Het liep goed af

Het leven kabbelt hier rustig door.

We hadden zaterdag een prachtige zonsondergang.

En gistermiddag zagen we na onze thuiskomst van de koorrepetitie een grote grijze wolk. Dan is het altijd: Oei, wat is er aan de hand?

Brand in een verder gelegen dal. Het was snel onder controle dankzij adequaat optreden van de brandweer. We konden dus rustig slapen.

Eindelijk zijn de aanpassingen in de tuin klaar.

Het was nog een heel gedoe om een paar passende stenen te vinden voor de afstap. Maar ook om de energie bij elkaar te rapen om met de heersende temperaturen de helling af te gaan en de stenen diezelfde helling weer op te zeulen. Die stenen moeten namenlijk groot zijn zodat ze stabiel liggen, een platte bovenkant hebben en mooi aansluiten met de naast gelegen stenen. En om het af te maken: bij voorkeur met een beetje een kromming omdat ze in een gebogen lijn komen te liggen.

En ja. 

Gelukt.

Van deze aansluitingen word ik gelukkig.

Natuurlijk is een klus nooit klaar met één aanpassing.

Een voor foto.

Een na foto. 

Weer een stukje grind oppervlak teruggepakt. De palm staat in een cirkel die nu in verbinding staat met de borderstenenrand. Op maaiveld hoogte ben ik tevreden met het resultaat maar vanaf een wat hogere positie zie ik toch dat er aan de kromming van de steenrand links van de palm nog wel wat te verbeteren valt.

Ik blijf die randen maar veranderen. Voortschrijdend artistiek inzicht noem ik het nu maar. Eerder wilde ik perse voorkomen dat het grind in de border kon komen maar inmiddels wil ik het wat natuurlijker hebben. Daarom maak ik de borderranden op sommige stukken half open. 

Hier heb ik wat anders geprobeerd.

De rand met stenen loopt halverwege de border in en tussen deze rand en de rand om de palm ontstaat nu een overgang tussen grind en border. Die overgang, die nu nog netjes is zal wegvallen als er beplanting geplaatst is. 

Omdat ik van mening ben dat sommige dingen herhaald dienen te worden maakte ik dat deze rand in de border liep en ook hier geen functie heeft om grind van border te scheiden.

Overall ben ik tevreden.

Maar het wordt pas echt leuk als er geplant kan worden.

Ook hier een probeersel: een bloeiende klimplant in een cypres laten klimmen. 

De klimmer kregen we van de vriendin die van de winter in onze noordelijke residentie verbleef en de potten op het balkon vulde vlak voor onze komst.

Nu dus in de Spaanse hersftzon. 

En de cyclaampjes die ik tijdens onze pelgrimstocht meenam uit Italië staan weer in bloei. 

Met groeten Ton

Wespen

Hier herfst het ook wat. Toch blijft het warm en is het de laatste dagen zelfs benauwd. Dat heeft te maken met het lagedrukgebied dat hier ronddraait alleen gaat de regen steeds voorbij en blijven ons slechts de wolken.

Anyway. We eten, áls we thuis eten want dat deden we regelmatig niet, lekker buiten en wat heb je dan in September? Last van wespen. Zelfs als er geen zoetigheid op tafel staat. Nu denk ik ook dat dit geen gewone wespen zijn maar solitair levende want ze zijn wat kleiner en eten vlees. 

We zagen dat er eentje wegvloog met een stukje kraakbeen. Het was zo groot dat hij of zij moeizaam omhoog kwam.

Vanmiddag kwamen er dikke donkere wolken opzetten. Zou het dan toch? Maar nee tot nu toch nog helemaal niks ook al liggen de waterwerken er helemaal klaar voor.

Voor deze foto van de donkere wolken ging ik naar het terras boven de keuken en keek ik tegen de kruinen van de Pijnbomen aan.

Deze foto is gemaakt in 2013. Hier zijn dezelfde pijnbomen te zien. De middelste zaagde ik trouwens een aantal jaren geleden om.

Best een verschil dus in 8 jaar.

De werkzaamheden in de tuin liggen even stil.

Ik heb een paar grote stenen nodig met een mooie gladde bovenkant en die heb ik niet. Dat wordt zoeken op de helling maar niet morgen want ook dan eten we buitenshuis.

Met groeten Ton

Stairway tot heaven

Vorige week dinsdag was er een uitje gepland voor een tuin bezichtiging in Benamargosa, maar dat werd afgezegd vanwege de verwachte regen. En het regende ook. Goed, het uitje was vandaag en ……het regende.

