Maar we hebben wel gedubd. Niet gaan want we zijn niet verzekerd als we Corona zouden krijgen nu Spanje oranje is. Maar nu we beiden het virus hebben overleefd durfden we het toch aan.
Jaaaaahaaa, we weten dat je het een tweede keer kunt krijgen. En soms neem je een risico. Nu blijf ik erbij dat we in de Axarquia weinig risico lopen. Het is net als in Nederland. De besmettingen zijn hoofdzakelijk in verstedelijkte gebieden en wij zitten hier tussen de avocado’s, druiven (inmiddels geplukt) en olijven. En..... waakzaamheid blijft geboden dus niet tongzoenen met personen die niet tot je huishouden behoren.
Het was heerlijk reizen gisteren. Rustig, behalve in de trein waar ook nog eens lang niet iedereen met mondkapjes zat. Ik hoorde mezelf in stilte oordelen.
Op het vliegveld was het uitgestorven en ook het vliegtuig zat maar voor eenderde vol. De vlucht duurde daardoor ook wel wat lang want ik zat naast niemand.
Málaga was op onze vlucht na verder geheel verlaten. Ik moest denken aan de keer dat we tweede Kerstdag naar Spanje vlogen. Het voelde bevreemdend aan.
Gelukkig kwam het busje van het bedrijf waar we de Jimny parkeerde keurig op tijd aan. Suzie stond gewassen klaar in de garage en ik kon direct door naar Los Zuecos waar ik rond 23.00 uur aankwam.
Altijd als we in Spanje aankomen zeggen we als we in de auto op de snelweg rijden: wat ruikt het toch lekker naar Spanje. Nu..... niets. De neus is nog zo dood als een pier.
Vanmorgen was het bewolkt maar heerlijk van temperatuur. En ik blijf ze leuk vinden die Mamatus wolken. Er viel zelfs een spettertje regen uit.
De tuin zag er goed uit. Het watersysteem heeft zonder hapering gewerkt. Maar zonder water bloeien deze zee ajuinen ( Urginea maritima) ook. Heerlijk die aan het klimaat aangepaste bollen.
Toch probeer ik het nog maar weer eens. Ik droogde en bewaarde alle narcissenbolletjes die we in het voorjaar kregen voor de Spaanse tuin. Gisteren zaten ze in de rugzak en inmiddels liggen ze in de koelkast voor een artificiële koudeperiode zodat ze na uitplanten goed tot bloemontwikkeling komen.
Een van de voordelen van verschillen in cultuur is deze: terwijl 90% van de Spanjaarden om 14.00 aan tafel zit ga ik boodschappen doen en is het uitgestorven in de supermarkt. Natuurlijk om meteen langs mijn favoriete gratis winkelplekken te gaan: de containers. En wat was MallePietje weer mazzel.
Bij container plek 1 vond ik in augustus kristallen van een kroonluchter die ik aan een draad reeg. De kristallen braken het licht tot regenbogen waar ik helemaal blij van werd. Ik vond er vanmiddag nog een paar.
Een schoonmaak beurtje doet wonderen.
Op container plek 2 vond ik deze kluit Aspidistra elatior. Ik vond al verschillende keren eerder van deze planten maar dat was geen succes. Ik denk dat ik de planten opdeelde in te kleine delen en ze in de tuin plantte waar, nog steeds, te weinig compost in zit. Deze kluit deel ik in tweeën en plant ik in potten.
Maar ja, dan moet ik wel eerst een paar potten schilderen want het oog wil ook wat.
Dit is het schilder resultaat. Morgen de planten erin.
Het verkassen van Spanje naar Nederland en vice versa gaat altijd gepaard met het verslepen van spullen waarvan ik denk niet zonder te kunnen op die andere plek. Nu nam ik bollen mee en stekken mee van planten die ik van de Hortus kreeg.
Op de voorgrond Hoya en stekken van de Callisia, achter stekken die ik maakte van planten die al hier staan want ik kan het niet laten
Met groeten Ton
De Aspidistra wil graag wat schaduw, heb je dat daar ?
BeantwoordenVerwijderenGr Jan(Wilde een Tuin)
Hoi Jan, Dat was waarschijnlijk ook een van de eerste problemen maar later plantte ik ze in de schaduw na opgekweekt te hebben in een pot.
BeantwoordenVerwijderenDeze houd ik maar in een pot op het terras. Trouwens wonderlijk want in het Engels heten ze Cast iron plants omdat de zo sterk zijn als gietijzer. Gelukkig komen ze gratis in mijn bezit maar ik zou nu wel resultaat willen. Met groetenTon
Terwijl ik vanavond koffertje en tas aan het uitpakken was dacht ik: je moet er wel goed tegen kunnen altijd dat georganiseer en heen en weer zeulen van spullen! Gelukkig kunnen jij en ik er tegen. Fijn dat je over twee dagen weer lekker samen in De Klompen zit. En dan heb jij de tuin weer netjes, de nieuwe aanplant in orde, de boodschappen in huis én iemand om mee te praten en te zoenen!
BeantwoordenVerwijderenHoi Emie, Oefening baart de kunst en het is prettig om flexibel te zijn als reizend circus. Nog een daggie Remi zijn maar dan weer lekker samen op de berg. Met groetenTon
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je weer daar bent waar je je zo thuis voelt.
BeantwoordenVerwijderenDat heen en weer schouwen herken ik, alleen is het bij ons altijd een auto ipv koffer vol.
Hoi Inge, Ja, het is heerlijk met dat eindeloze gepruts in de tuin. En ook zo lekker: niets moet. Een auto mis ik soms wel voor de oversteek maar wie weet. Met groetenTon
BeantwoordenVerwijderenHoi Ton, Gisteren begonnen aan het peulenrapen. Je vroeg naar hun bestemming: we verkopen ze aan de coöperatie dan wel een plaatselijke fabriek die ze verwerkt en door verkoopt. Ze worden gebruikt voor Johannespitmeel, carobe chocola, farmaceutische industrie en dierenvoeding. Plaatselijk wordt ook bier gebrouwen er van! Mijn reis verliep vergelijkbaar en na 2,5 week solo zijn we weer even samen.
BeantwoordenVerwijderenHeen en weer, we zijn het gewend! Avonden met prachtige wolkenpartijen, daarna het geluid van dwergooruiltjes en zicht op de sterrenhemel. Soms vallende sterren! Wat een rijkdom de campo in Spanje. Goeie tijd voor jullie ook!
Hoi Johanna, Leuk dat de Johannesbroodboompeulen nog gebruikt worden. Hier zie ik niets van pluk of iets dergelijks. Maar dat zegt niet alles natuurlijk. Fijn dat jullie weer even samen zijn. Rick kwam vandaag aan in Spanje en ook hij had een relaxte reis met 92 passagiers in the plane. Voor de reiziger zijn het mooie tijden. Voor de bedrijven horror.
BeantwoordenVerwijderenOp internet ga ik zoeken naar het geluid van dwergooruitljes. Ja, de campo is heerlijk. Fijne tijd ook voor jullie. Met groeten Ton