donderdag 19 maart 2020

Texelse Tulpen


Het enige uitje naast de dagelijkse snelle boodschap en een rondje dijk is een dienst in het Hospice. De laatste is wel het meest vervullend.

Meestal zorg ik ervoor dat ik me inrooster als Rick een avonddienst heeft. Maar soms draai ik een dienst als Rick thuis is zodat ie een avond even helemaal zijn eigen ding kan doen. 

Gisteravond ging ik voor het eerst na de kleine handingreep het vrijwilligerspad op.

Tijdens de wandeling naar Rome schreef ik dat: als je naar het universum reikt het universum naar jou reikt. Het hospice is zo’n plaats waar veel wordt ‘gereikt’ en wat doet het universum? Het reikt terug in de vorm van bijvoorbeeld financiële bijdragen. Ook nu stonden er weer twee bordjes van bedrijven die een geldbedrag hadden geschonken. Maar ook in natura, zoals bijvoorbeeld elke maandag bloemen en alle vrijdagen vis van een Helderse vishandel. 

Zo stonden er gisteravond emmers vol met bossen tulpen. In verband met de Coronacrisis kan ook een Texelse bloemenkweker niet van zijn product af en bood hij ze aan voor de vrijwilligers.

Na mijn dienst stapte ik op mijn fiets om naar Rick’s werk te gaan om samen naar huis te fietsen. Na tweehonderd meter schieten de tulpen in mijn gedachte en dat ik was vergeten om een bos mee te nemen. Nou ja, vette pech, dacht ik. Ik ga er niet voor terug. 
Als ik op Rick’s werklocatie ben en op een bank wacht tot de overdracht klaar is, hoor ik wat piepen in mijn broekzak. Oeps. Had ik vergeten om de telefoon van het Hospice in de daarvoor bestemde houder te zetten. Dus snel terug fietsen om het ding af te geven.
Als de deur van het hospice opengaat is het eerste wat de nachtzuster zegt: kom je je tulpen halen?
Nee ik kom de telefoon terug brengen. O maar neem je dan wel meteen een paar bossen tulpen mee. En ja, als zoon van een bollenkweker is een bossie van tien niks. Dus nam ik er drie mee. 

Wel een beetje moeizaam fietste ik met die bossen onder mijn arm op mijn racefietsie naar Rick. Die stond inmiddels met twee collega’s buiten te wachten. Tja en wat doe je dan? 


Er staan tien tulpen in een vaas voor het raam. En al fietsend is waarschijnlijk ook het aangehechte kaartje van de kweker er af gevallen dus weet ik eigenlijk niet eens wie ze heeft geschonken.
Maar dank kweker. Het wordt gewaardeerd, ook namens de collega’s van Rick.

Een hele dag binnen zitten is niet mijn ding dus liep ik vanmorgen eerst een uurtje op de dijk.


Geen hond zag ik.



Wel wat donkere wolken maar die betekenen niets.

Met groeten Ton

6 opmerkingen:

  1. Theo en alle medewerkers kregen ieder een plantje van een patiënt. Gebaar is zó lief!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Inge, dat is zeker een lief gebaar van waardering. Met groetenTon

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat heerlijk dat je de ruimte hebt om te wandelen. Ik ook en dat waardeer ik enorm.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Marthy, Dat is nog steeds het voordeel van de Nederlandse aanpak en......Den Helder heeft schone n lucht volgens de statistieken. Met groeten Ton

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoi Ton wat doen jullie toch mooi werk, en ja van de nood een deugd was het niet zo? Heel jammer voor de tulpen 🌷 kwekers maar wat een prachtig gebaar dat ze ze dan weggeven echt SUPER. En ja hier gelukkig ook nog steeds of naar het strand of mooie ronde over onze prachtige dijk, stevige koude wind 💨 gister maar heerlijk om te lopen. Zo wil ik toch mijn weerstand zo goed mogelijk houden. Wat kruidenthee zoals vlierbloesem voor een gezond immuunsysteem, vers fruit 🍊 en verse groenten 🌽 en afstand van mensenmassa’s hoop ik het virus buiten de deur te houden. Vanmorgen met onze vrienden uit Australië gebeld, waarschijnlijk na morgen een lock down tussen Victoria en New South Wales en mogen ze alleen nog naar buiten om boodschappen te doen. Als het niet anders kan is het zo, maar wat ben ik blij dat ik nog naar buiten mag ☺️ Hou jullie goed, een liefdevolle groet Petra

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoi Petra, Dank. We doen het graag. Tja, we kunnen als mensen zelf onze verantwoordelijkheid nemen door zo gezond mogelijk te leven en daarnaast gaan wel zien wat de toekomst in petto heeft. Na contact met onze Spaanse kennissen beseffen we hoe bevoorrecht we zijn door nog naar buiten te kunnen. Wel met inachtneming van de restricties. Blijf gezond. Met groetenTon

    BeantwoordenVerwijderen