Niet veel maar toch: regen. Zou het universum me wat willen zeggen?

Toch ging ik gewoon om 9.15 op pad.

Onderweg maakte ik een stop om deze prachtig bloeiende boom te fotograferen. Er staan er wel meerdere in dorp en stad maar deze bloeide wel heel uitbundig.

Om 10.30 op de verzamelplek aangekomen en van daaruit was het nog een kilometer of vijf verder het binnenland in via een weggetje waar je normaal gesproken gewoon zou verdwalen.

Natuurlijk eerst thee voordat we de tuin zouden bezichtigen. Het is tenslotte hoofdzakelijk een engelse gardenclub. 

Tja, wat zal ik nu van die tuin zeggen? Not my cup of thee. 

Ik houd van tuinieren en planten en dan mag er best ook wat aandacht zijn voor kunst of grappige dingetjes, veel gebruik van felle kleuren of stijlfiguren  die vaak terugkomen zoals stapelmuren. 

Maar hier ging het bijna alleen om bijkomende zaken. Wel heel leuk gedaan trouwens maar de rondleiding ging aan de hand van 20 vragen. Die vragen hadden allemaal betrekking op een beeldengroep en vandaar uit zou de titel van een poplied te af te leiden zijn.

Nou, dan ben ik al meteen weg want ik ben van de klassieke muziek en heb niks met David Bowie, Rolling Stones, Jefferson Airplane etc.

Goed ik herkende één songtitel aan de hand van een beeld van Venus en dat alleen omdat “Venus in Bleu Jeans” in mijn gedachten schoot. Het bleek trouwens dat die door ieder van de vijf groepen werd geraden.

Overzicht van de tuin met de Stairway to Heaven.

Het rondje op de achtergrond was Gnome Henge. Bij alle pilaren stond een beeldje van een gnoom.

Na een uurtje waren we rond en dat was precies op tijd omdat het behoorlijk ging regenen. Het dorpje boven op de berg is Comares

Vervolgens werden we getrakteerd op een heerlijke lunch. 

De eigenaar van de tuin is een bijzonder hartelijke en inspirerende man. Hij woont alleen in best een afgelegen huis en hij gebruikt zijn tuin als middel om niet te vereenzamen en ontvangt elke week wel een groep.

Ik heb dus een leuke ochtend gehad en toch… bij thuiskomst bedacht ik me dat ik de tuin en zijn eigenaar geen recht heb gedaan. Ik zou mezelf best wat meer hebben kunnen openstellen om te genieten van wat de eigenaar van zijn tuin heeft gemaakt en op zijn minst wel een of twee foto’s hebben kunnen maken van de taferelen/beeldengroepen. Ze waren goed uitgewerkt met soms ook van bijzondere materialen. 

Eenmaal thuis de laatste stronk uitgegraven en vanavond kijken via de BBC naar de RHS Chelsea flowershow.

Met groeten Ton

Oude routine

Uilen hoorden we gisteravond en vanmorgen met ons kopje thee onder de acacia viel het ons op dat er best weer veel klein vogelspul in de tuin zat. Ook hoorden we bijeneters en een leeuwerik op de schoorsteen van de buren en we zagen zwaluwen en een kiekendief. Tenminste dat van die kiekendief denk ik.

We staarden wat uit over het dal en genoten van de zondagsrust. Leo lag lekker te knabbelen aan zijn bot.

Zwoef. Vliegt er vanuit het niets een buizerd in de boom. Waarschijnlijk schrok het beest van onze aanwezigheid want liet zich direct weer uit de boom vallen en zeilde het dal in. Waar wij eigenlijk perplex zaten ging Leo te keer. Haren overeind, blaffen en rennen achter de vogel aan. Maar ja die vloog toen al weer hoog in het azuur.

Leo begreep er niks van en bleef wel een half uur lang op de rand staan.

Ik kan wel zeggen dat zo’n beest heel groot is als die zo onverwachts komt aanvliegen. Ik weet dat er ‘s avonds wel vaker een grote vogel in de boom zit maar ga daar dan niet naar toe om hem niet te storen. Ik denk nu dat het wellicht dezelfde vogel zou kunnen zijn.

Voor de rest maakte ik me vandaag weer eens nuttig met een wat zwaardere klus in de tuin. Ik zaagde drie oleanders tot op de grond af en spitte de drie stronken uit de aarde. Morgen verder want de stenenrand en het grind moeten nu natuurlijk weer aangepast worden.

Maar daarover later meer.

