We vlogen gisteren met Ryanair voor € 24,99 per persoon in niet gereserveerde stoelen.
We zullen wel zien waar ze ons neerzetten, zei Rick. Waar we zaten werd duidelijk toen Rick ging inchecken. Ik zat op rij 8 en Rick op 32.
Oei, das wel ver uit elkaar. Zullen we toch maar reserveren om naast elkaar te gaan zitten?
Wat blijkt: Rick kon wel naast mij komen zitten maar van achter naar voren is duurder dan van voren naar achter. Daarbij kwam ook nog dat mijn plaats niet veranderd kon worden en dus de achterste min of meer verplicht werd de duurdere optie te nemen. We begrijpen dat je eigenlijk voor € 24,99 niet half europa over kan vliegen en dus ook niet kan zeuren. Maar het voelt wel wat onprettig aan dat als je alsnog wat wilt wijzigen je dan gemanipuleerd wordt om behoorlijk in de portemonnee te tasten. Maar je hebt altijd de keuze om dat wel of niet te doen. En..... ‘het gaat over niets’ is dan onze gevleugelde uitspraak.
We hadden een heerlijke vlucht. Vlogen keurig op tijd en konden de handbagage, die alsnog geregeld in het ruim moet, bij ons houden.
Doordat er wel een stuk of veertig lege plaatsen waren ontstond er een ware stoelendans. Daardoor werd duidelijk dat veel mensen kiezen voor ongereserveerde plaatsen. Ook wij konden gewoon naast elkaar zitten.
Op Station Schiphol hadden zo ongeveer alle treinen vertraging. Dat werkte in ons voordeel. Aansluitingen die we anders niet zouden kunnen halen sloten nu perfect op elkaar aan en met 55 minuten stonden we dan ook bij de voordeur van, nog heel even, huis nummer één. Nog een half uurtje later dronken we met buurvrouw gluwein en at Rick musketkransjes.
Helemaal weer thuis.
Vanmorgen lag er een prachtig laagje ijs op de vijver. En ja dan is het ook wel weer lekker knapperig fris in onze delta.
Tijd voor havermoutpap. Daarvoor ging ik naar de supermarkt en nam meteen de ingrediënten mee voor een flinke pan erwtensoep. Tja, je bent in Nederland of niet.
Uiteraard snorde de kachel al vroeg zodat we het ontbijt genoten in een warme knusse serre.
De bedoeling is dat we spullen uitzoeken en inpakken. Dat we kasten naar beneden sjouwen en bedden uit elkaar halen. Maar de drang naar een zonnige Dollyroute door het park was sterker. Wel duidelijk is dat het de afgelopen tijd heeft geregend. Kunnen we daarvan niet wat in Spanje krijgen?
Ons lievelingsbankje stond in een diepe plas.
Over de wandeling die normaal gesproken een uur duurt, deden we vandaag twee en een half keer zolang. Ach je komt eens iemand tegen en kletst dan wat.
Nou ja, uiteindelijk staan alle spullen die meegaan beneden.
Zullen we eten, vroeg ik Rick nadat het donker was geworden.
Maar het is pas half vijf.
Oei, ik heb het idee dat het al heel laat is.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten