Het liep goed af

Het leven kabbelt hier rustig door.

We hadden zaterdag een prachtige zonsondergang.

En gistermiddag zagen we na onze thuiskomst van de koorrepetitie een grote grijze wolk. Dan is het altijd: Oei, wat is er aan de hand?

Brand in een verder gelegen dal. Het was snel onder controle dankzij adequaat optreden van de brandweer. We konden dus rustig slapen.

Eindelijk zijn de aanpassingen in de tuin klaar.

Het was nog een heel gedoe om een paar passende stenen te vinden voor de afstap. Maar ook om de energie bij elkaar te rapen om met de heersende temperaturen de helling af te gaan en de stenen diezelfde helling weer op te zeulen. Die stenen moeten namenlijk groot zijn zodat ze stabiel liggen, een platte bovenkant hebben en mooi aansluiten met de naast gelegen stenen. En om het af te maken: bij voorkeur met een beetje een kromming omdat ze in een gebogen lijn komen te liggen.

En ja. 

Gelukt.

Van deze aansluitingen word ik gelukkig.

Natuurlijk is een klus nooit klaar met één aanpassing.

Een voor foto.

Een na foto. 

Weer een stukje grind oppervlak teruggepakt. De palm staat in een cirkel die nu in verbinding staat met de borderstenenrand. Op maaiveld hoogte ben ik tevreden met het resultaat maar vanaf een wat hogere positie zie ik toch dat er aan de kromming van de steenrand links van de palm nog wel wat te verbeteren valt.

Ik blijf die randen maar veranderen. Voortschrijdend artistiek inzicht noem ik het nu maar. Eerder wilde ik perse voorkomen dat het grind in de border kon komen maar inmiddels wil ik het wat natuurlijker hebben. Daarom maak ik de borderranden op sommige stukken half open. 

Hier heb ik wat anders geprobeerd.

De rand met stenen loopt halverwege de border in en tussen deze rand en de rand om de palm ontstaat nu een overgang tussen grind en border. Die overgang, die nu nog netjes is zal wegvallen als er beplanting geplaatst is. 

Omdat ik van mening ben dat sommige dingen herhaald dienen te worden maakte ik dat deze rand in de border liep en ook hier geen functie heeft om grind van border te scheiden.

Overall ben ik tevreden.

Maar het wordt pas echt leuk als er geplant kan worden.

Ook hier een probeersel: een bloeiende klimplant in een cypres laten klimmen. 

De klimmer kregen we van de vriendin die van de winter in onze noordelijke residentie verbleef en de potten op het balkon vulde vlak voor onze komst.

Nu dus in de Spaanse hersftzon. 

En de cyclaampjes die ik tijdens onze pelgrimstocht meenam uit Italië staan weer in bloei. 

Met groeten Ton