Volle dagen

Wandelmaatjes willen wandelen. 

Op naar het lekkerste taartrestaurant. 

Het weer is weer helemaal zoals het weer meestal is in december: helder, fris en zonnig. Een beetje wintersportachtig. Zeker als je ook nog de geur van houtkachel of het in de brand gestoken olijfboomsnoeisel ruikt. 

We liepen heen en terug met zijn vieren want dit leuke hondje, dat reageerde op de naam Lola, had ons geadopteerd. 

Neehee, we nemen echt geen hondje meer maar wat te doen met zo’n zwervertje?

Snel een foto gemaakt en op de Facebook pagina van Cómpeta gezet of iemand haar mistte.

Eén chocoladetaartje om te delen. Meer dan genoeg want wat een calorieenbom.

Ik op mijn best: knoeien met water.

Er was hier een grote machine aan het werk om de dichte begroeiing langs de rivier weg te halen. We konden trouwens zien dat er een gigantische hoeveelheid water door het dal heeft gestroomd tijdens de laatste twee noodweer situaties.

Bijna op dezelfde plek waar Lola met ons mee ging lopen, liep ze via een wildpaadje/wildwissel de berg op. Wellicht is het toch dat ze daar een thuis heeft. Via FB kwam er in ieder geval niet een reactie.

Goed dat we samen maar een taartje hadden genomen want nu hadden we na de wandeling eigenlijk best trek.

Na de lunch was de generale repetitie voor het Kerstconcert in de kerk. Alvast een spoiler: de generale ging net iets té goed.

De gast wilde daarna ook nog graag naar de Ermita de San Antonio. Een heerlijke rustige plek net aan de rand van het dorp waar ik trouwens regelmatig zit te wachten totdat Rick klaar is met de de zangles die hij geeft. 

Meestal zitten er dan ook wat Spanjaarden op de hartmanstoeltjes waar ik dan soms ook een eenvoudig gesprek mee voer.

Nee, dit is niet Antonio maar Jesus op de ezel. Dit beeld heeft hier zijn thuisplek en komt alleen tijdens de Paasprocessies naar buiten.

Vervolgens lekker naar huis waar we tevreden van deze dag heerlijk op de bank gingen hangen.

Met groeten Ton