Hoogmoed.......

Van Blitterswijck naar Venlo, 23 kilometer. 30994 Stappen

Hoogmoed komt voor de val.

Schreef ik gisteren over het reiken naar het universum. 

Alles goed, vroeg Rick gisteravond.

Ja.

Nee, er is wat. Ga maar kijken.

Meestal duurt het een tijdje voordat ik dan door heb wat er dwars zit maar ineens wist ik het.

Ik zit te oordelen: dat domme volk op de camping. Nee eigenlijk was het nog erger: Als pelgrim sta ik boven die mensen.

Oei, ik schrik van mezelf maar biecht deze ‘scherpe rand van mijn arrogante kant’ op aan Rick.

Ga maar gewoon van die mensen houden.

En opgeklaard is de mentale lucht want zo gauw ik me bewust ben van de oordelende gedachte zie ik ook de stompzinnigheid en belachelijkheid er van in.

Goed: deze is weggewerkt. Kijken met welke nieuwe het ego nu weer op de proppen komt.

Nadat we de tent hadden opgezet gingen we naar het restaurant voor een kopje koffie in de serre. Na een kwartiertje begon het te rommelen en vielen de eerste spetters. 

Vervolgens hoosde het een half uur keihard.

We zaten niet rustig want als onervaren kampeerders hebben we geen idee wat zo’n dun doekkie tegenhoudt. Na een check door Rick bleek alles droog en is ons vertrouwen gegroeid.

De camping is heerlijk rustig, idyllisch gelegen aan de Maas en we hebben zicht op het voetveer. Hoe mooi kan het zijn?

Maar kaboem boem, in boemboemboem, het kakakakabambammab, naastgelegen kedengbangbang, dorp klabang, was tsjoemptsoemptsjoemp, een rakaketakketakketak, feest. Het eindigde pas na 7 uur vanmorgen.

Om half negen dwaalden we alweer over Limburgse wegen. En wat voor wegen. Heerlijke zondagsochtenrust, met schaduw van de bomen en wat rook het lekker fris na de regen.

Het kapelletje van Santa Anna staat sinds 1700 en nog onder een boom wat dromerig te wezen. De boom is jonger trouwens.

Mooie randen aangebracht in de gevels.

We zitten in het rivierengebied en dat is niet alleen zichtbaar aan de rivieren en het landschap maar ook aan de grote landschappelijke ingrepen om de rivieren meer ruimte te geven. Maar ook aan de verschillende stenen die aangegeven hoe hoog het water in 1993 kwam. En dat is hoog.

Dit is in Broekhuizen. Hier dronken we ook onze koffie aan de Maas met zicht op het pontje naar Arcen.



En de Maas kronkelt zich door het landschap en wij volgen gedwee.



Nee, hij heeft geen scheef bekkie. Hij is aan het kauwen. Wel een hoge aaibaarheidsfactor.

Lottum. Hét centrum van de Nederlandse rozenteelt.

Meteen een opstapje naar een intentie. Het leven gaat niet over rozen. Soms is een nieuwe start nodig. Voor vier personen een mooie nieuw begin gewenst.

Die koeien hebben het goed bekeken. Lekker lui in de schaduw. Vond het net een schilderij van Paulus Potter.

Zachte neuzen.

Dat is het nadeel van het aandoen van grotere steden: lange aanloopwegen door industriegebieden.

Maar aan het begin van de Maasbrug zag ik dit gebouw. Helemaal mooi met dat groen aan de buitenkant. Het blijkt het stadskantoor te zijn met allerlei innovatieve cradle tot cradle technieken.

Inmiddels zitten we in Venlo bij een vriendin, is er bijgepraat, is de was gewassen en gedroogd, hebben we, o hemels, genoten van Chinees eten en ligt Rick op de bank de route voor de komende dagen uit te stippelen.

Na het aanbod om morgen in Swalmen te komen logeren lijkt het ons leuk om dan ook nog in Rick’s geboorte plaats Sittard te overnachten. Meteen de gelegenheid om naar het huis op zoek te gaan waar hij de eerste maanden van zijn leven heeft gewoond. Volgens de info op het www bestaan die huizen niet meer en zouden ze zijn vervangen door nieuwbouw.

Vamos a ver.

Met groeten Ton