zaterdag 19 februari 2022

Getransformeerd tot platsnuitje

De droogte heeft op alles invloed.

Mijn mooie cipres. Ruim zeven meter hoog heeft het zwaar. 



Ook al zie je er zo niets aan.

Een paar dagen geleden vulde ik een gieter met water uit de kraan die links van de boom zichtbaar is. Toen ik wegliep merkte ik dat mijn schoenen aan de tegels plakten. Das raar. Er was inderdaad iets plakkerigs te zien waarvan ik dacht dat het hars was. De volgende dag lag op een tegel of vier van dat plakspul. 
Nu ben ik meestal goed in negeren van dingen die me niet welgevallig zijn maar nu dacht ik gisteren: kom, kijk nou eens goed naar die boom. Ik duwde wat takken uiteen en zag dat er plakkerig sap langs de stam liep. Oei, dat is niet goed. Ik proefde er aan en het was zoet. Ach en toen zag ik ook de wespen. Trouwens zag ik die wespen al niet vorige week?
Vervolgens liep ik naar het boventerras toe en bekeek vandaar af of er wat aan de stam te zien was. Dat kon ik niet zien maar wel zag ik druppels aan de dunste tak-eindjes hangen met daaraan zoet slurpende wespen.



Vanmorgen spoot ik de boom schoon want op internet las ik het zou kunnen komen van een of ander snuitkever. Als bomen stres hebben, zoals nu met de droogte, kunnen ze zich minder goed bewapenen tegen vraat. Dus dacht ik dat ik de boosdoeners wel van de boom te kunnen spuiten. 

Ik zag inderdaad een paar bruinige kevers met een lang snuitje op de grond liggen maar toen ik bedacht om er een foto van te nemen had ik ze al met mijn schoen getransformeerd tot platsnuitjes en zodoende waren ze ook niet meer te identificeren via de app.

De wespen waren trouwens met een uur al weer terug. Zie de zwarte stippen naast de boom.


Het was al weer een tijdje geleden maar ik vond vanmiddag weer eens een echte plantschat.


Tja, hoe blij kan je zijn met een afgezaagde aloë met zwaar gehavende bladen?
Nou , heel blij.

Want zo zag ik ze vorige week in Velez Malaga aan de boulevard in bloei staan. 


Natuurlijk heeft mijn stomp wel een jaar of twee liefde en aandacht nodig om er zo mooi uit te gaan zien. Maar dat doet mijn bloedend plantenhart met liefde.




Het lijkt erop dat het universum ook met wat liefde, in de vorm van regen, aankomt. Het spettert en….het terras is helemaal nat. Ik moest me haasten maar de waterwerken heb nog ff snel geïnstalleerd.


Met groeten Ton

Geen opmerkingen:

Een reactie posten