Fantoomreuk

Vanaf gisteren is onze noordelijke residentie bewoond. Een vriendin zal er drie maanden verblijven.

Het was wat onrustig. De vriendin polste een aantal maanden geleden of ze tijdelijk in ons appartement kon verblijven als we in Spanje zouden zijn. Dat vonden we geen probleem. Eigenlijk is het prettig als er iemand in de woning is als we er zo lang niet zijn, zeker nu er meer planten staan. Kortom: iedereen blij.

En ja, ook hier kwam de grote C er tussen: Spanje werd oranje dus oei, geen verblijf in Los Zuecos en moesten we de vriendin teleurstellen. Maar nadat we beiden het virus overleefden behoorde Spanje toch weer tot de mogelijkheden en kon vriendin alsnog in Den Helder bivakkeren.

Het is wel heel erg stil, appte ze vanmorgen, geen verkeer, geen treinen en geen vliegtuigen.

Net zo stil als hier dus.

Wij kochten gisteren een andere auto en worden Pandista’s. Vorig jaar, wandelend  door Italië zagen we zoveel Fiat Panda’s rijden dat we er van overtuigd raakten dat het wel een betrouwbaar en goedkoop autootje moest zijn. Weliswaar klein maar we zijn met zijn tweeën en wellicht comfortabeler dan onze ouwe trouwe Suzie. 

Aan het einde van de week kunnen we hem ophalen, mits al het papierwerk goed is geregeld.

Als Rick zich over iets heeft ontfermd krijgt het veel aandacht of wordt er gevraagd of ik er extra aandacht aan wil geven.

Het betreffende boompje hoort bij de snelle groeiers en is daardoor nogal wat slap in het jonge stadium. Omdat het scheef naar het huis dreigde te groeien moest het worden aangebonden en dat deed ik niet snel genoeg en dus deed hij het zelf. En..... helemaal goed. Draad gespannen tussen de palm en de yucca en vervolgens het boompje aan de draad vastgeknoopt. Staat als een huis.

En we hebben een nieuw, boeiend tv-kanaal ontdekt. Geheel ellende vrij. Geen Trump, geen Corona, geen complotten en geen gezeur.

Zou er ook zoiets zijn als fantoomreuk? Mijn geurvermogen is nog steeds helemaal weg en ook proef ik nog steeds niets, behalve zoet, zout, zuur en bitter. Maar soms is er tijdens de maaltijd ineens een vleugje chocolade of kaneel. En vanavond leek ik de smaak van champignons en roomboter te herkennen. Het zijn slechts micro seconden en als ik vervolgens bewust ga proeven is er echt helemaal niets om waar te nemen.

De Eleagnus bloeit. Niet dat ik dat rook, maar dat hoorde ik aan het gedroon van de bijen die met honderden gelijk in en om de struiken vlogen. Het was vandaag de eerste dag en het houdt wel een week of zes aan. Dus wie weet snuif ik er nog wat van mee.

Voor de rest is het hier natuurlijk heerlijk. De bijeneters, zwaluwen en roofvogels vliegen af en aan, de temperaturen zijn zeer aangenaam, de tuin ontwaakt uit zijn zomerslaap en voor begin oktober is er weer wat regen voorspeld.

Met groeten Ton