Zo dood als een pier

Zo lijkt het wel,  tenminste als je Leo er zo bij ziet liggen.

Nou ja, een adoptie put je dan ook wel uit.

Het was me dan ook wat. Wel tien minuten duurde het gisterochtend om de papieren te tekenen en de chip op een ander adres te zetten.

Maar vanmorgen voelde hij zich helemaal thuis en waar lig je dan lekkerder dan op de voet van een van de baasjes.

Tussendoor deed ik een klus.

De achterbank voor.

De achterbank na. 

Malle Pietje trok vorig jaar wat lakens uit een container. Altijd makkelijk als er geschilderd moet worden. Maar nu kwam dit laken beter van pas.

Een paar stroken dubbel aan elkaar gezet. Drie openingen gemaakt zodat het laken over de hoofdsteunen kan, die laatsten kunnen namelijk niet losgehaald worden. Een paar gaten om de sluitingen van de veiligheidsgordels doorheen te trekken en klaar is Kees.

Ben jij ook blij nu je niet meer in de achterbak hoeft? Inform your face want daar is het niet op te zien.

De baasjes zijn het wel en zeker ik nadat de vriendin, die in onze Helderse residentie verblijft, een foto stuurde van de blaadjes van vetplanten die ik uit de Hortus meenam.

Ze doen het. In ieder geval twee van de drie.

Met groeten Ton