Op de uitkijk

We zijn weer thuis.

En zoals dat altijd gaat.

Heb jij al aan Spanje gedacht?

Uh, nee. Eigenlijk niet.

En dat is maar goed ook. We zijn nu hier en that is it.

Kregen gisteren trouwens wel bericht uit Spanje dat er een flinke onweersbui was met behoorlijk wat neerslag.

Altijd fijn.

Na drie dagen is het wel duidelijk wie de buurt in de gaten houdt. 

Dus legden we zijn favoriete kussen er maar neer en verklaarden dit als zijn overdaghangplek.

Wij haalden de contacten met de buren aan en belden met familie en kennissen. Ik bracht een buitenbezoek aan het hospice om met de coördinatrice te overleggen. Dat zou natuurlijk gewoon via de telefoon kunnen maar dit was toch echt leuker.

De eerste dienst staat voor 28 juni in de agenda.

Vanmiddag maakten we een wandeling over het strand van Huisduinen.

Leo helemaal in zijn element. Keihard rennen en spelen met andere honden, maar ook paardenpoep, kwalletjes, stukjes zeewier en schuim dat in de branding werd gevormd, verorberen. Ik bleef nee roepen om het een beetje binnen de perken te houden.

Een deel van het strand was flink opgehoogd afgelopen winter.

In het duin zag ik deze bloemen.

Rond zessen begon het goed te betrekken en inmiddels onweert en regent het behoorlijk.

De buurvrouw uit Heiloo belde net en vertelde dat het daar nogal te keer ging. ‘Het regent een kwartier en de regenmeter loopt over’.

Wij zitten nu naast Leo om van het schouwspel te genieten.

Met groeten Ton