Stokpaardje

Van Düren naar Zülpich, 20 kilometer. 26167 Stappen.

Van de klokken geen last vannacht. Wel van een dreigende massale vechtpartij waar de politie rond half drie vannacht een einde aan maakte.

Je maakt wat mee als pelgrim.

De Annakerk is modern, strak en wellicht wat overweldigend. De feesten rond de heilige Anna, de oma van Jesus zijn gisteravond begonnen. Niet met die dreigende vechtpartij maar met een mis waarbij ik de sonoor klinkende klokken hoorde. Van die oma hebben ze een deel van de schedel als relikwie. Voorwaar niet niks. Voor een eventuele aanschouwing van het schedeldak waren we een dag te vroeg.

Toch is het een vreemd gevoel om als twee pelgrims in een groot gebouw te slapen waar van alles staat en is. Vreemd is het goede woord niet, meer bevreemdend en bevoorrecht.

We startten vanmorgen pas rond acht uur omdat we maar 20 kilometer willen lopen om mijn tenen te ontzien. Niet dat dat hielp want na een paar km verruilde ik mijn schoenen voor teenslippers. Gekker moet het niet worden: pelgrim op teenslippers van € 3 bij C&A vandaan. Wel hield ik mijn sokken aan dus het zag er niet erg sjiek uit.

En wat is het goddelijk om te wandelen zonder pijn. Ik genoot weer van de omgeving en het gelukgevoel keerde weer terug. 

Je bent ook en stuk vrolijker, zei Rick. 

Klopt, ik ben nu niet aan het overleven.

We leven van het land. Dat is zo leuk aan deze tijd van het jaar. Overal beginnen de bramen te rijpen. De appels komen er aan en misschien komen we zelfs nog aan hazel- en walnoten toe. 

Gelukkig is het vandaag minder heet dan gisteren. Toch zijn de bomenrijen meer dan een welkome afwisseling van de de hete dorre vlakten.

De zon schijnt meedogenloos op de hete vlakten; staat er vaak te lezen in beschrijvingen van landschappen.Wat mij betreft is dat fout. De zon kan niet meedogenloos schijnen. De zon doet wat ze slechts kan doen en dat is schijnen. Ze heeft geen bewustzijn.

De mens, die haalt zonder meedogen alle bescherming van moeder aarde weg. En die hitte? Die is daar het gevolg van. Er is al een verschil in temperatuur tussen een gemaaid graanveld en een akker met maïs te voelen. Maar pas in het bos merk je het koelende effect van beplanting pas echt.

We liepen gisteren ook door een nieuwbouwwijk. Prachtige grote witte huizen, aangelegde tuinen met grind en tegels waar de balkons parasols nodig hebben om er überhaupt te kunnen verblijven. Een mooie maar doodse bedoening. Wel hingen overal airco’s.

Man o man: waar zijn we mee bezig?

Zo dat stokpaardje hebben we ook weer gehad.

Het eerste vakwerkhuis.

En nog wat van hetzelfde cultuurlandschap. Wel met een lekker weids uitzicht

Je weet waar je heen moet, zegt Rick als je van dit soort eindeloos rechte wegen ziet.

Door deze poort kwamen de de eindbestemming binnen: Zülpich. Mooi stadje maar “er is geen plaats voor pelgrims” zei de dame van het parochiebureau. Dus haalden we eerst een ijsje en wachtten we af. Nog voordat het ijs op was werden we door een dame aangesproken.

Kom maar naar het kasteel dan kan ik wel wat voor jullie regelen.

Dat viel nog niet mee maar de aanhoudsters, drie in totaal, wonnen. Ze zorgden ervoor dat we werden opgehaald door een man van de Jacobsvereniging in Euskirchen 12 km verder.

We hebben een pelgrimsherberg die pas twee weken open is en al zes pelgrims heeft gehad. De pelgrims die hier komen, lopen van Keulen naar Trier

Het ruikt nog helemaal fris en het ziet er prachtig uit.

Wel gaan we morgen met de bus terug naar Zülpich want smokkelen willen we niet.

Inmiddels onweert het als een gek en de verwachtingen voor morgen zijn met veel regen, dus hoe dat gaat zullen we wel zien. 

Met groeten Ton

Tijdens de wandeling in Japan spraken we intenties of vragen uit van vrienden en kennissen. Het uitspreken van die persoonlijke intenties gaf een duidelijke meerwaarde aan onze tocht. Ook tijdens deze reis wil ik iedereen de gelegenheid geven om door ons zo’n intentie uit te laten spreken. Dat zullen we niet persé in een kerk doen maar dat zou op elke plek kunnen zijn waar dat voor ons toepasselijk lijkt. Kan bij een mooie boom zijn of een wegkruis, of een indrukwekkend stuk natuur, na een mooie ontmoeting of bijzondere gebeurtenis. Hiervoor  kan je een reactie onder het blog zetten. Die reactie zal ik niet publiceren. In de dagen erna zal ik dan in het blog vermelden welke intentie we hebben uitgesproken zonder een naam te noemen.

(Er staan nog twee intenties in de rij. Geen zorgen, die komen echt aan bod)

Ik ben sowieso blij met de reacties die gegeven worden maar omdat ik niet teveel met de wereld bezig wil zijn, we lezen ook geen krant en kijken geen tv zal ik de reacties niet meer beantwoorden. Wel zal ik een eventuele vragen over de tocht in het blog beantwoorden. Weet wel dat ik de reacties zeer waardeer en regelmatig teruglees.