zondag 11 oktober 2020

U kent mij inmiddels


Het begint hier ook te herfsten. De Chinesevernisboom kleurt geel. De temperatuur is gezakt naar 16 graden. Uh, nee niet overdag maar ‘s nachts. Overdag is het nog gauw een graad of 25. Wel was het de afgelopen dagen wat meer bewolkt. En dat kwam me wel goed uit want ik zit al drie dagen op de bank.

Bij de voorbereidingen voor het meest recente stapelproject raakte ik op 26 september mijn scheenbeen met de pikhouweel. Niet zo heel hard. Wel heel pijnlijk. Een paar vloeken, u kent mij reeds, en ik kon gewoon door. Er ontstond wel een bultje maar niks ergs. Tot we afgelopen dinsdag de lekkerste taart wandeling maakten en er in de namiddag een rood paarse streep op de enkel verscheen. Oei, na een dikke week dus toch een uitzakkende bloeding. Drie dagen een snufje, rustig op de bank hangen en de kleine Leo gezelschap houden.

Rick is trouwens het meest met de training van het ongeleide projectiel bezig. De zindelijkheidstraining gaat echt goed en er zijn geen ongelukjes meer geweest. Wel had Leo in de auto gekotst. Shit, en ze zeiden dat hij niet wagenziek was. Bij thuiskomst zocht Rick op het internet over misselijkheid bij hondjes. En al meteen kwam het antwoord. Wat blijkt: Rick had hem een ijsklontje gegeven dat overbleef nadat hij zijn cola had opgedronken. Leo smikkelde het heerlijk op en daar kunnen hondjes blijkbaar niet zo goed tegen. 


Dat hij misselijk was had in ieder geval niets te maken met onderstaande dode muis.


Die ontdekte ik gisterochtend en was al een aardig eind op weg gerecycled te worden.


Vanmorgen was ie echter geheel verdwenen en dat kan niet door de mieren gedaan zijn. Dus is er een ander dier geweest dat van halfverteerd voedsel houdt. Er is nog wat van het grijze vachtje op de grond achtergebleven.

Vandaag mocht ik van mezelf een licht klusje doen.
De Dasylirion staat na de bloei van vorig jaar een beetje rommelig in het blad. Dat heeft te maken met feit dat er drie nieuwe scheuten zijn ontstaan maar die zijn nauwelijks te onderscheiden in het blad geweld.


Wel is in het hart de plek te zien waar de bloeiwijze zat.



Na de knipbeurt zijn de afzonderlijke scheuten goed te onderscheiden. Ook goed te zien is dat twee van de scheuten een soort van draaiing hebben.
Ik hoop dat die mettertijd verdwijnt.  
Helemaal tevreden.


Met groeten Ton

2 opmerkingen:

  1. Gaat het weer een beetje? Ja, ik ken je, ik kon het hier horen...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Emie, Uh ja. Maar het is een wat langzaam herstellende plek. Doe nog steeds heel rustig. Ik probeer in het vervolg iets minder hoorbaar te zijn. Met groetenTon

    BeantwoordenVerwijderen