Ook werd het weer eens tijd voor een zondags rondje vuilcontainers

Vanuit De Klompen kom ik eerst bij plaats nummer 1. Dit is bijna op de grens tussen Competa en Torrox maar is Torrox.

Torrox heeft de afgelopen maanden de plaatsen van een betonnen vloer en muren voorzien. Waarschijnlijk in de hoop dat de mensen er niet zo’n bende van maken. Maar ook al staat er dat je geen rommel naast de containers mag gooien ligt er toch een koelkast naast.

Ik haalde hier vijf kleine bloempotjes uit.

Dit is basura plek nummer twee. Hier ziet het er vandaag keurig uit maar meestal ligt er een berg grof vuil waar ik vaak wat van kan gebruiken vooral zakken met groenafval om compost te maken.

Dit is plaats nummer drie en ligt vlakbij het stadje Torrox. Hier staan containers voor huisvuil, glas, papier, plastic en kleding.

Aan de andere kant van de weg staan grote containers voor grof afval. Zeker op zondag wanneer de containers niet worden geleegd is het er een bende.

Hier nam ik een balk en twee planken mee.

Ik ben dus weer helemaal tevreden.

Met groeten Ton

Zuur

Het klonk wat zuur gisteren maar ik heb soms zin om net zo ongenuanceerd en onnadenkend van alles uit te kramen als tegenwoordig het nieuwe normaal lijkt. 

Het was trouwens niet mijn bedoeling om MR te vergelijken met de Urker Nazi boys maar meer dat die jongens het morele woordgebruik van de minister president overnemen. 

Maar vandaag nog meer zuur. Gelukkig het zuur van zuurkool.

Kom dacht ik nog in Den Helder, laat ik eens kijken of ik zelf zuurkool kan maken. En natuurlijk kan ik dat maar ik was te laat want voordat het fermenteren klaar is gaan er drie weken overheen en die tijd had ik toen al niet meer. Dus wachten tot in Spanje.

O ja, maar nu staat die mooie geschikte glazen pot natuurlijk nog in de noordelijke residentie en heb ik een probleem want in alle recepten staat dat je een geglazuurde pot of glas moet gebruiken. Tja, denk ik dan nu: Hoe doen ze dat bij Kramer’s zuurkoolfabriek? Zouden ze daar ook geglazuurde potten gebruiken of roestvrijstalen tanks? Ik denk de laatsten.

Goed. Nu heb ik hier twee echte oude Keulse potten. Helemaal gaaf dus perfect te gebruiken. Maarrrrrrrrr…….. Ik kocht die ooit, 45 jaar geleden, voor twee gulden vijftig van het Provinciaal ziekenhuis Santpoort. Daar is niks mis mee maar waarom kon ik die toen kopen?

Het provinciaal ziekenhuis Santpoort was en is geloof ik nog steeds een ziekenhuis voor mensen met geestelijke gezondheidsproblemen. Als er vroeger patiënten kwamen te overlijden werd daar ook wel autopsie op verricht en daarbij werd dan onderzoek gedaan aan de hersenen. Maar in de jaren 70 van de vorige eeuw is men daar mee gestopt en werden alle weefselmonsters weggedaan. Daarbij kwamen dus veel glazen potten, flessen en weet ik wat allemaal vrij. Die spullen werden verkocht en ik kocht twee Keulse potten. De plaketiketten zaten er nog op: Hersenen 1050 gram en Hersenen 1035 gram. 

Ga ik deze potten dan gebruiken om zuurkool in te leggen? Nee. Iets houdt me tegen.

Dus dan maar in wat anders.

Witte kool fijn snijden. Zout, peperkorrels, karwijzaad en laurier toevoegen. Vervolgens een tijdje ferm met de aardappelstamper op de kool rammen zodat het kneust en het vocht vrijkomt dat zich dan kan mengen met het zout.

Ik deed de lamgeslagen kool in een roestvrijstalen pan legde daarop een deksel 

met daar weer op een schaaltje zodat de kool onder het vocht bleef staan.

Daarna afsluiten met de bijpassende deksel en drie weken wachten. Dat laatste is dan altijd lastig voor me.

Met groeten Ton

Goed voorbeeld doet goe….ja ja ja.

Vlak voordat we in juni naar Nederland afreisden vond ik nog een paar zeer verwaarloosde orchideeën.

Nu had ik geen speciale potgrond voor orchideeën en ik moet eerlijk zeggen dat ik dat ook eigenlijk onzin vind al die aparte potgronden.

