groeten Ton

Hard lopers, dood lopers

Eh, die boom, waar de betonmolen staat, is omgewaaid.

Mijn eerste gedachte begon met een..... Nou ja, dat wil je eigenlijk niet weten.
Maar.... ik heb wel eens gedacht "die boom groeit gewoon te snel. Dat kan niet goed gaan.
Dus direct na de onuitgesproken gedachte was ik er al overheen. Een soort van: heb ik toch gelijk gehad.

Nou ben ik wel dat ik nieuws meteen wil melden maar dacht deze keer: laat ik nou niet bellen maar wachten tot ie thuiskomt. En dat deed ik. Rick stond nog met de deurknop in zijn hand toen ik er uit blaatte"de acacia is omgewaaid".
Rick had er zwaar de pest in.
"Had je dat nou niet anders kunnen inkleden je weet toch dat ik aan die boom ben gehecht?"
Niet handig van me want Rick is van 'groot is goed' en de acacia was groot maar niet goed.
Dat geeft de zin "hij is precies boven het maaiveld afgebroken" wel aan.

Oktober 2010

Februari 2011

Juni 2011

Januari 2012

Nou, ruimte voor iets nieuws zou mijn moeder zeggen.

 

 

 

Met groeten Ton

Restjes met meerwaarde

Al een paar weken ben ik bezig zwerfvuil te fotografen. Niet omdat dat nu zo mooi is maar omdat het die rommel me soms op een verkeerd spoor zet. Het is dan net of een stuk gekleurd papier dat in een struik is blijven hangen een bloem is. En op kleur en bloesem zit ik te wachten.

Maar het project wil niet erg vlotten want, en nu ga ik iets raars zeggen, er is te weinig 'bruikbaar' zwerfvuil.

Maar vandaag kreeg ik een prachtig alternatief: sneeuw. Gisteravond begon het en er viel een dikke laag plakkerige vlokken.
Vanmorgen zag het er prachtig uit, ook vanwege de strakblauwe lucht.
Maar omdat het spinnen voorging kon ik pas tegen elven naar buiten met Egbert. Wel jammer want het begon al behoorlijk te dooien en de meeste sneeuw was al van de bomen gesmolten. Maar juist doordat het meeste was verdwenen deden die restjes me nu aan iets denken.

 

 

 

Met groeten Ton

 



Als sneeuw voor de zon

Volgend jaar weer? vroeg de vrouw die mij vorig jaar  mijn medaille van de Nijmeegse vierdaagse uitreikte.
Nou, ik vond het hartstikke leuk maar ik denk dat het een éénmalige gebeurtenis is.

Ik vond de voorbereiding zacht uitgedrukt nogal saai. 10 Keer 40 kilometer lopen, vaker met slecht weer dan door mooi weer en de laatste paar keren was het me te heet. Blaren en een pijnlijke heup maakte het er allemaal niet prettiger op.

Maar tijdens de vierdaagse was dat allemaal vergeten. Ik? Ergens last van? Nee hoor.

Na de vierdaagse is het maar een paar keer ter sprake gekomen. En steeds zei ik dat  ik er niet aan moest denken al dat gewandel opnieuw te doen voor de Nijmeegse.
Totdat zondag de link binnen kwam om in te schrijven.

Wat doe je? vroeg Rick.

Het is wat de dame me nog nariep toen ik wegliep: maar volgens mij je heb het virus al te pakken hoor.

We zijn ingeschreven.

Met groeten Ton

Nooit een acht.

En dat is iets waarop ik wacht aldoor aldoor
Waarom geeft niemand mij een acht ergens voor 
Het doet er echt niet toe voor wat 
Desnoods voor 't krabben aan mijn gat 
Of voor het aaien van de kat

Dit is een tekst van Annie MG Schmidt en Annie is haar tijd ver vooruit.

Deze tekst kwam bovendrijven nu ik het boek heb gelezen van Bas Haring: Voor een echt succesvol leven. In het boek laat hij je nadenken over succes. Wat is succes eigenlijk? "Het kan haast niet anders dan dat u succes wilt bereiken in uw werk en in uw leven.Maar waarom wilt u dat? Het pad naar succes is zwaar en wat heeft u eigenlijk aan succes? Zitten wijzelf aan het stuur in het nastreven van onze dromen of zijn wij het slachtoffer van 'iets in ons hoofd'? Dit boek betoogt het laatste. Bovendien probeert het een lans te breken voor hen die onsuccesvol zijn. Voor hen die een leven leiden dat nergens tot leidt, die niets nalaten: geen kinderen, geen gedachten, geen boeken, niets. De mensen die louter genieten of misschien helemaal niks doen. Misschien moet u het ook eens proberen."

Sinds ik niet meer werk is dit een terugkerend thema. Waar ben ik succesvol in? Wat laat ik na. Waar haal ik mijn zin uit? Wat beteken ik voor de maatschappij? (de laatste ingegeven door mijn vader)
Als Rick en ik dit bediscussiëren roep ik altijd dat ik niet echt succesvol ben. Ik heb geen geen kinderen, geen succesvol bedrijf, geen goedbetaalde baan of iets groots tot stand gebracht. Nee klopt, krijg ik dan te horen, maar als jij doodgaat zullen veel mensen je missen omdat je aardig bent, meelevend en behulpzaam. zelfs Egbert gaat altijd eerst naar jou. Ik heb dan wel een goede baan maar zal minder gemist worden dan jij. Dat is waar jij succesvol in bent.

