Maar dit is leuker

Eigenlijk vond ik het best goed gaan, die week dat ik alleen op de berg zat.

Natuurlijk bellen Rick en ik wel een keer of drie per dag dus blijven we op de hoogte van elkaars wel en wee. Het lijkt er bijna op dat we nu meer met elkaar praten dan als we op elkaars lip zitten, zei Rick. Maar dat is natuurlijk niet zo, we persen het in drie gesprekken.

Toch was het een welkome afwisseling dat de vrienden afgelopen maandag aankwamen want alleen is toch echt alleen. Zelfs al is er een leuk hondje in de buurt.

Na een twee weekse rondreis door Andalusië: Sevilla, Cordoba, Costa de la Luz, Ronda en Fuengirola, is het nu tijd voor wat rust in De Klompen. 

Ik kreeg een kadoo. Leo is minstens net zo nieuwsgierig als ik.

Een mooie pot uit Cordoba voor onder het nieuwe afdak.

Daar heb ik wat aan.

Net als de tappas die dezelfde avond nog voor me op tafel werden gezet.

Helemaal lekker.

Met de gasten in huis lijkt het druk maar naar het hondje heb ik geen omkijken.

Met het weer treffen ze het. Het is heerlijk zonnig en nagenoeg windstil. En ook al komen ze ‘voor de rust’ wordt er veel gebruik gemaakt van de gehuurde fietsen.

Nee, fietsen heeft voor mij met deze bergen beslist geen aantrekkingskracht

maar toen deze foto’s me werden toe ge-appt kreeg ik toch wel bedenkingen. ‘We zitten aan de taart in het lekkerste taart restaurant’.

Gelukkig blijven ze nog een week en komt Rick zondag weer thuis. Voldoende tijd dus voor een wandeling naar hetzelfde restaurant.

Met groeten Ton