Caminho Portugues, dag negentien

Van Ponte de Lima naar Tui, 38 kilometer, 54209 stappen.

Na het eten luierden we gisteren de hele middag in onze lekkere kamertje. En zo tegen negen uur ging het licht uit waarna we in een ruk tot zes uur sliepen.

Vanmorgen geen haast want we zouden 18 kilometer doen omdat er een stevige klim in zit.

Eerst via de oude brug de stad uit. 

Langs een water kanaal. Eenzelfde constructie zouden we in de middag nogmaals zien.

Zo vroeg in de morgen vind ik het licht zo mooi en hier schijnt het door de jonge druiven bladeren.

Eigenlijk al de hele wandeling door Portugal ruikt het zo heerlijk naar sinaasappelbloesem, blauwe regen en jasmijn en ook vanmorgen was dat weer het geval.

De klim was een pittige maar prachtig door het bos en over oude wegen. Soms zelfs Romeins maar vaker middeleeuws. Dat is best indrukwekkend maar het plaveisel is eerder mooi dan comfortabel om te belopen.

Dan ben je al een paar uur onderweg naar een top, staat er ergens gewoon een heel oude auto.

Hier zijn we net het hoogste punt voorbij. Maar op het hoogste punt spraken we twee intenties uit.

Dat een dochter na het behalen van haar diploma haar plaats in de wereld mag vinden.

De ander is voor een vrouw die we eergisteren zagen lopen. Ze liep met haar nog heel jonge dochter en had een doek rond haar hoofd om haar kaalheid te bedekken. Wij wensen haar een volledig herstel toe.

Na de afdaling waren we om 11.20 uur bij de herberg. Die ging pas om 13.00 uur open. Wel werd er schoongemaakt en konden we ff binnen kijken. Prachtig en schoon. Maar nog wel heel errug vroeg. Dus besloten we eerst wat te drinken in het barretje om daarna aan de voeten te voelen of we aan een nieuwe etappe zouden beginnen.

En…dat deden we. Dus kwamen er nog 20 kilometers bij maar dan zouden we ook wel in Spanje overnachten.

De route bleef prachtig en afwisselend met een zeer prettige bijkomstigheid: bijzonder weinig verkeer. Hier staan we op een middeleeuwse brug en genieten van het kabbelende water.

Een kijkje het dal in richting Spanje.

Ik krijg hier nooit genoeg van.

Zo tegen 14.30 uur besloten we om een menu del dia te nemen. Het was een goede keuze. Kwalitatief en kwantitatief. Na een half uurtje verkwikt verder.

Om 17.00 uur Portugese tijd de brug op.

Halverwege de rivier Miño ligt de grens tussen Portugal en Spanje. Een moment voor een intentie.

Dat een spierziekte zich niet zal openbaren bij de kinderen.

Aan de Spaanse kant om 18.00 uur de brug af.

Om 19.00 uur bij de herberg.

Het is altijd een beetje lastig om na zo’n lange dag met tegenslag om te gaan. Zo kwamen we bij de gemeente herberg aan waar de dame achter de balie kortaf riep. Full.

Zou u ons kunnen helpen bij het vinden van een slaapplaats?

Nee.

Niet echt vriendelijk en er schoten me wat onaardige gedachten door het hoofd. Maar in een private herberg, die ook vol was, stuurde de eigenaar ons naar een plaats waar we wel konden slapen.

Alles is weer goed. We zijn schoon, de was hangt aan het balkon en de boodschappen zijn binnen. We dronken nog wat op een terras in het laatste zonnetje.

Vandaar dat het blog wat laat is.

Met groeten Ton