Maar wat heb ik daar aan in een wereld waar het altijd gaat over succes?
Tja? Dat is iets waar ik zelf over na moet denken. Grappig is dat Rick twee weken geleden het boekje van Bas Haring kreeg. We hebben het beiden verslonden en ik kan niet anders zeggen dat het mijn blik op succes heeft beïnvloedt. Was het toevallig dat ik gisteren een reactie kreeg op mijn blog op het 'mislukken van mijn dieet' ?
Ach wat is mislukt Ton? Een dag geen plezier gehad is meer mislukt dan een heerlijke Babi Pangang.
En vandaag? Een zeer succesvolle dag.
De eerste was van het jaar buiten aan de lijn gedroogd. 

De deodorant die ik gebruik gaat uit het assortiment. "Maar ik heb nog 6 flesjes voor u. Die zijn afgeprijsd, 3 voor de prijs van één".



De zon scheen en de eerste krokus in bloei gezien.


En de eerste offerte voor de dakramen is binnen maar daar heb ik geen foto van.


Met groeten Ton

Het vlees is zwak

Ik neem geen gebak hoor!

We hadden vanmiddag een verjaardag te vieren. En meestal snoepen we dan te veel. Maar omdat we de laatste vakantie in Spanje enkele kilo's waren aangekomen letten we wat op onze calorie inname.
Vandaar Rick's uitroep.

Nu ken ik inmiddels mensen die een vastenweek/ ontslakkingskuur/ fruitweek houden en daarna weer langzaam aan moeten wennen aan een wat normaler voedingspatroon.
" Maar ik neem dan van alles een klein hapje" las ik deze week ergens.
Met dit in gedachten ging ik naar het feest. Moet lukken.

Gelukkig, geen grote stukken taart maar een schaal met kleine chocolade soesjes.
Voor dat ik me schuldig ging voelen had ik er al drie op. Ach en wat is nu één zo'n heerlijk met kaas gevuld tomaatje? Eén stukje knoflook brood? Een plakje worst, een toastje brie één........

Heb jij eigenlijk nog trek in bloemkool? Vroeg ik Rick in de auto op weg naar huis.
Nee, jij?
Zullen we dan maar meteen doorrijden naar de chinees? Het is vandaag toch al mislukt en daar kunnen we dan beter maar van genieten.



Met  groeten Ton

A la Rietje

Het eten staat op tafel hoor!

Op tafel staat een pan met macaroni, borden en bestek, en twee soorten kaas.
Kom je?
Ik hoor gerommel in de keuken en daar komt Rick aan. Een fles met ketjap in zijn hand.
Wat moet je daar nou mee?
Wij aten altijd ketjap over de macaroni.
Dat is toch stijlbreuk? Je gooit toch ook geen Parmezaanse kaas door de snert?

Nou ja. Rick wilde graag een keer macaroni a la Rietje eten. Oftewel macaroni zoals zijn moeder dat maakte. Geruld gehakt, gefruite uitjes, macaroni en kaas. Maar omdat zijn vader is opgegroeid in Indonesië aten ze overal ketjap en sambal bij.

En ik moet zeggen het smaakte me eigenlijk heel goed.


Met groeten Ton

Nu pas

Na 18 jaar samenwonen zijn onze huishoudens volledig in elkaar geschoven.

Paperassen? Ik vind het vreselijk. Orde is sowieso niet mijn sterkste kant en dat is wel belangrijk als het gaat over hypotheken, verzekeringen, beleggingen en belastingen.
Maar ik ben het type: boekhouding in schoenendoos. Deksel erop, alles netjes.

Zeg, hoe zit het eigenlijk met de hypotheek?
Huh?
Nou, wanneer moet dat afgelost worden?
Uh.

Daar werd ie dus niet wijzer van en of ik het wilde uitzoeken. Help.

Vanavond in de rommel gedoken. Weggooien doe ik niet dus van alles was er veel.
Te beginnen in 1997 met de aankoop van woning en hypotheek. Eerst alles uitgezocht en vervolgens onnodig spul weggegooid. Tot zover gaat het nog wel maar dan? Hoe houd ik het netjes?
Kijk en dan komt Rick even kijken.
Lukt het?
Ja hoor.
Heb je al wat van de hypotheek?
Ja, kijk hier. Een hele stapel.
Hij begint te bladeren en te sorteren.
Zal ik het in een map doen?
Lijkt me heerlijk.

Na een half uurtje is het geregeld. Alle netjes geperforeerd, gerubriceerd, tabbladen er tussen en in nieuwe mappen.
Zal ik hier een overzicht van maken?
Ok, en zullen we die mappen meteen bij jouw spullen zetten?


Met groeten Ton

Gelukkig heb ik de foto's nog

Dat we begin januari in ons Andalusische  huis verbleven stonden de eerste amandelbomen in bloei. Behoorlijk vroeg want vorig jaar was dat begin februari.

Nu worden op de verschillende weblogs van Nederlanders in Spanje de prachtigste foto's getoond van hele wit/ roze getooide valleien.

Jaloers makend. Temperaturen rond de 20 graden, strak blauwe luchten en glaasjes wijn gedronken in de avondzon.

En hier?

Mijn amandelboom bloeide vorig jaar nauwelijks vanwege de strenge vorstperiode.  Twee jaar geleden stond hij overigens prachtig roze te wezen in mei.

Maar dit jaar gaat hij helemaal niet bloeien omdat ik hem heb gekapt in verband met de aanleg van de groentetuin.

Dus doe ik het maar met de foto's die ik toegestuurd krijg via FB, de geur van stooflapjes en met de eerste tekenen van het Nederlandse voorjaar dat, hoe grauw en nat het ook is, er gewoon aankomt.

 

Met groeten Ton


PS. De toverhazelaar geurt zo mogelijk nog lekkerder dan de stooflapjes.