Waarom doen mensen dat?

Het was een volgeplande week.

Woensdag naar Utrecht om een bezoek aan Damian te brengen. 

We gaan dan naar de botanische tuin, zei hij. Die is prachtig en jullie houden van tuinen.

Helemaal goed.

We staan hier te poseren, want Damian houdt van fotograferen, op een heuvel in het alpine klimaat. Natuurlijk pas nadat we koffie met een taartje hadden verorberd. Alle drie zijn we snoeperds dus dat komt goed uit.

Nu zijn we echt trots op de Hortus in Den Helder. Op een kleine oppervlakte is daar een prachtige tuin gemaakt maar de tuin in Utrecht is indrukwekkend. Niet alleen van grootte maar ook in diversiteit. En wat een horde aan personeel. Jaloersmakend.

Damian in een kenmerkende houding.

Hier spraken we met een 80 jarige dame. Ze was nog steeds verbolgen. 

Wat denken jullie. Liep ik vorige week langs mijn ouderlijk huis want dat doe ik vaak omdat ik er zulke goede herinneringen heb liggen. Hebben de nieuwe bewoners de blauwe regen die tegen de muur groeide tot op de grond afgezaagd. En die geeft mijn vader ooit nog geplant. Snappen  jullie dat nou? Waarom doen mensen dat? 

Bergen bijtjes zagen we. Niet verbazend trouwens want er staan bijenkasten in de tuin.

We verbleven er drie uur en nog hadden we niet alles gezien. Wel hadden we gezamenlijk leuke gesprekken. Dat is toch altijd een beetje aftasten als je elkaar nog niet zo goed kent. 

We dronken nog wat bij De winkel van Sinkel met de gerestaureerde Domtoren op de achtergrond.

Hier kwam ik tot de ontdekking dat ik mijn OV-kaart kwijt was. En het is er een met Reizen op rekening. Niet handig Tonnie. Want nu kan de vinder lekker met jouw geld door Nederland crossen.

Dus dat moest eerst geregeld worden. Dat ging trouwens best snel. Met dank aan Rick.

Tijdens de stadswandeling tijd voor een ijsje bij een favoriete ijskar en daarna op de brug op de foto.

Met het intense zonlicht op onze bolletjes is het schedeldak inmiddels voor een groot deel te zien.

Vervolgens naar Damians appartement waar hij een heerlijke maaltijd voor ons op tafel zette. 

Een Poolse maaltijd met pompoensoep, gevulde kip, twee soorten salade en Kluski. Een aardappelgerecht.

Aan het uitzicht hoefde hij niets te doen, dat is van zichzelf prachtig.

Bij het afscheid kwam hij nog met een verrassing: een tasje met Poolse lekkernijen, een boek en een kannetje.

Het was een meer dan geslaagde en aangename dag.

Dank Damian.

Met groeten Ton