Het kan erger

Yep, het is warm. 38 graden. Warmer dan rond Los Zuecos.

Anyway, het is goed toeven in het paradijs van Agnes.

Nadat het gisteravond wat afkoelde werden we uitgenodigd om gezamenlijk nog een kopje koffie te drinken. 

Heerlijk in de koelte van de tuin onder de kroon van de moeraseik die al een paar jaar wat dorstig is gezien de kleine bladeren.

Na koffie, bonbons en koek, tijd voor wat sterkers.

Uh ook deze keer drinkt deze pelgrim geen spiritualiën. Dus water maar de gesprekken zorgden voor een opperbeste stemming. Het werd laat en dat mocht ook want we hoefden er niet vroeg uit.

Kom, dacht ik, laat ik eens een foto maken van het gezelschap maar slechts de kan en de kaars lieten zich vastleggen.

We sliepen als rozen. Alle ramen konden tegen elkaar opengezet worden en de laatste restjes warmte werden er door de ventilator uitgeblazen.

Vanmorgen was het aangenaam.

Tussen ontbijt, koffie, lunch en het ophangen van een wasje dat binnen tien minuten droog was, was dit voor het grootse deel mijn uitzicht. Het klinkt altijd wat banaal maar vakantie begint voor mij als ik op mijn rug lig en dat deed ik op deze extra rustdag: lezend in het boek dat ik naar aanleiding van de gesprekken van gisteravond kreeg aangereikt.

En daar word ik wel blij van. 

Tijdens de eerste tocht naar Santiago de Compostela was mijn meest indrukwekkende ervaring dat de mens gewoon goed is. En natuurlijk zijn er ook mensen die geen goede dingen doen maar dat wil niet zeggen dat ze niet goed zíjn. Ongeveer net als dat ik zeg dat de oorspronkelijke liefde die er was tussen twee mensen niet weggaat. Die liefde wordt soms niet meer ervaren omdat die ondergesneeuwd kan raken door de waan van de dag. 

Ik denk dat die liefde altijd blijft bestaan net als dat de mens goed is. 

Nadat het wat later in de middag wel errug heet werd hingen we wat op de bank.

Nu naar buiten voor een couscoussalade.


Met groeten Ton