Roetzwart

Het waren niet de acht voorspelde maar met vijf millimeter was ik ook al heel blij.

Omdat ik vaak een hapje uit de nacht heb hoorde ik dat het miezerde woensdag in de wee hours of the morning.

Eenmaal uit bed zat er 1 mm in de meter. Dat viel tegen.

Maar omdat het met de wind uit het noorden ook een stuk kouder was kon ik wel een van mijn favoriete tijdsbestedingen uitoefenen: de kachel stoken. De eerste keer dit seizoen.

Een mand met aanmaakhoutjes en grotere stukken hout had ik al klaar gezet.

Pompidom, paar blokjes onderin. Tralala wat dikkere takjes daar bovenop. Tadi- tada, een aanmaakblokje en nog wat dunne twijgjes. Lucifer er bij en gaan met die hap.

Ook al leek er in het begin niets aan de hand kwam er niet echt de trek in. Zeker toen ik wat later een groter blok in de haard stak waarbij de trek nog eens extra terugliep en het raampje binnen een minuut compleet roetzwart werd.

Zou de pijp verstopt zitten? Of is het nieuwe haardhout niet droog? Ik liep naar buiten en zag dat er dikke zwarte rook uit de schoorsteen kwam.

Ik liet het maar uitbranden.

Nadat de kachel voldoende was afgekoeld, maakte ik de boel schoon en startte opnieuw op met een paar stukken overgebleven hout van vorig jaar. Goed droog dus. 

Niets aan de hand zelfs niet nadat ik er een stuk hout van de laatste levering instopte.

Goed: het zou dus kunnen dat niet al het nieuwe hout goed droog is, maar daar gaan we in de komende dagen achter komen.

Terwijl ik gedoe had met de kachel regende er nog eens vier mm in de regenmeter. 

Nu is vijf mm in totaal al best lekker, maar daarnaast stroomde er via de waterwerken gedurende een paar uur nog eens lekker veel extra water van de weg de tuin in.

Donderdagmiddag hadden we een extra repetitie met de bassen en de tenoren van het koor. In een dorps woning in Cómpeta.

Leuk huis met vijf verdiepingen. Twee verdiepingen tegen de berg aan gebouwd en nog eens drie verdiepingen op de berg. Ik vind dat soort huizen met veel hoekjes, trappetjes, incourante kamertjes, nisjes en smalle gangetjes heel gezellig. Misschien niet zo handig in het gebruik. Daar kwam ik achter  toen ik de elektrische piano naar het dakterras moest zien te krijgen.

Een leuke repetitie en met een tenor die jarig was kwam er ook nog appeltaart op tafel. Wat wil je nog meer als mens?

Nou, aanschuiven aan een diner bij een vriend. Daar zaten we wat later gezellig een paar uur te kouten en te eten.

Gisteren en vandaag deden we weinig anders dan op beschutte plekjes te zitten. Het is lekker zonnig maar wel met een koude harde wind.

Dus brandde de haard. 

Zonder gedoe.

Ook met met het nieuwe hout.

Met groeten Ton