Dus zocht ik op het www naar info: onder andere boomschors was er nodig. Dat haalde ik van een paar afgezaagde takken van de pijnbomen af. Mengde dat met wat compost en zette de planten in dit mengsel. De pot ging in een van de waterbakken die ik altijd maak om potplanten onze drie maanden afwezigheid te laten overleven.

Meestal lukt dat maar soms is het kantje boord.

Zoals met de orchideeën. Slechts één ziet er redelijk uit, de andere twee zijn op sterven na dood. Maar die krijgen gewoon nog een extra kans want ik vind dat alle organismen dat verdienen. Zelfs de heer Mark R ook al kan ik de aanblik van die man inmiddels gewoon niet meer verdragen. Vind je het gek dat de jongens in Urk na hun misdragen met de Nazi outfits en dan gewoon zeggen: "Het was absoluut niet de bedoeling of intentie om herinneringen wat betreft de Tweede Wereldoorlog op te wekken." ( citaat uit het NOS.nl)

Daarmee doen ze precies hetzelfde als de minister-president. Jezelf overal uit l u llen heet dat. Liegen mag je het ook noemen. Goed voorbeeld doet goed volgen.

Misschien een tip voor de voornoemde mannen: ga eens een paar maanden in een composthoop zitten en verpop je dan dan tot een redelijk weldenkend mens. 

Anyway. De orchideeën krijgen gewoon een nieuwe kans.

Ik schudde voorzichtig de aarde en de planten uit de pot. Tja, vanwege de grote stukken schors was het bovenste deel van de pot veel te droog. Het onderste deel daarentegen was behoorlijk nat en de schors was er zelfs al gaan composteren.

Als ik nu de aarde goed meng ontstaat er een iets dichter mengsel waarin vocht beter blijft hangen, bedacht ik me.

Dus ging ik lekker met mijn vingers door de aarde. Gatver, zie ik ineens een dikke larf. Eerst ff realiseren. Ach gewoon een larve. Voorzichtig oppakken en wegleggen. Verder gaan met mengen waarbij ik, weliswaar op mijn hoede, nog 11 van deze dikke jongens of meisjes tegenkwam. 

Maar wat doe je dan met zo’n dozijn? Het zouden pest dieren kunnen zijn, maar ook een of ander met uitsterven bedreigde vlinder zijn. 

De app ObsIdentify gaf aan dat het larven van de neushoornkever zouden kunnen zijn. (Oryctes nasicornis)  De larven ontwikkelen zich in composthopen waar de rottende of verterende materialen de temperaturen wat verhogen wat dan zorgt voor een goede ontwikkeling.

De larven zette ik vervolgens in de compostton waar het keuken afval ingaat. Daar kropen ze met verbazingwekkende snelheid het hoopje vochtige afval in.

De orchideeën krijgen vanaf vandaag extra aandacht en…..regenwater.

Met groeten Ton

Net gemist

Nee regen kregen we niet maar wel een spectaculair zicht op de ontwikkeling van een onweerswolk.

Het voordeel van op een berg wonen.

Deze foto is van half acht. Natuurlijk begon het opbouwen van het complex al in de middag maar ach, dat zien we wel vaker. Toen duidelijk begon te worden dat dit wel eens tot een fikse bui zou kunnen leiden was de wolk al te groot voor een gewone foto en moest ik heil zoeken in de panoramamodus.

Na een kwartier zag ik de eerste regensluiers. Te ver weg voor ons, dacht ik.

Maar het kwam toch steeds dichterbij en het werd ook steeds donkerder. Ook begon het te onweren. Wel zag ik dat de regen in twee zones uiteenviel. Een in de richting van de kust en een in de richting van Cómpeta. Op die laatste had ik mijn hoop gezet.

Op het moment van deze foto kreeg ik een Appie van Jan die een dal verder woont. Het regent hier!

Ik zal je een foto sturen van de bui die boven jullie hangt appte ik terug.

Een paar minuten later is de bui al aan de kust gekomen en nog wat later is het klaar.

Het deel dat onze richting uitkwam zag er zeer indrukwekkend uit en ik denk dat er wat verder weg ook best wel veel regen is gevallen maar hier bleef het beperkt tot een paar spetters. Net voldoende om de auto die ik gistermorgen had verlost van het vuil dat de regen (6mm) een dag eerder meenam weer een gespikkeld uiterlijk te geven. 

In ieder geval is de zomer droogte doorbroken en dat is heel wat waard.

Met groeten Ton

It’s beginning……

to look a lot like christmas.

