Caminho Portugues, dag tweeentwintig

Van Pontevedra naar Caldas de Reis, 20 kilometer, 26790 stappen.

We sliepen als rozen en toch werden we niet echt uitgerust wakker. De lijven zijn weliswaar goed getraind, maar ook wel wat vermoeid. Het is ook daarom dat we wat kortere dagen planden. Maar met nog drie dagen te gaan, inclusief vandaag, zitten we in Santiago.

De laatste dagen vinden we de route prachtig. 

Oh, zei ik tegen Rick, ik zou hier zo kunnen wonen. Maar ik word altijd een beetje verliefd op de plek waar we lopen. Zeker als het er zo overweldigend groen is. Toch houden we het gewoon bij Andalusië ook al is het daar heel droog.

Vanmorgen pas tegen acht uur de straat op. Het eerste stuk moesten we zelf uitvogelen omdat we gisteren van de route af moesten voor onze slaapplek.

Hier zijn we duidelijk terug op de camino. We liepen steeds tussen pelgrims in en er zijn er zoveel op de been dat er nog nauwelijks gegroet wordt.

Dit zou ik ook graag in mijn achtertuin hebben.

Waar neem je nou een foto van, vroeg Rick.

Ook om het gewone te laten zien want lang niet alles is mooi of rustiek of natuur.

Anyway: het is een opslagplaats voor kermis exploitanten.

Kijk nou: het thema waar ik aan werk en waar het trouwens wonderbaarlijk goed mee gaat.

De geschiedenis herhaalt zich. Het is wachten tot Jesus de kooplui uit de tempel verjaagt. Vandaag opnieuw doedelzakkers, snuisterijverkopers, eettentjes, koffiekarren en tientallen tot bar verbouwde huizen.  

Ook al vinden wij de camino sterk vercommercialiseerd, er blijft voor de nieuwe pelgrim genoeg moois en goeds te beleven. Voor ons ook trouwens want we genieten met volle teugen van vrijheid, natuur en de ontmoetingen.

Zo zagen we vanmorgen een bekende pelgrim. We zagen hem in Barcelos waar ik hem wat wandelwol en Fixomul gaf omdat hij twee kapotte hielen had die hem veel last gaven. Hij heeft dus dezelfde afstand afgelegd als wij. Hij bedankte ons dan ook meteen want een hiel gaf helemaal geen klacht meer, de andere bijna niet meer. Inmiddels had hij zowel een deel van de wol als de Fixomul doorgegeven aan een andere pelgrim.

Er wordt veel natuursteen gebruikt. Niet alleen voor bestrating, de bouw van huizen en tuinmuren, maar ook voor palen waar druiven langs groeien. We lopen zo heerlijk onder een soort berceau.

20 Kilometer is een makkie en laat veel en lange stops toe.

Tegen 12.30 in Caldas waar we een half uur moesten wachten voordat de herberg open zou gaan. En die herberg ligt naast deze oude brug waar ook een terras is. Ach en dan is wachten een feestje.

Nog een detail van de brug. Zo heb ik nog nooit verbindingen in steen gezien.


De incheck was zeer plezierig en de herberg ziet er spic en span uit. Vandaag geen wasje want morgen zitten we in een appartement met wasmachien en droger en daar gaat dan de hele bubs in zodat we zondag als schone pelgrims de stad ingaan. Voor ons hoeft het wierookvat dus niet gebrand te worden (er wordt gezegd dat er veel wierook gebrand werd om de onwelriekende geur van de pelgrims te verdrijven).

Er is een Kebabzaak in town en die zat om de hoek van de herberg. Het was heerlijk. Vervolgens een rondje stad waar we contact hadden met een golden retriever en iets later ook met haar baasje. 

Ja, het weer is ongewoon zonnig warm en droog voor de tijd van het jaar.

Mazzelkonten zijn we.

Met groeten Ton