Camino Mozárabe, dag veertien

Van Cerro Muriano naar Villaharta, 22 kilometer, 32751 stappen.

Week twee is daarmee al weer achter de rug. Wat gaat het snel. De start vanuit ons huis lijkt al wel eeuwen geleden.

Dank voor alle leuke reacties op het blog. Ze worden zeer gewaardeerd.

De afgelopen twee dagen bivakkeerden we in een heus Pelgrimskamertje. We maakten er intensief gebruik van om uitgebreid te rusten.

En het deed ons goed.

Vanmorgen om half zeven op pad en dat voor slechts 22 km, maar we waren dan ook echt heel uitgeslapen.

Zo vroeg waren alle barretjes dicht dus zonder ontbijt op stap.

De bergen zijn begroeid met eiken die vaak zijn begroeid met kortsmossen en er daardoor een beetje beschimmeld uitzien.

Het was heerlijk wandelweer en zeker zo vroeg in de morgen hangt er zo’n heerlijke serene rust. Nou uh soms.

Want wat je niet hoort op deze foto is het gebulder van verkeer op de snelweg, die is aangelegd vlak naast de oude weg waar we nu op lopen.

Leuk is dan weer wel dat er op het wegdek ongeveer 20 centimeter aarde is gestort waardoor er een comfortabel breed pad is ontstaan.

Maar vaak liepen we verder van de weg af en was het het rustig en hoorden we spechten, koekkoeks, eksters, die we hier trouwens voor het eerst zien, hoppen en duiven.

Dit zijn dan de stukken camino waar ik gelukkig van word.

Onderweg moesten we regelmatig over stukken modderig pad. Ook staken we riviertjes en stroompjes over. Wat een rijkdom dat water. Heel helder en in het voorbijlopen hoorden we kikkers kwaken en in het water springen. 

Het type landschap heet Dehesa. Het is een vorm van agroforrestry. Kurkeiken waar om de twaalf jaar de bast van wordt geoogst. Varkens die er in het najaar de gevallen eikels opeten waarna ze worden geslacht en van de poten dan Iberico ham gemaakt wordt. Ook grazen er vaak geiten, schapen of koeien die voor het vlees worden gehouden. Vechtstieren brengen hier het leuke deel van hun leven door. Verder zal ik het daarover maar niet hebben.

Om twaalf uur waren we al in het gemeentehuis voor de stempels en de sleutel van de herberg. Heel luxe is er daar ook een wasmachine en lounchebanken waar we nu heerlijk op hangen.

We deden de was samen met de Franse pelgrims die we na een week tot onze verbazing zagen aan komen wandelen. Ze bleken zelfs in hetzelfde hotel te heben overnacht als wij gisteren. Dat maakte het aantal pelgrims dus zes.

Eenmaal geïnstalleerd in de herberg gingen we op pad voor een menu del dia. Wel een km lopen maar het was het meer dan waard.

Voor het eerst was het in buffetvorm. 10 Euro voor een voor- hoofd- en nagerecht. Inclusief een drankje en brood. 

Ik koos twee voorgerechten: ratatouille en linzenschotel met worst. Heel smakelijk was het. Arroz con leche als toetje. Mijn dag kan niet stuk.

Met groeten Ton