De zonden des vleses

Het leek me beter om wat stoom af te blazen op de dijk.

Wellicht een teken aan de lucht was de wegtrekkende bewolking.

En een oefening van de marine leidde me ook wat af. Indrukwekkend geluid produceerde het materieel.

Een VVE is een dwarsdoorsnede van de bevolking. Zelfs met 22 eigenaren is ongeveer een volledige diversiteit in karakters aanwezig. Zo zijn er doeners, afwachters, mensen die voorstellen doen, afwijzers, dwarsliggers en mensen die zich helemaal onttrekken.

De laatste vergadering voor Corona werd een voorstel aangenomen om rekken te plaatsen waar klimplanten langs kunnen groeien om de wat kale binnenplaats een wat vriendelijker uitstraling te geven. Natuurlijk werd er ook gemopperd over vallende blaadjes en geritsel daarvan.

??????? Denk ik dan. Geritsel? Zijn er dan mensen die daar last van hebben? Ik dacht dat ik kleinzielig kon zijn.

Het eerste rek zouden we dinsdag plaatsen. Krijg ik een Whatsappje dat een van de buren weigert om zijn auto te verzetten en het rek mag beslist niet op de muur bij zijn parkeerplaats komen. 

Bij mij slaan dan alle stoppen door. En dat is een eufemistische beschrijving.

We verkopen dit *%#@€&$ appartement, riep ik tegen Rick. Ik ben er helemaal klaar mee, laat een ander die rekken maar neerzetten en stoof briesend de dijk op.

Nu duurt dit meestal niet zo heel lang en zeker na een gesprek met Rick komt er wel weer wat rede in. Dus zette ik het rek samen met een buurman keurig tegen de muur, precies tot aan de parkeerplaats van de dwarsligger. 

Klimplanten er tegen aan en bijna iedereen is helemaal blij dat er na 15 jaar eindelijk een groentje op de binnenplaats te zien is.

Voor mij is de lol van het resultaat er vanaf als ik tijdens de aanloop en voorbereidingen geïrriteerd, boos of gefrustreerd raak. Ik gooi dan het liefst de handdoek in de ring. Maar na een gesprek met Rick en een van de buren zag ik voor het eerst dat het opgeven nooit tot resultaat leidt en ik mezelf misschien nog wel het meest tekort doe.

De losse straatklinkers die tussen de plantjes liggen, liggen er om het gebruik als kattenbak tegen te gaan.

Vanmorgen naar de hortus. 

Ik weet niet wat er op donderdag aan hand is maar het is bij uitstek een regendag. Ook vanmorgen.

Tijdens de bui doken we kas in en keek ik bij de uitgebreide collectie vetplanten die de Hortus een aantal maanden geleden kreeg aangeboden. Ik sprak de vrijwilliger die zich daar over heeft ontfermd.

Van de meeste planten is een exemplaar maar van sommige soorten zijn er meerdere.

Ik vertelde dat mijn plant in Spanje, zie foto hieronder, dit jaar de geest had gegeven en natuurlijk kreeg ik zo’n plantje.

Het is de plant in de gele pot. Ik was daar nogal aan gehecht omdat ik die kreeg van een overleden vriendin van mijn zus. 

Wil je die plant aan je broer geven als ik dood ben, had ze gezegd.

En ik vind dat bijzonder en vond het dan ook jammer dat de plant dood ging.

Kortom: ik ben blij.

Na de zaterdagse aubade zakte de koorts van Rick maar dinsdag kwam er toch weer verhoging. Blijf dan toch nog maar een paar dagen thuis, zei de dame van de GGD.

Maar gisteren en vanmorgen waren de temperaturen onder de 37. 

En nu heb ik zin in Babi Pangang, zei Rick.

Oei en dat in een vleesloos jaar. 

Nou ja het was heerlijk ook al proef ik nog steeds heel weinig. Mijn geur lijkt trouwens wel iets terug te komen.

Met groeten Ton