Regelmatig word ik aangesproken dat ik dovig aan het worden ben. Toch ligt het soms aan de ander als ik iets niet goed hoor of begrijp.
Nadat ik mijn bord met stamppot raapsteeltjes had leeg gegeten zei Rick.
At je?
Wat bedoel je met met 'at je'? Raapstelen?
Hij begint te lachen.
Wat is er nou zo leuk? Ik houd er niet van als ik word uitgelachen.
Ik zei: Adje.
Kijk toen werd het duidelijk.
Beiden eten we heel snel maar ik net iets sneller dan Rick. Meestal zegt ie dan "Heb je het ook geproefd?"
Mijn verklaring is dat ik uit een groot arbeiders gezin kom. En Rick zegt dat hij als verpleegkundige altijd snel moest eten. "Alle verpleegkundigen eten snel vanwege tijdgebrek".
Maar toen we afgelopen week in Spanje waren en werden uitgenodigd om te komen eten waren we verrast dat onze gastheren eerder klaar waren met eten dan wij. Dat onze borden nog voor de helft gevuld waren, had beslist niet te maken de kwaliteit van het voedsel want die was zeer goed.
Gastheer Ad had zijn bord ruimschoots als eerste leeg en een minuut daarna Erik.
Ik ben bang dat ik de komende tijd regelmatig Ad genoemd ga worden.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten