Misschien toch.......

En er moet zelfs meer geschakeld worden.

Na het afkondigen van code oranje was ik gisteren wel wat uit mijn humeur. Eufemistisch gezegd dan hè.

Ik heb eigenlijk gewoon geen zin om nog eens een maand of vijf met zonloze winterdagen, herfstregens en zomerstormen die onze noordelijke betonnen residentie teisteren, te verblijven.

Naar de ruimte, de zon en mijn planten wil ik.

Toch, na een uurtje zagen we alweer mogelijkheden. Rick zou dan mooi de tijd hebben om het eerste jaar van de dirigenten opleiding af te ronden en ik zou me wel vermaken met een zooitje extra kamerplanten, hortus en hospice diensten. 

Zo errug is het nou ook weer niet hier Ton. Toe, tel je zegeningen.

En er stond een reactie op het blog over de mogelijkheden om toch naar Spanje af te reizen als je daar naar je eigen huis gaat. Mooi om morgen eens met de verzekeraar in te duiken. 

Want net als deze vogels wachten we op onze reis naar het zuiden.

Nu we hier natuurlijk al zo lang zijn vallen me ook weer nieuwe zaken op.

Ik zag het gisteren voor het eerst maar toen twijfelde ik aan wat ik zag. Maar al typend aan dit blogje zag ik exact hetzelfde tafereel.

De buurman uit een van de huizen rechts in de straat komt door de voordeur naar buiten. Stapt een volle stap de stoep op, draait een halve slag om zodat hij recht naar de deur staat. Trekt de deur dicht, duwt de sleutel in het slot en draait die om. Trekt de sleutel terug en topt hem in zijn broekzak. Pakt de deurknop vast en trekt vijf keer aan de knop. Voelt in zijn broekzak naar de sleutel en stampt een keer met zijn voet op de mat die op de stoep ligt. Trekt vijf keer aan de deurkruk. Zat een stap naar achter en stampt een keer met zijn voet op de mat. Draait een kwartslag naar rechts en loopt weg.

Anyway.

Morgen ga ik naar de teststraat. Sinds eergisteren hoest ik en heb ik keelpijn. Oei, niks hospice dus zonder een Corona test. Uitslag vrijdagochtend. Dus zit ik thuis. In quarantaine. Niks voor mij. Zeker ook omdat ik er zeker van ben dat ik géén Corona heb. Net als zovelen die denken te weten dat ze het niet hebben. We gaan het zien.

Vorige week donderdag maakte ik een aantal filmpjes van het heftige onweer maar die krijg ik niet op het blog geplaatst. Toch leek het me leuk om er hier iets over te zeggen maar dan wel met een plaatje. Dus zat ik vandaag wat te prutsen om van het filmpje een foto te maken.

En dat lukte dus hier een paar flitsen.

Rick heeft nu avonddienst en dan ik kom ik soms tot ideeen.

Ik vind de tafeltjes die we hebben hartstikke leuk en ik wil graag dat de planten door het hele huis verspreid staan maar niet perse op de vloer want dan staan ze me te vaak in de weg. Ik houdt van ruimte.

Een oud bord past precies tussen de ijzeren spijlen. Planten bakje erop op en..... twee vliegen in één klap.

Helemaal tevreden.

Met groeten Ton