Een beetje vroeg maar toch: alle pijlen wijzen in die richting.

Ten eerst bestelden we voor afgelopen zaterdag twee kuub haardhout. Bij een andere leverancier dan vorig jaar omdat we diens stukken hout wat té groot vonden. Hartje winter was dat geen bezwaar, maar wat eerder of later werd het met die grote brokken gewoonweg te heet in huis.

Het is wel altijd zo dat we een leverancier, zeker de eerste keer, ophalen bij een restaurant aan de doorgaande weg. En hoe laat sta je daar dan? Spreek je om tien uur af en sta je daar dan ook of reken je er een Spaans kwartiertje bij? 

Dat Spaanse kwartiertje is natuurlijk ook maar een generalisatie. Weliswaar een oordeel dat gegrond kan zijn in het ervaringen uit het verleden. Maar volgens Rick moest ik er voor gaan om er precies op tijd te zijn. Dat deed ik en op de minuut af kwam Jose Antonio aan rijden.

Aardige man en nee: geen tegenspraak, hij stapelde het hout zelf op. Ik mocht wel helpen.

Toen was het nog gewoon 32 graden.

Vanmorgen was het andere koek.

Wolken, wind, ietsje regen en tien graden lagere temperatuur. 

Daarom moest ik me vanmorgen haasten om het haardhout af te dekken, de regenmeter in de tuin te zetten en de waterslangen klaar te leggen.

Waarom haasten?

Vandaag was het de eerste officiële koordag van het nieuwe seizoen. Er waren flyers gemaakt en verspreid in het dorp, er stond een stukje in The Grapevine en er waren aankondigingen op social media. Tja na anderhalf jaar zonder echte repetities was er wel wat extra aandacht en ondersteuning nodig.

Wat kan en mag je daar van verwachten? Negen nieuwe leden kwamen het koor versterken. Vijf heren en vier dames. Helemaal goed. En wat het extra leuk maakt is dat een van die dames een Spaanse is. 

In aanloop naar het winterconcert stond er naast ‘gewone’ liederen ook een kerstlied op het repertoire.

It’s beginning ……

Met groeten Ton

Amandelen

Of ik iets over amandelbomen wilde vertellen.

In Andalusië staan in januari de eerste amandelbomen van nature al in bloei, maar in de binnenlanden is er dan nog best kans op vorst. Dus zijn de nieuwe cultivars zo gekweekt dat ze pas in februari bloeien.

De foto die ik maakte van mijn boom is van 10 februari. Wat mij altijd verbaasd is hoe snel na de bloei er al kleine amandelen te zien zijn en na een paar weken zijn ze al bijna volledig op grootte.

In september vindt de pluk plaats. De kleine boer legt rond de boom netten op de grond en slaat met een stok de vruchten uit de boom. De grote agrarische bedrijven hebben schudmachines. Op Youtube zijn daar leuke filmpjes over te zien. Zo deed ik het niet: ik plukte de amandelen met de hand van de takken.

Eergisteren plukte ik mijn boompje leeg en dat leverde ongeveer een halve 10 liter emmer op. Dan moet het echte werk nog beginnen. Want je hebt niet zomaar ff een eetbaar product. Voor het doppen zijn natuurlijk ook machines maar die heb ik niet en de amandelen handmatig openen is best een zen werkje. Zeker als het buiten warm is en ik dan heerlijk in de schaduw zit.

1 De meeste amandelen zitten nog in de schil. Zijn die lekker droog kan ik ze er makkelijk vanaf halen. Is die schil nog niet helemaal verdroogd zit ie nog stevig vast.

2 Goed: hier is de schil er makkelijk vanaf gekomen.

3 Schone amandel

4 Met een hamer heb ik de noot open getikt

5 Amandel met zaadhuid

6 Zaadhuid

7 He he, een blote amandel.

Voor mezelf laat ik de zaadhuidjes gewoon zitten. Goed voor de peristaltische beweging van de darmen.

Vanavond plukte ik de amandelen van een boom wat lager op de helling, hiervan zijn de noten langwerpig van vorm.

Er is een grote bosbrand in de buurt van Benhavis. Wonderlijk om dat te weten terwijl ons leven gewoon doorgaat. We merken er dan ook helemaal niets van. Tot we zo rond een uur of zes ineens een brandlucht roken en toen pas opmerkten dat de lucht blauwig van de rook zag. Ook is de bruine wolkenstreep boven zee te zien.

Foto van 19.30

Foto 20.18 Gelukkig is de wind inmiddels gaan liggen.

Met groeten Ton