Dooie rat

Het zat er aan te komen: sneeuw op de Maroma. Ook al zijn hier slechts haar flanken te zien want de top hult zich in nevelen.

Het is de eerste sneeuw van dit jaar en ik vind het altijd bijzonder om te zien. 

Dat zien duurde trouwens niet zo lang want 10 minuten later was de berg, inclusief de flanken, aan het oog onttrokken door een vette regenbui met een heuse arco iris.

Aan de kust is het beslist beter weer maar daar wonen we niet.

Beter weer gaat deze rat in ieder geval niet meer meemaken. 

Ik vind het vreselijk om te doen maar denk toch dat het nodig is. Het pomphuisje ligt vol met keutels en ik zag behoorlijk wat stukgeknaagde waterslangetjes in de tuin. Gelukkig hebben we ze niet in huis zoals de buren vorig jaar. Zij hadden best wat schade en toen hebben we gezamenlijk rattengif neergelegd. Daarna bleef het rustig in knaagland, tot een paar dagen geleden dan.

Wat een mooi beest is het eigenlijk, zei Rick.

En dat is het ook. Het zal ook beslist een plaats in de natuur hebben al heb ik geen idee welke. Wel wordt het opgenomen in de kringloop want ik heb het kadaver een beetje onder in de composthoop begraven.

Het is hier dus ook gewoon winter. Niet zo koud als in het hoge noorden, met 14 graden is de temperatuur best redelijk, maar stormachtig en wisselend bewolkt met af en toe een bui. Het kacheltje snorde er dan ook weer lustig op los. Gelukkig knapte het vanmiddag wat op en ging ik de tuin in.

Uh, begon Rick, die meestal als eerste buiten zit, ga je nog wat van die stekken planten?

Ja, eigenlijk wil ik dat wel. Al veel langer wil ik dat maar ben wat huiverig. Vanwege onze wandeling naar Rome zullen we de zomer en de herfst niet in Spanje zijn. En die met veel liefde en zorg opgekweekte zaailingen, stekken en opgepimpte gerecyclede planten uit de vuilcontainers laat ik niet graag vijf maanden zonder extra zorg los op het Spaanse klimaat. (Veel van de planten wil ik op de hellingen zetten of op het perceel van de Engelsen, die mogen er geen huis op bouwen en laten het derhalve onbeheerd liggen. En op die plaatsen kan ik geen watersysteem aanleggen.) 

Maar om ze nog een jaar extra in de potten te laten staan is ook niet ideaal dus ga ik op plaatsen waar ik ze wel op het systeem kan aansluiten toch maar planten.

De voormalige vijver die inmiddels half gevuld is met aarde en compost ligt eigenlijk gewoon uitnodigend te wachten op planten en daar zette ik een tiental planten en een boom (pje) in.

Ik denk niet dat al de planten de tuin ingaan maar voor een stuk of dertig zal ik de komende weken toch een plekje gaan zoeken.

Met groeten Ton