Naar huis

Van Santiago de Compostela naar Cómpeta, 770 kilometer, stappen? Nauwelijks.

Oempf. De wekker ging om 03.15. Ach en eigenlijk leverde dat geen probleem op. We lagen de vorige avond om half negen in bed en hadden zodoende een goede nacht gemaakt.

Toch sliepen we wat onrustig want zijn altijd wel wat onzeker of het zo’n reisdag wel goed gaat en of de taxi wel op tijd komt.

Maar zo gauw ik op was en uit het raam keek zag ik een taxi staan. Wel met een ander nummer dan was opgegeven. Nadat we klaar waren met het ochtendtoilet toch maar meteen naar beneden.

De chauffeur zei dat het nummer op het dak het nummer van de taxi is maar dat 50 de naam van het bedrijf is. Hij was blij dat we twintig minuten ‘te vroeg’ waren want nu kon hij een extra ritje maken.

Wij blij want we hadden dus net iets extra tijd die we natuurlijk eigenlijk helemaal niet nodig hadden.

Santiago is een klein vliegveld dus het inchecken en de veiligheidscontrole waren in een poep en een zucht gedaan. Toch vertrokken we met een half uur vertraging vanwege een kapotte deurkruk die vervangen diende te worden.

In Malaga met de trein naar de stad en lopend naar het busstation waar met drie minuten de bus al aankwam. Het liep als de gesmeerde bliksem. Eenmaal in Torrox aangekomen eerst een ontbijtje genomen en daarna door naar de LIDL voor wat boodschappen. 

Vrienden kwamen ons daar ophalen en hadden een welkomstpakket voor ons gemaakt met een bosje geurende rozen, een Jasmijnplant en zelfgemaakte soep.

Hoe leuk is dat?

Zo tegen een uur of twaalf in Los Zuecos waar we eerst een rondje huis en tuin deden.

Huis zag er gewoon goed uit. De tuin was een feestje na de overvloedige regen van een maand geleden.

De foto’s zijn trouwens tegen 18.00 uur gemaakt. Ik was helemaal tevreden.

Ook het uitzicht voelde weer vertrouwd.

De middag vulde zich met tutten. De rugzakken werden leeggehaald en de inhoud uitgezocht. Sommige shirtjes gingen op een stapeltje ‘wegdoen’ net als mijn wandelbroek. Die ging drie pelgrimstochten mee en de broekspijpen zijn zo gesleten dat er gaten in zijn gevallen.

We dragen trouwens altijd lange broeken. Dat vinden we prettiger omdat sommige paden zo smal zijn dat we last kunnen hebben van prikkende planten of struiken.

De rest ging in de wasmand. Das voor morgen of overmorgen of misschien pas het weekend.

Ook een weldaad is dat na het douchen de kast opengetrokken kon worden en er andere kleding uitgehaald kon worden dan die eeuwige drie dezelfde synthetische shirtjes van de afgelopen zeven weken.

En wat is het hier stil. Een weldaad na alle indrukken en gesprekken. In ieder geval voor nu. Morgen zal het gewone leven weer langzaam bezit van ons gaan nemen. En dat is goed zodat het verwerken en herkauwen kan beginnen.

Met groeten Ton