Vinger leed

Toen we onze trouwringen kochten vroeg de juwelier aan welke hand we de ring wilden gaan dragen.

Tja, dat hoort toch rechts?

Volgens hem maakte het eigenlijk niet uit maar gaf ons het advies om de ring, als rechtshandigen, aan de linker hand te dragen. 

Dus dat deden we.

Na een aantal jaren werden de knokkels van mijn linker hand dikker en liet ik mijn ring groter maken. Tot de knokkels veel later ineens weer dunner werden en de ring steeds afging bij het wassen van mijn handen. Toen verhuisde de ring naar rechts.

Nou ja, lekker interessant.

Bij het werken in de tuin kreeg ik een splinter in de ringvinger van mijn rechterhand. Niets aan de hand totdat die rood en warm begon te worden en ik mijn ring met geen mogelijkheid meer afkreeg. En omdat de zwelling erger werd had ik maar een oplossing: ring doorknippen.

Maar dat is toch ook wat. Natuurlijk klemmen de huwelijkse banden wel eens maar om daarom nou die ring door te knippen?

Op het WWW komen regelmatig van die websites voorbij met: DEZE VROUW EET  ELKE DAG AVOCADOS EN ZIE WAT ER GEBEURT. Of: ZO KWEEK JE ZELF DE MOOISTE ROZEN.

Allemaal geL.L.

Ik probeerde de truc voor de rozen en het werd helemaal niets.

Toch schoot me naar aanleiding van de knellende ring ook zo’n livehack te binnen.

Je zou met een elastiekje knellende ringen zonder probleem van je vinger kunnen krijgen.

Dus tikte ik ‘Verwijderen krappe ring van vinger’ in de balk en kwam bij De Linda terecht. Een video met wat te doen.

Elastiek stak om de vinger draaien, het uiteinde van het elastiekje onder de ring doortrekken, wachten tot de zwelling verminderd. Daarna al trekkend en ronddraaiend aan het elastiek de ring over de knokkel trekken. De video is duidelijker dan mijn uitleg. Maar........ het werkte. Het was wel wat onprettig maar de ring is af en met dat is vandaag de zwelling ook al minder.

En dat allemaal door een piepklein splintertje.

Nadat de ring af was wandelden we naar Torre del Mar en zochten we nog maar een keer de bergen af of we ons huis zouden herkennen. Vanaf de berg kan je wel de baai van Torre del Mar zien. Dus het zou moeten.

En ja, bij de pijl.

En normaal gesproken horen we wel hun kabaal maar gisteren zagen we ze. De schreeuwers.

Tja dan is het thuis bovenop de berg toch wel heerlijk sereen.



Ik meld regelmatig dat het universum je geeft wat je nodig hebt. En vandaag was het weer raak.

Als ik ergens parkeer vraagt Rick regelmatig of ik de auto anders op de zon wil zetten zodat de stoelen niet in het directe zonlicht staan

Volgens mij maakt het niet zoveel uit want als de auto in de zon staat is ie sowieso kokend heet.

Eigenlijk zouden we zo’n zilver glimmend scherm moeten hebben, zei Rick.

Nou en daar is ie: uit de container. Niets mis mee. 

Nou maar hopen dat het scherm niet is weggedaan omdat het niet werkt. Rick is er heel blij mee namelijk.

Met groeten Ton