Ben je daar nou niet eens klaar mee?

Volgens de meerdaagse verwachting komt er deze week lenteachtig weer aan, vertelde Rick me vanmorgen terwijl we bij een snorrende haard zaten en de besneeuwde Maroma in al haar glorie konden zien.

Het was prachtig helder weer maar nog wel met koele bries zal ik maar zeggen.



We maakten een ochtendwandeling rond het topje van de La Rabita, de berg die we bewonen.

Thuis gekomen lekker de tuin in en een rand met stenen opnieuw leggen. 

Ben je daar nou niet eens klaar mee, vroeg me laatst iemand.

Uh, ja dat denk ik wel.

Maar eigenlijk vraag ik het me af. Met elke muur en rand die ik stapel leer ik steeds beter zien hoe de stenen in elkaar passen en er vloeiende lijnen ontstaan. Maar daarmee zie ik de onvolkomenheden in het eerder gestapelde werk. Dus ik denk dat ik stapel tot we De Klompen verkopen en dat is pas over een jaar of 15 schatten we in.

Dus stapelde en paste ik me helemaal tevreden.

En met het aanpassen van een rand zorg ik er altijd voor dat er toch net weer iets meer border ontstaat. Dus kon ik meteen weer wat planten wat toch het allerleukste is van tuinieren: de verwachting die het geplantene in zich heeft.

Maar goed. Het gaat dus lenteachtig weer worden. Maar de natuur is al lenteachtig.

De witte Irissen bloeien.

En de knoppen van deze boom, geen idee welk soort het is, zijn gesprongen.

De tulpen die ik voor mijn verjaardag kreeg steken hun kopjes boven de aarde uit.

Ja, ik ga nog steeds regelmatig langs mijn favoriete vuilnisplaatsen om te kijken of er nog dingen van mijn gading liggen. Ik schrijf er niet veel over omdat de opbrengst heel summier is. Misschien is het niet het goede seizoen voor tuin en planten afval om te composteren of te mulchen. Dus dat schiet niet op. Wel heb ik een nieuw verzamel object en dat is hout. Ook dikkere takken neem ik nu mee en die gaan na een jaar drogen de haard in maar ook hier geldt: er is niet veel.

Ook zie ik steeds meer mensen die van het afval uit de containers leven. Zo zie ik vaak een Noord Afrikaans echtpaar al het ijzer uit de bakken halen. Een Spaanse man neemt alles mee wat eventueel nog geld kan opbrengen.

Dus zoiets als dit carouselpaard zal ik niet snel meer verkrijgen. 

Anyway. De Vijgen takken die in de twee potjes hierboven staan komen wel uit de container. Er zijn verschillende soorten.  Ik heb al een purperkleurige struik maar ik zou graag meerder soorten willen. Dus hoop ik een gele. En zo gauw je aan het stekken bent is het eigenlijk al lente.

Dus legde ik ook meteen de eikels in een vochtige doek. Zo gauw ik zie dat ze gaan kiemen plant ik die direct ergens op de helling. In de vrije natuur moeten ze het ook helemaal zelluf regelen.
In het licht gekleurde eikeltje helemaal vooraan zitten twee kleine gaatjes. In het zaadje zat een larve en als die volgroeid is maakt die een gaatje en kruipt naar buiten. Ik gooide deze eikels altijd weg maar het ook hiervoor geldt dat ze het zelluf moeten redden en het schijnt dat ze dat ook kunnen. Tenminste als er niet teveel larven in hebben gezeten.

En wat vond ik vanmiddag in de container: een piepschuim zaaibakje. Helemaal de goede maat voor bietjes, pastinaak en bonen.

En nog maar eens een ondergaande zon. Van gisteren, dat dan weer wel.

Met groeten Ton