dagelijkse dingen die mijn leven bijzonder maken: Spookbeeld

Ook dat is leuk van Den Helder: Texel ligt om de hoek.

Rick had een werkklus in Hoorn en ik toog naar De Hors om na anderhalf jaar weer eens lekker te jutten.

Ik besloot om de fiets mee te nemen zodat ik een rondje veerhaven, Den Hoorn, paal 9, De Hors, Joost Dourleinkazerne, Mokbaai en veerhaven kon maken.

In de Bollenkamer contrasteerde het zachte groen van de Lissen prachtig met het blauw van water en lucht.

Nu ben ik echt wel van contact met mensen. Twee dagen alleen gaat nog wel maar daarna wordt het wat moeizaam met me. Dan moet ik iemand spreken of zien. Maar zo’n middag op De Hors met alleen maar zand, licht, water, wind en zon ben ik helemaal in mijn element en hoef ik niemand te zien. Een beetje dwalen, kijken, struinen en mijmeren. Wel in de wetenschap dat de mens vlakbij is natuurlijk.

Maar ze niet zien is even heel prettig. Zo’n uitgestrekte zandvlakte helemaal voor mezelf. Niet anders te horen dan de branding, de wind en het geschreeuw van de meeuwen.

Rick en ik kijken de serie Het Eiland gevoel gepresenteerd door Midas Dekkers. Sfeervol programma en na twee jaar op Texel gewoond te hebben ook nog herkenbaar. En ondanks de touristische drukte zijn er nog plekken waar geen hond komt.

De schrik sloeg dan ook om mijn hart toen ik op het journaal een item zag over het gebruik van personen drones. Dat wil je als mens niet.

Vanuit de lucht kwam voor de Homo sapiens geen of weinig gevaar. Vliegtuigen zijn eigenlijk al een aantasting van het veiligheids gevoel ook al waren we daar min of meer aan gewend. Tot ze bommen begonnen te laten vallen en ze in gebouwen werden gevlogen.

Maar drones die gebruikt gaan worden om het file leed in de toekomst te gaan verlichten........ Ik moet er niet aan denken. Zeker niet als het op een schaal gaat gebeuren die het fileleed oplost.