Schijnhuwelijk

Ben je na lange tijd weer eens in een ander land vallen er altijd dingen op.

Komen we gistermiddag aan bij ons huis. Ik zet de motor van de auto uit, we reiken beiden in het dashboard kastje naar onze maskers, zetten die op en stappen de auto uit. 

Jee, zeg ik tegen Rick, je kunt wel weer zien dat we in tegendraads Nederland zijn. Niemand draagt mondkapjes.

De buurvrouw stapt op dat moment net haar balkon op en begroet ons.

Goh, wat ons opvalt is dat niemand mondkapjes draagt, zeg ik.

Maar dat hoeft hier ook niet. Alleen in afgesloten ruimtes.

Vanmorgen gingen we met de auto naar Rataplan om een vierkant salontafeltje te kopen dat ik gistermiddag had zien staan.

Beiden vonden het weliswaar heerlijk, maar ook onwennig om geen mondmasker te hoeven dragen op straat.

We kochten het tafeltje. En dan is een auto wel weer heel makkelijk.

Net als met het kopen van planten voor het balkon. 

Zelf zou ik als zuinigerd kleine plantjes kopen, maar Rick wil graag substantiële exemplaren.

En die kocht ik. Twee grote Eleagnusstruiken met een mazzeltje: 50% korting. Ze creëren meteen een gevoel van privacy.

Normaal gesproken draag ik mijn trouwring aan mijn linkerhand maar al bijna drie jaar krijg ik die ring niet meer om mijn vinger. Dat heeft te maken met de knobbels die kunnen ontstaan die horen bij het Contractuur van Dupuytren. En er zit dus een dikke knobbel die niet meer weggaat.

Eigenlijk vind ik het niet leuk dat je geen trouwring meer draagt, zei Rick vorig jaar. Zou je die ring niet kunnen laten vergroten?

Dus ging ik informeren bij een plaatselijke juwelier.

Geen probleem met een week of twee is hij klaar.

Maar we gaan volgende week naar Spanje voor langere tijd.

Ik ga mijn best doen.

Het kwam er op neer dat wij in Spanje zaten en de vriendin die in ons appartement verbleef de ring kon ophalen.

Vanmorgen bij het opruimen van wat spullen zag Rick de ring liggen en kwam er mee de kamer in.

Zou je met me willen trouwen en hield de ring voor me.

Natuurlijk, antwoordde ik waarna hij de ring om mijn vinger schoof.

 

Wat eigenlijk al grapje begon werd eigenlijk gewoon een serieuze handeling.

Vanmiddag liepen we een klein rondje door de stad en konden de verleiding niet weerstaan om even op een terras te gaan zitten bij het nieuwe gebouw Halte Bellevue. Mooi gebouw met verschillende etablissementen. Leuke plek om te zitten.

Zo vieren we eigenlijk meteen onze trouwdag.

Met groeten Ton