Ontmoetingen

Van Aalst (Lienden) naar Nijmegen. 35 Kilometer.

Toch maar een foto van onze overnachtingsplek.

Hoe rustig kan je staan en slapen op een camping?

Heel rustig. Wel met het geplons van karpers, gekras van een uil, en het gesnater van eenden en meerkoeten en in de verte het gerommel van de betuwelijn. Met de opkomende zon kwam daar ook nog het gekrijs van roofvogels bij. Dat geluid wordt gebruikt om vogels uit de kersenboomgaard te verjagen. 

Toch waren we goed uitgerust want ook al probeerden we het slapen gisteravond nog wat uit te stellen, sliepen we eigenlijk al om 21.00 uur.

Om zeven uur op pad.

Al bijna direct reden we op de Rijnbandijk. Idyllisch en zo heerlijk rustig. Ik weet het: rechtsonder is mijn duim te zien. 

Langs de Waal zagen we dit bord. Beslist geen nieuw bord en ik weet zeker dat we het al wandelend naar Rome ook hebben zien staan. Nu zag ik iets nieuws: er staat ook Zülpich op. Dat is een plaats waar enkele dames van het museum een half uur bezig waren om ons een overnachtingsplek te bezorgen. Dat lukte en konden toen twee nachten in Euskirchen blijven in de net geopende pelgrimsherberg.

We hebben de fiets afstanden nog niet eigen gemaakt. Ik wil na tien kilometer steeds pauze nemen maar dan hebben we net een krap halfuurtje gefietst. Na tien kilometer wandelen gingen we dan lekker ergens zitten. Toen we net de Waaldijk opgingen overviel me de gedachte dat we de blik maar even op ‘oneindig’ moesten zetten om vervolgens te realiseren dat we met een minuut of twintig wel aan het einde zouden zijn.

Dat werd trouwens nog eerder want de dijken worden op sommige plaatsen versterkt en we moesten er voor Oosterhout af. Daarmee reden we dan wel weer een stuk van de route die we morgen niet hoeven te lopen.

Eigenlijk een beetje triest om overal nog slingers te zien hangen voor het feest dat niet doorgaat.

Wel hadden we nog een leuke ontmoeting met een echtpaar waar de man al 35 vierdaagse in the pocket had en de vrouw voor het eerst zou gaan lopen.

We kwamen de stad in via de spoorbrug van waaraf ik de volgende foto’s maakte.

Zo tegen 10 uur bij ons logeeradres waar de hospita niet thuis was. De buurvrouw wel. Zij stond haar tuin te besproeien en bood ons aan om onze tassen bij haar neer te zetten. Hoe leuk is dat.

Maar omdat we de stad zouden ingaan om onze inschrijving te voltooien wilden we wel graag onze fietsbroeken uitdoen. Kom dan maar in de garage want dat willen jullie vast niet op de oprit doen.

Al omkledend werd er gevraagd of we wellicht niet eerst een kopje koffie wilden.

Nou uh, graag.

Dus zaten we binnen vijf minuten aan een heerlijke cappuccino en thee. Met dat kwam ook onze hospita aan die natuurlijk ook gezellig mocht aanschuiven.

Hoe leuk kan het worden?

Vervolgens snel de stad in voor onze polsbandjes en later voor een gebakje bij Bakkerij Strik. Daar ontmoetten we ook Lilianne waar we in Swalmen gaan overnachten. De wereld is klein.

Nu zitten we in ons appartement voor vier nachten. 

Agnes had zelfs nog een ventilator geregeld. Ach, het wordt gewoon te warm anders, zei ze.

Wij gaan heerlijk slapen vannacht.

Hét gesprek is natuurlijk dat dag één is afgelast. Veel voorstanders maar ook wel mensen die het onzin vinden. Ik zelf kan heel goed leven met een vierdaagsekruisje dat in drie dagen is verdiend. 

Het blijft een prestatie.

Met groeten Ton