Creepy

De zachte handen zonder wondjes krasje en splinters hebben hun werkgedaante weer aangenomen. Ook de voor mijn doen lange nagels zijn alweer gebroken, gescheurd en besmeurd want ja die tuin.

Anyway.

We sliepen gisteren heerlijk in Torremolinos.

De band moest om negen uur al decibels terugnemen hoorden we van de verhuurdame wat natuurlijk erg prettig was

Waar het zondag gigadruk was in Torre was het maandagochtend, toen we gingen ontbijten, niet alleen uitgestorven maar ook weer schoon.

Na een relaxte reisdag waren we om vier dan eindelijk in De Klompen.

Heerlijk om weer thuis te zijn. Natuurlijk eerst een rondje door huis en tuin. Dat rondje duurde trouwens meer dan twee uur. Overal even aanzitten maar dan is het ook wel weer ons huis. 

Vanmorgen valt het dan weer op hoe laat het in Spanje licht wordt. Dat heeft te maken met het feit dat Spanje eigenlijk in de verkeerde tijdzone zit. Spanje zou in de de Engelse tijdzone moeten zitten.

Het was wel een mooie zonsopkomst.

Er zijn eigenlijk maar weinig dingen die ik tijdens zo’n wandeling mis en een daarvan is een elektrische tandenborstel. Maar gewoon weer eens een ander shirt uit de kast trekken dan een van de drie synthetische waar ik de afgelopen drie maanden in liep is ook wel weer fijn. De koude douche is daarentegen een echte koude douche en dan te bedenken dat het hier nog gewoon 30 graden was vandaag,

Het bleef vandaag nog vooral in het teken staan van verwonderen. Wat is het hier heerlijk rustig. Wat is het lekker groen geworden. Gelukkig, de auto start gewoon zonder problemen na drie maanden stilstand. En bij onze LIDL vroeg Rick zich af of ze ook van dat heerlijk walnotenboom hadden net als in Duitsland en Italië.

Nee, hoor zei ik, ik heb het hier nog nooit gezien.

Maar toen letten we er toch ook niet op.

Dus aten we vanmiddag walnotenbrood met brie.

Een zeer grote verwondering was wel deze boom waarvan ik niet weet welke soort het is.

Dat we weggingen zette ik hem als een zaailing van vorig jaar in de voormalige vijver die inmiddels vol ligt met compost. Hij was ongeveer een meter hoog, zie rode streep, en duimdik. Nu is hij ongeveer twee en een halve meter hoog met een stamdoorsnede van vier centimeter.

Het is gewoon creepy, zei Rick.

Natuurlijk zijn er van die snelle groeiers maar dit is wel heel snel.

Ook de Ficus heeft het wonderlijk goed gedaan.

Op een foto is het altijd lastig om te zien maar de kroon heeft op de bovenste foto toch echt een bolle vorm aangenomen en de lange uitlopers zijn goed te zien.

Nog een paar jaar en dan moet er iets gekapt worden. Vrees ik.

Veel planten hebben de zomer geweldig doorstaan in de water bakken. Dus heb ik meteen maar een ‘mooi’ plantenhoekje gemaakt.

De Stephanotis is gigantisch gegroeid. Wel hoopten we nog wat van de heerlijk geurende bloemen te zullen aantreffen maar dat was helaas niet het geval.

De Eleagnusstruiken bloeien en geuren ook heerlijk en die geur vult werkelijk de hele tuin.

De meeste amandelen waren van de boom gevallen maar die raapte ik gewoon op. De rest plukte ik. In het midden liggen nog twee walnoten die ik uit Italië meenam.

Van vijgen was helemaal niets meer te zien.

Niet alles heeft het overleeft maar dat is nu eenmaal het nadeel van langere periodes afwezig zijn.

Wel jammer vind ik dat de knol die in de gele pot op bovenstaande foto staat dood is. Ik kreeg die als erfenis van een vriendin van mijn zus.
Wellicht heeft de plant te nat gestaan en is helemaal verrot.

Dit is alles wat er nog van over was en het zal snel tot compost verworden.

Met groeten Ton