Al een paar dagen van te voren was ik er mee bezig. De éénmiljoenste hit op het blog. Dus checkte ik zaterdag avond ongeveer elke paar minuten hoe de teller opliep. Want ik wilde per se een screenshot met 1000000 maken. Nou ja, het gaat over niks maar toch jammer dat ie ineens op 1000010 stond.
Je hebt trouwens niet zomaar een miljoen hits, ik deed er meer dan 11 jaar over. Die tien gingen wel heel snel.
Zondag na de hortus werkzaamheden direct met de trein naar Alkmaar. Daar hadden we een etentje met zus en vrienden. Elk kroonjaar wordt gevierd met restaurant bezoek. Dit jaar voor de vriendin die zestig werd. Eigenlijk was dat vorig jaar maar vanwege corona zijn we een jaar achter komen te lopen met als gevolg dat dit jaar de vriend 65 gaat worden en we twee etentjes gaan hebben.
Niet alleen heerlijk om elkaar weer te zien maar ook meer dan heerlijk gegeten bij Super Thai aan de Gedempte Nieuwesloot.
Ook daar was personeelsgebrek. De kok kookte niet alleen maar sprong ook bij in de bediening en aan het einde, wij waren de laatste gasten, bracht hij zelfs nog een bestelling weg.
Maandagochtend vroeg op pad. Nu naar Velsen om de fietsen op te halen bij vrienden. Wij mogen hun stalen rossen lenen om naar Rome te gaan.
Nu zitten de vrienden in Italië maar hun dochters verwelkomden ons met koffie. Na uitleg, sleutel overdracht en tips stapten we op om naar Alkmaar te fietsen. Daar lunchten we bij een vriendin en terwijl het al begon te spetteren vervolgden we onze tocht richting Den Helder.
Inmiddels waren de zitbotten er al zat van maar dan is onze woonplek toch echt nog 40 verwijderd.
Het lijf zelf had er qua conditie geen probleem mee. Wel haalde het regengebied ons langzaam in en begon het natter en natter te worden.
Zodoende besloten we om in Schagen maar op de trein te stappen. En dan is het echt zo dat ‘het lekkerste van fietsen in de trein zitten is’. Warm, droog en snel en daarnaast ook nog een leuk gesprek.
Met groeten Ton
Ziet er prima uit, die fietsen. En inderdaad, de trein is fijn als fietsen niet meer vanzelf gaat. Dat is ook onderweg naar Rome zo hoor, de trein is nooit ver weg. Tijdens onze fietsreis naar Rome in 2015 hebben we de Splugenpass en de Povlakte met de trein gedaan. We hadden wat pech gehad onderweg en vanwege de terugreis met het vliegtuig waren we wel aan een tijd gebonden. Vandaar wat smokkelen met de trein. Zowel in Zwitserland als Italie geen enkel probleem.
BeantwoordenVerwijderenWanneer vertrekken jullie ?
Mooie ronde stand op de kilometerteller in de auto wil ik ook altijd zien, maar je kan al rijdend niet continue kijken, dus mis ik het weleens. Ik snap het dus heel goed! Ik ben nog geen jaar bezig en heb al best hoge aantallen bezoekers, ben benieuwd wanneer ik diezelfde mijlpaal haal, na hoeveel jaar/blogs. Het is geen wedstrijd, weet ik wel, maar vind het wel heel leuk als ik veel lezers (én reacties) heb.
BeantwoordenVerwijderenIk ben gisteren in een paar minuten tot op mijn ondergoed natgeregend op de fiets op weg naar huis. Ik had even op buienradar kunnen kijken en kunnen wachten, maar was eigenwijs en dacht dat ik het wel zou halen. NOT!! Thuisgekomen alles afgepeld en uitgewrongen, sportkleding aan en met een zonnetje (!) naar de sportschool gefietst. Dat is dan wel lekker van de zomer, als de regen voorbij is wordt het weer mooi!
Hoi Marjorie, Oei, maar ik weet niet of we tijdens de trip naar Rome ook zo coulant zijn met onszelf. Nu was het heerlijk. De fietsen zijn inderdaad stoer en comfortabel. We vertrekken vrijdag 15 juli. Met groetenTon
BeantwoordenVerwijderenHoi Mevrouw Niekje, Het is geen wedstrijd maar wel ego strelend om veel bezoekers te hebben. Als halve Spanjaarden vonden wij het toch wel wat frisjes zo half verregend zonder zonnetje. Maar we hebben het overleefd. Met groetenTon
BeantwoordenVerwijderenGefeliciteerd Ton
BeantwoordenVerwijderenDank Jan.
BeantwoordenVerwijderenGa weer proberen te reageren! Fijn idee dat jullie weer om de hoek zijn !!
BeantwoordenVerwijderen